Wat komt u doen in ons land?

"And what are you coming to do in this country?"
Mijn vader kreeg begin 1960 een nieuwe baan, in Londen, waar hij veel voor moest reizen. Daarom verhuisde ons gezin nog niet meteen mee. In het voorjaar stelde ik voor alvast een school voor mezelf te gaan zoeken. Ik was net 17 jaar oud. Het mocht, mede omdat ik in Londen mocht komen logeren bij een collega van mijn vader. En zo belandde ik met mijn koffertje bij de grenscontrole in Harwich, vers van de veerboot. Een streng ogende immigration officer vroeg: "And what are you coming to do in this country?"
Ik legde uit dat mijn vader een baan in Londen zou krijgen en ik daarom een school ging zoeken, maar hij vond het maar een raar verhaal. "U geeft als adres op 107 Southampton Row in Londen. Is dat geen kantooradres?" Dat kon maar zo zijn, ik had ook geen idee. "Ik weet het niet", zei ik eerlijk in mijn beste Engels. "Ik ga er heen, maar ik ben er dus nog nooit geweest." Hij leek iets te ontdooien. "U spreekt al heel goed Engels", daarmee mijn MULO en HBS-verleden prijzend. "Hoeveel geld heeft u mee?" Ik bekende slechts drie Britse ponden op zak te hebben. Na enige aarzeling knalde hij een stempel in mijn paspoort. De tekst luidde "Permissie om gedurende ...... dagen in het Verenigd Koninkrijk te verblijven. Met de hand vulde hij in "drie dagen". Drie dagen maar! De schrik sloeg me om het hart. De immigration officer zag me bleek om de neus worden. Wat vriendelijker legde hij uit: Dat adres waar je moet zijn, is vlak bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Daar kunt u uw verhaal uitleggen en dan komt het allemaal wel goed."
Dat kwam het ook, al ben ik niet lang op 107 Southam Row gebleven: de collega van mijn vader had vermoedelijk zijn vrouw niet ingelicht over de blonde slungel die langere tijd aan haar eettafel zou zitten. Na een maand zorgde ik dat ik op kamers kwam. Ik ging naar school, trok vooral op met andere buitenlandse studenten en au pairs, en schreef ondertussen stukjes voor Nederlandse kranten. Zo kon ik bij terugkomst in 1963 als leerling bij het toenmalige Het Vrije Volk beginnen. Het zou nog tien jaar duren voor het Verenigd Koninkrijk lid zou worden van de EG. Laat staan dat we van een Brexit hadden gehoord.