Verkeer(d)
Wordt u soms óók zo gek van het verkeer? Zeker het verkeer in de Randstad. Hoefde ik 25 jaar geleden niet te kijken of er files stonden, nu is het elke dag vaste prik geworden.
Zoals u inmiddels weet woon ik in Het Baggerdorp, Sliedrecht. Valt tegenwoordig onder Regio Rotterdam. En daar zijn we inmiddels achtergekomen! Elke dag vanaf 07:30 kijken of er files staan. Aangezien ik om 09:00 moet beginnen, en ik een dochter ben van een middenstander, ben ik graag ruim op tijd.
Redde ik het 25 jaar geleden in 30 minuten, Sliedrecht/ Krimpen aan de Lek, nu moet ik van maandag tot en met donderdag rekening houden met minimaal 50 minuten.
Wat waren die Lockdowns wat dat betreft een zegen! En nu valt het merendeel van de lezers over me heen denk ik. Aangezien ik een zogenaamd Essentieel beroep heb, ik ben zoals u weet drogist en dat valt officieel onder de noemer Zorgverlener, heb ik tijdens diezelfde Lockdowns geen minuut thuis gezeten.
Wat was dat een verademing: als enige auto op de pont staan, en bijna als enige auto op de A15 rijden. In de spits!!!
Nu is het weer als vanouds: file rijden, toeristenbussen, campers, caravans, hele rissen toeristen op de fiets. De campers en caravans rijden doorgaans in colonne, dus van inhalen geen sprake. Is eigenlijk ook levensgevaarlijk op de dijk in Appiedam/Kinderdijk. En even een waarschuwing mijnerzijds: áls u op het onzalige idee komt om eens naar de molens van Kinderdijk te gaan: neem de sjuttle. Ga in vredesnaam niet in uw eigen auto er naar toe! En als het dan echt niet anders kan, hou afstand!
Vooral van buitenlandse campers en caravans. Ze rijden ten eerste stapvoets, maar gaan ook direct in de ankers als ze een molen spotten.
Nóg een tip: ga niet te vroeg op pad. Geef de mensen die in Krimpen en Nieuw-Lekkerland werken, of bij IHC Kinderdijk de ruimte om dóór te rijden.
Want het is of de duvel er mee speelt! Als ik naar huis rij, en dan vooral vrijdag-en zaterdagmiddag, krijg ik altijd van die dijkkruipers vóór me! Wil je graag naar de borrel en de prak, doe je er drie keer zo lang over om thuis te komen!!!
Ik moet in het Toeristenseizoen ook absoluut op deze dagen geen diepvriesartikelen kopen voor ik naar huis ga. Die zijn al lang en breed ontdooid ondanks de diepvriestas. Afgelopen zaterdagmiddag ook weer: had ovenpatat- en kroketten aangeschaft voor ik naar Sliedrecht toog, om heerlijk aan mijn vakantie te beginnen. U ziet ‘m waarschijnlijk al aankomen…
Pont nèt weg, en toen ik uiteindelijk de A15 opreed, kwam ik pardoes in een file terecht. Op de zaterdag!!! Sakkerdesakker: mijn doorgaans lage bloeddruk vloog omhoog! “Straks moet ik wéér alles in één keer in die oven gooien, als het hele zaakje ontdooid is!”. Zag de kilo’s er al weer aanvliegen..
En toen zat er ook nog iemand vóór me die zo te zien bezopen was: reed midden over de strepen, geen constante snelheid waardoor ondergetekende een aantal keren flink in de ankers moest, onderwijl angstvallig mijn achteruitkijkspiegel in de gaten houdend.
Veilig en wel in mijn woonplaats aangekomen kwam ik in de tweede file terecht. “What the heck! Wat is er in vredesnaam aan de hand hier?” kreette ik . Nou, dat werd al snel duidelijk: er was een Tuinfeest aan de gang bij het Jongerencentrum. Hoezo, Jongerencentrum??? Ik zag alleen maar mensen van mijn leeftijd en nóg ouder! En aan het volume van de muziek was te merken dat de organisatie van het bewuste feest rekening had gehouden met die leeftijd. Standje 13…Vlak naast een verzorgingstehuis….
(Hoorde de zondag erna van mijn tante die in dat tehuis woont, dat de herrie om goed 23:00 afgelopen was. Nam niet weg dat diverse oudjes in het tehuis uren hebben liggen shaken in hun bed.)
Maar terug naar het verkeer.
Weet niet hoe het in uw woonomgeving is gesteld, maar hier liggen halve wijken opengebroken. Als ik naar de super rijd, is dat een soort van Slalomrijden, een Super-G. De fabrikant van die rood-wit gestreepte bordjes is binnen…
Toen ik vanmiddag wegreed stond er een auto met draaiende motor op een afstandje te wachten tot ik vertrok. Tenminste, dat vermoedde ik. Ik zag de bestuurder van die bewuste auto telkens mijn kant opkijken. “Ik zal je krijgen vader, je zult effe geduld moeten hebben!” dacht ik, en begon op mijn gemak allerlei nietterzakendoende handelingen uit te voeren. Na een paar minuten won mijn medeleven het van mijn intentie om te pesten. Zodra ik de parkeerplaats afreed kwam de bewuste auto met een noodgang de bocht om, reed de plaats op waar ik twee seconden ervoor stond en gooide de bestuurder de auto in zijn achteruit om zijn kar keurig op een parkeerplaats aan de overkant te zetten….
“Kan niet inparkeren dus!”, was mijn oordeel.
Moest ook onderweg verschillende keren in de vloerbedekking vanwege fietsers die meer oog hadden voor hun telefoon dan voor het verkeer rondom.
Als ik dan terugkijk naar zo’n 25 jaar geleden is er toch wel het één en ander veranderd in het verkeer. En voor het overgrote gedeelte niet ten goede.
Maar soms, héél soms heb je van die gouden momentjes. Een kindje dat heftig naar je zwaait als je stopt om haar/hem over te laten steken. Een vriendelijke heer die tot twee keer toe op de parkeerplaats van de super je met een gulle lach voorrang geeft.
Dus soms, héél soms is het zelfs in het verkeer nog leuk. Als je het maar zien wil.
-S.jpg)
.gif)
