Wat komt u doen in ons land?

02 februari 2020 door Geert-Jan Laan
Wat komt u doen in ons land?
Yi Hot Pot, 107 Southampton Row, Bloomsbury, London anno 2020, foto allinlondon.co.uk

"And what are you coming to do in this country?"

Mijn vader kreeg begin 1960 een nieuwe baan, in Londen, waar hij veel voor moest reizen. Daarom verhuisde ons gezin nog niet meteen mee. In het voorjaar stelde ik voor alvast een school voor mezelf te gaan zoeken. Ik was net 17 jaar oud. Het mocht, mede omdat ik in Londen mocht komen logeren bij een collega van mijn vader. En zo belandde ik met mijn koffertje bij de grenscontrole in Harwich, vers van de veerboot. Een streng ogende immigration officer vroeg: "And what are you coming to do in this country?"

Ik legde uit dat mijn vader een baan in Londen zou krijgen en ik daarom een school ging zoeken, maar hij vond het maar een raar verhaal. "U geeft als adres op 107 Southampton Row in Londen. Is dat geen kantooradres?" Dat kon maar zo zijn, ik had ook geen idee. "Ik weet het niet", zei ik eerlijk in mijn beste Engels. "Ik ga er heen, maar ik ben er dus nog nooit geweest." Hij leek iets te ontdooien. "U spreekt al heel goed Engels", daarmee mijn MULO en HBS-verleden prijzend. "Hoeveel geld heeft u mee?" Ik bekende slechts drie Britse ponden op zak te hebben. Na enige aarzeling knalde hij een stempel in mijn paspoort. De tekst luidde "Permissie om gedurende ...... dagen in het Verenigd Koninkrijk te verblijven. Met de hand vulde hij in "drie dagen". Drie dagen maar! De schrik sloeg me om het hart. De immigration officer zag me bleek om de neus worden. Wat vriendelijker legde hij uit: Dat adres waar je moet zijn, is vlak bij het Ministerie van Binnenlandse Zaken. Daar kunt u uw verhaal uitleggen en dan komt het allemaal wel goed."

Dat kwam het ook, al ben ik niet lang op 107 Southam Row gebleven: de collega van mijn vader had vermoedelijk zijn vrouw niet ingelicht over de blonde slungel die langere tijd aan haar eettafel zou zitten. Na een maand zorgde ik dat ik op kamers kwam. Ik ging naar school, trok vooral op met andere buitenlandse studenten en au pairs, en schreef ondertussen stukjes voor Nederlandse kranten. Zo kon ik bij terugkomst in 1963 als leerling bij het toenmalige Het Vrije Volk beginnen. Het zou nog tien jaar duren voor het Verenigd Koninkrijk lid zou worden van de EG. Laat staan dat we van een Brexit hadden gehoord.

Over de columnist

Geert-Jan Laan

Geert-Jan Laan (1943, Delfzijl) is mede-oprichter van Rotterdam Vandaag & Morgen en was tot en met 2016 mede-hoofdredacteur.

Laan begon zijn journalistieke carrière bij Het Vrije Volk en het Rotterdams Parool, werkte van 1970 tot 1975 als sociaal economisch redacteur bij Het Vrije Volk en bedreef tussen 1975 en 1982 samen met Rien Robijns onderzoeksjournalistiek, o.a. naar Lockheed/Northrop, OGEM, etc. Ze wonnen de persprijs 1980 en publiceerden samen vijf boeken.

Daarna werkte Laan tot 1990 als plaatsvervangend hoofdredacteur/directeur van Het Vrije Volk te Rotterdam. Via zijn eigen PR- en journalistiek productiebureau deed hij in 1991 ,in opdracht van Robert Maxwel, onderzoek naar de eerste Nederlandse tabloid.

Hij was tot 2003 hoofdredacteur van Nieuwsblad/Dagblad van het Noorden en was onder meer voorzitter van het Nederlands Persmuseum te Amsterdam. Tevens was hij voorzitter van de Commissie Dag van de Persvrijheid.

Vrede aan laars gelapt (+ video)
14 apr
Vrede aan laars gelapt (+ video)
Rancune positief opgepakt
14 apr
Rancune positief opgepakt
Telegrambesteller der PTT
03 apr
Telegrambesteller der PTT
Blind achter het stuur
30 mrt
Blind achter het stuur
Stappen ze ooit over hun schaduw heen?
22 mrt
Stappen ze ooit over hun schaduw heen?
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.