Blij?
Was u óók zo blij na de laatste persconferentie? Ondergetekende wèl! Hoera: we mogen weer los! We mogen weer uit eten zonder QR-code, en naar het theater. Naar een voetbalwedstrijd, carnaval vieren, enz…
In onze toko zullen wij nog wel enige tijd met privé-snotschot en muilkorf blijven lopen, om onze ouderen/zwakkere medemensen te beschermen, maar uw ‘columnist’ gaat effe géén booster halen, ik kijk wel uit!
Heb, zoals al eens eerder gememoreerd, de laatste 9 maanden al 6 spuiten in mijn lijf gehad: het is wel even mooi geweest. Die laatste spuit was groot, héél GROOT!…En bepaald niet lekker.
Maar ik mag weer uit eten met een vriendinnetje, en naar een concert als ik dat wil. Dan hoor ik u zeggen:”Fijn, kun je naar een concert van je favoriete zanger!”. Nou, dat is nog maar de vraag. Wìl ik dat wel? En wil híj dat wel? Kreeg ik een dag voor mijn verjaardag een heel lief berichtje van ‘m, een hilarisch antwoord op mijn column “Een welgemeend advies aan de premier,” (de man heeft gelukkig gevoel voor humor!), mijn felicitatie op zijn FB werd na 4 dagen verwijderd.
Kreeg een bericht van iemand: “U was toch de eerste die Marco feliciteerde? Hij heeft uw bericht verwijderd!”. En ik, in al mijn argeloosheid:”Nee, dat doet mijn favoriete zanger niet!”.
Tòch enigszins nieuwsgierig geworden eens gekeken: jawel; mijn favoriete zanger deed dat wèl! Marco: waaròm? Snikkend naar de whisky gegrepen, net zoals toen hij me van z’n FB gooide, een jaar geleden.
Is dat al weer een jaar geleden? Wat vliegt de tijd!
Mijn vriendinnetje Jo en ik hadden het plan om naar een Kerstconcert van hem te gaan. Ging niet door..Afijn, dat weet u inmiddels. Was daar erg verdrietig om. Wilde die man weer zó graag eens live horen zingen na ruim 30 jaar…Was gewoon toe aan iets leuks.
Want Covid maakte meer kapot dan me lief was: de dood van Snoessie, mijn katje. En een paar maanden er na de dood van mijn pleegpaps/beste vriend. Het feit dat ik me heb laten inenten omdat ik anders een naast familielid waarschijnlijk nooit meer zou zien.
En al die tijd was daar mijn vriendinnetje Jo, als een jonger zusje, die me telkens weer de kracht en moed gaf om gewoon dóór te gaan. Die me met al haar power optilde boven alle Covid-ellende uit. Wat hebben we gelachen!
Ze leefde met me mee, en dat doet ze nòg!
Iedereen zou een “Jo” in zijn/haar leven moeten hebben!
Maar nu even terugkomend op dinsdagavond j.l: ik ben tòch blij! Blij voor de horeca, de nachthoreca en de cultuursector. Mensen, jullie kúnnen weer! Lekker weer aan het werk, zonder beperkingen. Gewoon weer je ding doen.
Ga ook terstond kijken of mijn favoriete zanger ergens in Nederland een concert geeft. Al moet ik twee uur rijden, een muilkorf op, kan me niet schelen: ik zàl hem weer live horen zingen, verdorie! Ook al wil hij mij misschien niet zien: had ie maar geen BN-er moeten worden.
(En ik ben zéér tegen de gewoonte om gelijk iemand te tutoyeren, maar het bekt zo lekker!) Komt ie: “Marco, je mag weer! Watch out: Jo en ik komen er aan! Dikke knuffel, Cor.”
-S.jpg)
.gif)
