Ellen Verkoelen: Een stadion genereert geen werk. Ik vind het gebakken lucht. Welke idioot bedenkt het? (interview)
Net na het interview met het Rotterdamse 50PLUS gemeenteraadslid Ellen Verkoelen is de partij in opspraak. Lilian den Haan, het enige Tweede Kamerlid van de partij, heeft besloten 50PLUS te verlaten en onafhankelijk door te gaan. Ellen: ”Het gaat precies zoals Liane den Haan van tevoren had bedacht! Ze is te laf om een eigen partij op te richten, dus heeft ze 50PLUS gekaapt! Met geen enkele terughoudendheid heeft zij mensen binnen 50PLUS beschadigd. Zij wilde een eigen kandidatenlijst maken en een eigen partijprogramma, maar zo werkt een politieke partij niet. Ze schat het mandaat van de leden en kiezer helemaal verkeerd in”. Den Haan op haar beurt spreekt van een ziekmakende sfeer binnen 50PLUS en zegt zich nu zelfstandig hard te gaan maken voor de belangen van de senioren in Nederland.
”Het gaat precies zoals Liane den Haan van tevoren had bedacht! Ze is te laf om een eigen partij op te richten, dus heeft ze 50PLUS gekaapt!
Verkoelen had het, als nummer drie op de kandidatenlijst voor de Tweede Kamer, al eerder met Den Haan aan de stok die tijdens de verkiezingscampagne voor de Tweede Kamer. Ellen: ”We hadden de leden en het volk in ons verkiezingsprogramma bikkelhard beloofd dat wij zouden gaan knokken voor de AOW op 65 jaar en zij zegt dan dat het ook 67 jaar kan zijn. Toen ik zei dat we dat echt niet gingen doen, verzocht zij mij dringend de partij te verlaten”.
Die opstelling typeert Ellen Verkoelen die zichzelf typeert als een ‘Pietertje Omtzigt’. Ze is recht in de leer en denkt ‘blokschematisch’, zoals ze het zelf noemt, als het gaat om het nakomen van beloften die haar partij maakt.
'Ik ben er eentje van de doe-het-zelf-school
Ellen Verkoelen, een geboren Brabantse van Rooms-Katholieke huize, is gescheiden en heeft twee kinderen. Haar opleiding is een bonte opeenstapeling van schooltypen. Ze deed MAVO, MBO, HBO, HTS, en TH.
Ellen: ”Ik ben eentje van de doe-het-zelf-school. Ik ben een doener en had niets met leren tot ik ging ervaren wat leren mij kon brengen. Ik heb overdags gewerkt en ’s avonds gestudeerd. Ik was 32 toen ik klaar was. Ik ben een echte techneut. Ik heb meet- en regeltechniek, milieumanagement en chemische technologie gestudeerd. Ik heb bij Shell op de plant gestaan en toegepast natuurwetenschappelijk onderzoek gedaan bij TNO, waar ik ook actief werd in de ondernemingsraad. Daarna werkte ik bij het ministerie van Volkshuisvesting Ruimtelijke Ordening en Milieubeheer waar ik opsporingsambtenaar was en bij bedrijven misstanden opspoorde. Ik zag hen de meest onmogelijke rotzooi in de sloot gooien. Het duurde maanden om de overheid er iets aan te laten doen en dat stoorde me enorm. Toen ben ik bij de natuur- en milieubeweging gaan werken waar ik tien jaar directeur was. Ik kwam aan al die vergadertafels te zitten en heb invloed uitgeoefend op de totstandkoming van tweede Maasvlakte en op de A4 midden-Delfland. Ik had het onderhandelen geleerd bij de ondernemingsraad van TNO, dus dat ging goed. Hartstikke leuk, maar je draait niet aan de knoppen”.
Ze koos toen, inmiddels al jaren geleden, voor de politiek. Zij was georiënteerd op een partij in het politieke midden en dat paste bij het CDA. Zo werd zij voor het CDA lid van de Provinciale Staten. Dat was nu acht jaar geleden.
'Mensen die uit een bepaald milieu komen, krijgen geen kansen'
Het CDA was een partij die belang hechtte aan de economie maar die ook de mens voorop stelde en een vangnet wilde bieden voor degenen die het zonder hulp niet redden. “Ik sta voor het volk”, zegt ze daarover.
Ellen: ”We werkten vanuit een rugzak gevuld met vertrouwen. Zo had ik dat ook meegekregen vanuit mijn opvoeding”.
Zij vond dat er door de jaren heen veel veranderde in het CDA onder invloed van het neoliberale denken. Vooral toenmalig CDA-lijsttrekker Buma heeft volgens haar dat vertrouwensaspect volledig losgelaten. Dat ging wringen bij haar het leidde tot conflicten in de fractie. Zij wilde niet meebuigen met coalitiestandpunten als die strijdig waren met het CDA-programma. Haar ambitie voor een plek in de Tweede Kamer te gaan zitten vervloog erdoor.
Ellen: “Ik ging tegenstemmen op onderwerpen van de coalitie waar wij onderdeel van waren. Nou dat was echt vloeken in de kerk. Buma zei letterlijk tegen mij dat hij al een paar dwarsliggers had en dat hij die niet hoefde. Ik besloot de laatste anderhalf jaar in de Staten uit te zitten als onafhankelijk lid omdat ik toen met 10.000 voorkeurstemmen gekozen was. Iets dat voor de Provinciale Staten heel bijzonder is. Ik ben wel gelijk gaan kijken waar ik beter op mijn plek zou zijn”.
Ze kwam uit bij 50PLUS, ook een middenpartij. De doelgroep ouderen sprak haar aan omdat zij ook zelf ouder werd en omdat zij meent dat ouderen gezien worden als een soort sluitpost van de samenleving. Dat heeft dringend verandering nodig heeft, vindt zij.
Ellen: ”Vier jaar geleden zat het er voor mij niet in om voor 50PLUS de Kamer in te gaan. Ik was wel een beetje klaar met de provincie, dus toen dacht ik, ik wil in het nieuwe jonge 50PLUS iets ontwikkelen. Dus waarom niet in Rotterdam? Mijn eigen stad! Ik moet zeggen: ik voel me als een vis in het water. Het allermooiste is dat ik heel direct concreet iets kan bereiken voor mensen. Er moet een vangnet zijn. De mensen die het maken kunnen zelf hun broek wel ophouden, maar je bent er juist bij uitstek voor de mensen die het niet zelf kunnen maken. Mijn vader zei altijd: de duvel schijt altijd op dezelfde hoop en dat is zo. Mensen die uit een bepaald milieu komen, krijgen geen kansen, hebben het veel zwaarder dan mensen die met een gouden lepel in hun mond worden geboren. Ik ben de politiek in gegaan omdat van mensen eenheidsworst gemaakt wordt terwijl er maatwerk nodig is. Ik erger me enorm aan de op neoliberale leest geschoeide ik-samenleving van de afgelopen 20 jaar waarin ouderen het steeds zwaarder krijgen. Ouderen die als 'dor hout' behandeld worden en waarbij het omkijken naar elkaar steeds meer afbrokkelt.
Vechten als een leeuw om iets voor elkaar te krijgen binnen de bestuurscultuur
Gezien strakke wijze waarop Verkoelen zich aan beloften in verkiezingsprogramma’s wil houden, wekt het geen verbazing dat zij een bestuurscultuur voorstaat waarin dat kan. Ze heeft zich vreselijk geërgerd aan de landelijke politiek van de laatste maanden. De cultuur van afspraken maken binnen een coalitie en zo voorafgaand aan debatten de Tweede Kamer buitenspel zetten, herkent zij uit haar tijd in de Provinciale Staten en neemt zij identiek waar binnen de gemeenteraad van Rotterdam.
Ellen: “Wat wij doen als oppositie is niet eens relevant. Alles is namelijk al geregeld. Ik heb het hier over de ‘22/23 mentaliteit’. Er zijn 45 zetels in de raad, 22 zetels daarvan, bijna de helft van de raad zijn van de oppositie en 23 zetels van de coalitie”.
Ze ergert zich eraan dat bij alle voorstellen de 23 zetels van de coalitie collectief voor of tegen stemmen afhankelijk van wat de wethouder wil.
Ellen: ”Ik moet vechten als een leeuw om iets voor elkaar te krijgen. Nu lukt dat een aantal keren omdat de verkiezingen eraan komen. Maar als de verkiezingen geweest zijn, dat beloof ik je, dan gaat het weer mis. Dat is fout in de politiek. Iedereen zegt dat er teveel kleine partijen zijn. Niks ervan! We hebben ze nodig. Ik vind het prima als grote partij een wethouder levert. Maar pas op, er zijn 45 zetels en één daarvan heb ik en die is net zo belangrijk als al die andere 44. Dus moet je daar goed zaken mee proberen te doen. Dat is het duale stelsel. Nu is het puur monisme en dat is dramatisch. Ik wil naar een hoofdlijnenakkoord. Bedenk met elkaar wat de speerpunten zijn. Iedereen pakt zijn eigen speerpunten voor de eigen doelgroepen en achterban. Op het moment dat je dan een onderwerp aan de orde hebt ga je proberen het met elkaar samen te doen”.
Vrijstelling werkloze 60-plussers sollicitatieplicht
De wijze waarop Verkoelen zich inzet in de raad verraadt een rode draad. Zij vertelt over haar inzet voor de mensen voor wie zij het doet. Zij realiseert zich dat de raad besluiten neemt die een grote impact hebben op het leven van mensen. Een van de eerste wapenfeiten in de Rotterdamse gemeenteraad is de vrijstelling van werkloze 60-plussers van de sollicitatieplicht.
Ellen: ”Het is al een probleem is als je werkloos wordt op je 45ste. , dus moet je 60plussers dan nog dwingen om tot hun AOW vijf sollicitatiebrieven per week te versturen? Ongehoord. Ik kreeg er wethouder Moti in mee. Het lag niet lekker in het college maar hij kreeg het wel geregeld”.
Een stadion genereert geen werk. Ik vind het gebakken lucht. Welke idioot bedenkt het?
Ook het woondossier heeft de volledige aandacht van Verkoelen en daar meldt ze over: “Ik ben echt oppositie gaan voeren om de sloop van 218 woningen in de Fazantstraat op Rotterdam-Zuid tegen te houden en dat is gelukt”.
Verder is het haar een doorn in het oog als volkstuintjes, naar haar zeggen, met één pennenstreek even door een wethouder moeten wijken voor sportvelden. Dat soort plannen probeert ze tegen te houden.
Ellen: “Hebben ze zich ooit afgevraagd wie die mensen zijn met die volkstuintjes? Dat zijn mensen die in vijftig vierkante meter woningen wonen waar je geen buiten hebt. Die mensen hebben daar een volkstuintje”.
Het past in dezelfde lijn dat Verkoelen zich onlangs nog roerde bij het voornemen van de gemeente om het recreatiepark in Hoek van Holland te verkopen.
Ellen: “Ik ben, samen met John Buijsman, de trekker geworden om die verkoop tegen te houden. Daar heb ik echt als een leeuw voor gevochten. Er is uiteindelijk besloten dat het huidige plan niet doorgaat. Mijn motie met het voorstel een visie op te stellen over dat terrein en van daaruit kijken wat er gebeuren moet, is breed in de raad aangenomen. Die visie wordt door de recreanten zelf opgesteld”.
Oppositie voeren om de sloop van 218 woningen in de Fazantstraat op Rotterdam-Zuid tegen te houden
Het luisteren naar en betrekken van belanghebbenden vindt Verkoelen belangrijk. Ellen: “Ik ben volksvertegenwoordiger en ik doe alleen maar alles met mensen. Op het moment dat het slopen van woningen speelt zoals in de Fazantstraat, ga ik er naartoe en ga met mensen praten”.
Zij probeert zich actief in te leven in de situatie van mensen die het moeilijk hebben. Een goed voorbeeld daarvan is haar deelname aan de in 2019 door de Pauluskerk geïnitieerde 50-Eurochallenge.
Ellen: “Ik heb twee weken geleefd van 50 euro per week [red. interviews RTL, 50Plus]. Ik was elke ochtend op radio Rijnmond en heb er het nationale nieuws mee gehaald. De initiatiefnota met 10 actiepunten die ik er over geschreven heb voor de raad staat nog steeds uit. Ik kreeg 650 mails van mensen die in de problemen zaten. We hebben ze allemaal beantwoord. Ik heb ze gebruikt voor een boek dat we erover hebben gemaakt. Ik ben met ze gaan praten. Het is een continu terugkerend thema voor mij want armoede is een van de grootste problemen die we hebben. Vooral voor mijn doelgroep de ouderen wordt de AOW steeds meer gekort.
Raadswerk, 60 uur per week. Foto Martin Reekers
Alternatieven voor Feijenoordcity
Een actueel raadsthema is de realisatie van een nieuw Feijenoordstadion (project ‘Feijenoordcity) waar Verkoelen mordicus tegen is.
Ellen: “Dat stadion kost ons een half miljard! Er wordt misbruik gemaakt van een voetbalclub en het icoon Feijenoord. Een stadion genereert geen werk. Ik vind het gebakken lucht. Welke idioot bedenkt het? Dat half miljard kan ook gestoken worden in zaken die er wel toe doen zoals sociale woningbouw”.
Verkoelen ziet veel kansrijkere alternatieve mogelijkheden om voor Rotterdam-Zuid bedrijfsactiviteiten en werk te genereren.
Ellen: ”We zijn hartstikke gek dat we museum Boijmans van Beuningen in het centrum van de stad laten zitten. Dat kan naar de plek waar dat nieuwe stadion zou moeten komen. Dan maak je daar een cultureel centrum en je zet de bibliotheek erbij. Daar genereer je werk mee. Of waarom zetten we op Zuid geen universiteit neer? Daar krijg je ambachten om heen en een campus voor studenten. Als je op Rotterdam-Zuid een universiteit neerzet dan geef je die kids daar op Zuid een veel beter perspectief.
Bij het huidige stadion is het cultureel sportcentrum. Als wij alle dopingcontroles gaan doen in de wereld, top of the bill worden op dat gebied en een expertisecentrum vormen voor medische zaken rond sport, dan trekt dat ambachten en industrie aan.
Je kunt niet 650.000 mensen bedienen voor twee dagen per week
Aan ideeën en enthousiasme bij het vertellen ervan heeft Ellen Verkoelen geen gebrek. Maar het kost haar veel tijd. Alle raadsleden die Rotterdam Vandaag & Morgen tot nog toe interviewde, gaven aan hoe druk zij het hebben met hun raadswerk.
Ellen: ”Ik ben 60 uur in de week bezig. Ik zit hier nu tijdens het reces te werken. Ik ben zo’n gek die dit doet maar het is onacceptabel dat je hier niet je baan van kunt maken met een gewoon salaris. Alles bij elkaar is het nu zo’n €1.600 netto per maand. Ik vind dat er gewoon een fatsoenlijk inkomen tegenover moet staan. Er wordt van ons verwacht dat we er twee dagen in de week mee bezig zijn en dat kan niet. Je kunt niet 650.000 mensen bedienen voor twee dagen per week. Ook als je als partij groter zou zijn is het nog ingewikkeld. Als dat de reden is om grotere fracties te hebben en versnippering tegen te gaan ben je vanwege de financiën aan onze democratie aan het knabbelen. Ik kan niet alle dossiers doen. Ik moet keuzes maken. Ik heb overigens twee burgerraadsleden, dat mag. Ik heb een burger raadslid en die is waanzinnig goed op het zorgdossier en het andere is bezig met infrastructuur. Ik ben heel goed op het woondossier en op ruimtelijke ordening en inkomen.
Het 50PLUS-geluid
Al weigert Ellen Verkoelen 50PLUS als een ruziepartij te zien, laat de partij een spoor na van deels publiek uitgespeelde conflicten. Kiezers houden daar niet van en het is de vraag of de partij er schade door oploopt bij de komende gemeenteraadsverkiezingen. Verkoelen zal zeker haar beste beentje voorzetten want ze is een echte volksvertegenwoordiger en een doener. Daar kunnen kiezers dan weer wel van houden.
Reacties op dit artikel graag naar contact@vandaagenmorgen.nl met in het onderwerp: reactie en de naam van het artikel. Geef aub aan of u toestemming geeft dat u reactie gepubliceerd wordt.