Jeuk, of verlangen na zeven jaar?
Manuel Kneepkens spreekt op deze site onder de kop ‘Het huwelijk een Hollywoodsprookje?’ over de zogenoemde ‘seven year itch’. Ooit de naam van een vrolijke film over het verschijnsel dat een intieme relatie vaak na zeven jaar op de klippen loopt. In het Engels/Nederlands woordenboek staan twee Nederlandse begrippen bij het woord ‘Itch’: Ten eerste een soort van vervelende jeuk, maar ook een groot verlangen. Het kan dus allebei zijn.
Maar over Hollywood huwelijken gesproken heb ik laatst een uitzonderlijke inkijk gekregen in het ultieme Hollywood huwelijk aller tijden. De huwelijken tussen Elizabeth Taylor en Richard Burton. De in Wales geboren mijnwerkerszoon Richard Burton heeft met soms lange tussenpozen in die periode een bijzonder openhartig dagboek bijgehouden dat eerst vorig jaar, 28 jaar na zijn dood in 1984, is verschenen.
Burton is in totaal 32 jaar getrouwd geweest met vijf vrouwen. Een gemiddelde van 6,4 jaar en dat benadert de ‘seven year itch’ behoorlijk. Hij is twee keer met Elizabeth Taylor getrouwd geweest en houden we daar rekening mee dan zakt zijn gemiddelde naar 6 jaar.
Maar als beginneling (ik heb slechts twee echtscheidingen achter de rug) was ik toch gefascineerd door wat de uit een zeer eenvoudig mijnwerkersgezin afkomstige Burton over zijn huwelijk met Elizabeth schrijft. Maar ook zijn soms genadeloze typeringen van andere beroemdheden uit zijn tijd zoals de Kennedy’s, Frank Sinatra, Lucille Ball en Romy Schneider om er maar een paar te noemen. Daarnaast schuwt hij zijn eigen zwakheden niet. Zijn strijd tegen de alcohol. En de pogingen om zijn, vaak aangevuurd door drank, onmogelijk temperament onder controle te houden.
In maart 1970 over Frank Sinatra: ,,Een aardige man, maar bijzonder saai om mee samen te wonen.” Hij stelt vast dat zijn vrouw Elizabeth wel onder de indruk is van de zanger: ,,Ze kijkt hem te vaak met schaapachtige ogen aan. En hij kijkt heel soms ook terug. Zo erg heb ik het nog nooit meegemaakt. Afgezien dat ik jaloers ben, maakt het feit dat hij nauwelijks reageert, mij nog meer razend.”
Ze worden teruggebracht in de Goldstream privé jet van Sinatra. ,,Hij kost maar 3,25 miljoen dollar.”
Een keuring brengt aan het licht dat hij een vergrote lever heeft. ,,Dat krijg je wanneer je zoals ik ruim dertig jaar zo gezopen heb.” Wat dagen later. ,,Mijn tiende dag zonder alcohol. Voel me gelijk een stuk gezonder. Elizabeth beperkt zich tot een drankje voor de lunch en twee voor het avondeten.”
Weer een paar dagen later: ,,Elizabeth haat me. Ik hoor haar tegen een vriendin zeggen. Ik wilde dat hij uit mijn leven verdwijnt. Hij is zo mager geworden dat met hem in bed liggen is alsof Mia Farrow, die familie is van een luciferstokje, naast me ligt. Ik ben nuchter en wanneer ik nuchter ben kan ik niet terugschreeuwen.”
Hij probeert ook wat meer aan lichamelijke oefening te doen. ,,Samen met Elizabeth gymnastieken voor het slapen gaan. Ze moet haar borsten met beide handen vasthouden. Ze zijn behoorlijk groot. Het gaat van wiebel, wiebel. Een foto zou zo’n tien miljoen dollar opleveren.”
Burton leest veel. En niet de minste boeken. Hij leest ‘Het Kapitaal’ van Karl Marx wanneer hij de rol van Trotsky moet spelen. En wanneer hij de rol van Tito moet spelen laat hij zich graag verwennen door de Joegoslavische dictator. Maar toch laat hij blijken dat de permanente hofhouding van ja knikkers rond Tito hem begin tegen te staan. Hij leert ook talen. Spreekt en leest goed Frans. Probeert Italiaan en Spaans en zelfs, voor de film, Servo-Kroatisch.
Regelmatig geeft hij aan liever boeken of toneelstukken te willen schrijven en te verdwijnen uit die vreselijke wereld van paparazi’s. Hij haat vooral de Britse pers. Soms begint hij aan een artikel voor een tijdschrift of een krant. En dat lukt vrijwel nooit.
Hij probeert te stoppen met roken. ,,Niet omdat ik bang ben kanker te krijgen. Wanneer het zo ver is dan hebben ze wel iets uitgevonden. Ik denk dat ik net zo zal sterven als mijn zwaar rokende vader. Hij kreeg een beroerte op zijn 83ste.”
Richard Burton werd 58.