Koffie

Bent u ook zo verslaafd aan koffie? Ondergetekende wel. De dag is voor mij niet begonnen vóór ik minstens één flinke beker achter de kiezen heb. Ook op m’n vrije dag moet er eerst een flinke plons van dat donkerbruine vocht in, anders kan ik absoluut niet functioneren!
Heb door de jaren heen allerlei soorten en smaken gedronken. Dat begon al op de MAVO, op m’n vijftiende. Durf er geen eens aan te denken hoeveel liter van dat spul ik inmiddels weggewerkt heb…
Dus dat ik een caffeïne-junk ben, moge duidelijk zijn: als ik niet binnen een uur na ontwaken koffie heb gehad, begin ik compleet te shaken. En ik word stik-sjacho!
Heeft u trouwens ook zo’n padkoffie machine gehad? Reuze hendig; binnen twee minuten had je een bakkie! Maar als je dat afzet tegen echte koffie, is het maar een slap aftreksel van wat ik noem een “echt bakkie pleur”. Allerlei smaakjes: vanille, cappucino, amandel en chocola..Van alles geprobeerd. En toch weer teruggekomen op het oude vertrouwde, zelf ‘gezette’ bakkie koffie. ( Hier in Sliedrecht noemt men het een “baksie”).
Derhalve het Senseo=apparaat verbannen naar de voorraadkast. Weg met dat slappe aftreksel van wat men bij Philips koffie durft te noemen!
Bij ons in de winkel wordt er gelukkig óók nog echte koffie gezet. Niet dat ik altijd warme koffie kan drinken in de zaak, eigenlijk zelden. Zodra ik ingeschonken heb, gaat de bel: klanten! Thuis zeiden we al:”Als je klanten in de winkel wil, moet je koffie gaan drinken!”. Maar de afgelopen weken was het wel héél erg: er waren dagen bij dat ik alleen maar koude koffie dronk. Vroeger zei mijn moeder wel eens gekstekenderweg: “Koude koffie? Daar krijg je krullen van!”. Nu zou ik tegen haar willen zeggen:”Mam, kijk eens: zó veel koude koffie heb ik gedronken!”. Echt, hè, of de duvel er mee speelt! Heb je net een bakkie ingeschonken omdat het lekker rustig is, gaat prompt de winkelbel. Vooral de afgelopen weken was het weer ráák! Had soms vier bakken koude koffie op één dag. Als ik met de moed der wanhoop weer een poging waagde als het rustig was, sloop ik richting keuken, zei zachtjes tegen mijn dienstdoende collega:”Ik waag weer een poging om koffie in te schenken!”, klonk prompt op het woord “koffie” het bestraffende “Pling-Plong” van de winkelbel.
Maar vandaag heb ik mijn vrije dag. Dus zit ik momenteel achter de computer met m’n derde beker caffeïne.
Er zullen er waarschijnlijk nog een aantal volgen voor ik mijn avondeten in mijn mik schuif. En morgen, donderdag, gaat er een bekertje ice-coffee mee naar de zaak. Want denkt u nu écht dat ik de gelegenheid krijg om ’s middags een warm bakkie te doen? Natuurlijk niet: de klanten spreken het volgens mij gewoon af met elkaar! Zo van: “Als jij nu om 15:00 naar de drogisterij gaat, kom ik na 10 minuten! We zullen met z’n allen zorgen dat die Gryn van d’r koffieverslaving afkomt!”.
Ach, mijn klanten zijn zo lief, en ze brengen mij in principe mijn eten, tòch? En wees nu eerlijk: er zijn ergere verslavingen, tóch?
En ik heb er een bos wilde krullen aan overgehouden…