Landelijke politici kapen de Provinciale Staten verkiezingen, maar zijn de 'lokalen' zoveel beter?
Valt het jullie op hoe bewogen politici in deze provinciale verkiezingstijd zijn met de samenleving? Hoe oprecht het CDA veel eerder was met zijn spotjes, zoals 'waarom mag oma maar twee keer per week onder de douche', de compassie van de PvdA waarvan we in de praktijk niet zoveel merkten, de VVD missers in het Toeslagen beleid, de belofte over de koopkracht en lastenverlichting en andere Kamerbreed ondersteunde, nauwelijks waargemaakte beloften. Nog voor het electoraat zijn stem op 15 maart in de provinciale verkiezingen zal uitbrengen, probeert de gevestigde orde de 'regeringsbuit' al te verdelen. De vraag is hoe grote en kleine politieke partijen zich tijdens de Statenverkiezingen zich zullen gedragen.
Het landelijk platform Onafhankelijke politiek in Nederland (OPNL) probeert de kiezers te trekken met de slogan Kies Lokaal in het stemlokaal”. De inzet van de gezamenlijke provinciale politieke partijen in het platform is dat zij dicht bij de burger willen staan om optimaal naar de wensen van de bevolking te luisteren. Dat vond volgens het OPNL tijdens de vorige verkiezingen gehoor. Zeker 38% van de kiesgerechtigden zou op een lokale kandidaat hebben gestemd.
Oh ja joh? En werden de beloften van de lokale partijen – inclusief die uit de gevestigde orde – waargemaakt? We dachten het van niet.
De Rotterdamse voorbeelden van zogenaamd ‘dichtbij de burger beleid’ zijn legio. Denk even terug aan het doorgevoerde beleid, ondanks verzet tegen de voorgenomen beleidsplannen:
1. In Tuindorp Vreewijk werd in 2021 twee keer een enquête gehouden om het draagvlak te peilen voor betaald parkeren. Zeker driekwart van de inwoners was tegen invoering van de heffing. En wat gebeurde er? De parkeerheffing werd doorgevoerd voor een relatief hoog tarief waarvoor tot 23.00 uur moet worden betaald.
2. De gemeente deed een proef in de tunneltraverse, waar in een bepaald traject maar over een autorijbaan mag worden gereden. Dit zou de uitstoot van milieuvervuilende gassen drastisch terugdringen. De eindrapportage van de proef zag er voor de bedenkers daarvan gunstig uit, al moest wel erkend worden dat bewoners aan de zuidzijde van de tunneltraverse hinder blijven ondervinden van bovenmatige filevorming met uitstoot van stilstaande auto’s als gevolg. Natuurlijk is de proefopstelling ‘voor het milieu’ permanent gemaakt.
3. De filevorming in hetzelfde traject zorgt ervoor dat gebruikers van het voor aangepast vervoer beschikbare Trevvel in voorkomende gevallen te laat op hun afsprak komen in het Erasmus MC en dan niet meer op consult mogen komen. Dat gebeurt bij herhaling. Trevvel krijgt geen vergunning om van de speciale rijbaan voor hulpdiensten gebruik te maken, terwijl deze wel als hulpdienst kan worden aangemerkt.
4. Trevvel heeft een langlopend contract met de gemeente Rotterdam gesloten. Kennelijk is het verdienmodel zo ongunstig voor de opdrachtnemer dat weinig budget is voor goede beloning van het nodige personeel. Dat geeft er de voorkeur aan ergens anders te werken voor een beter loon. Het gevolg daarvan is dat er structureel problemen zijn met de uitvoering van het schoolvervoer. Dat gaat ten koste van de vervoersvraag van de resterende doelgroep. Deze kan geen gebruik maken van de speciale vervoersvoorziening in het tijdslot 14.00 tot 16.00 uur, al proberen de planners in dat tijdslot te kijken of er toch kan worden voldaan aan de vervoersvraag.
5. De gemeente Rotterdam houdt van projectontwikkelaars, getuige de hoogbouwplannen bij de Euromast, de sloopplannen van de drie jaar geleden gerenoveerde Pompenburgflat bij het Stadhuis en andere plekken in de stad waar projectontwikkelaars wel een aantrekkelijk verdienmodel in zien. Het lijkt voor de lokale politici irrelevant dat dit ten koste gaat van zittende huurders en/of woningzoekenden met een smalle beurs. Er is gelegenheid voor bewonersinspraak maar de praktijk wijst uit dat deze weinig uithaalt.
Advies: laat je bij het stemmen leiden door de provinciale politieke partij die in ieder geval toont dat deze écht de gemaakte beloften in verkiezingstijd waarmaakt.
Gelukkig is de paradox dat er na onze verkiezingen altijd compromissen gesloten moeten worden, zo niet hadden we een éénpartij-dictatuur. Dat wil niet zeggen dat we intussen alles maar moeten slikken
Vooralsnog doet daarom de uitspraak van radio – en tv presentator Harry Vermeegen nog steeds opgeld: “en wat doet de Regering? Geen reet.”
.gif)
