Haai!
Vreemde titel? Nee hoor, helemaal niet! Ik ga het u uitleggen.
Was weer een keer bij de Aldi in mijn woonplaats. Ze verkopen daar bepaalde artikelen die mijn voorkeur hebben namelijk. Fijne winkel, in de regel aardig en beleefd personeel. Nu was ik er al maanden niet geweest, en het verbaasde me dus ook niet dat er weer iemand achter de kassa zat die ik nog nooit gezien had.
De meneer voor me had slechts een paar artikelen, dus ik was al rap aan de beurt. Ik zei : "Goedenavond!" Het bleef even stil, tot het gozertje van pak-m-beet 17 jaar, al kauwend een grote zucht slaakte. "Haai!", was zijn antwoord, en zakte vervolgens in elkaar om al kauwend met een hand onder zijn kin me met een ontzettend ongeïnteresseerde blik van top tot teen te bekijken. Onmiddellijk bekroop me de neiging om te vragen of 'ie het nog allemaal wel hendelen kon, maar heb wijselijk mijn mond gehouden. Na het laatste artikel naar me toe geschoven te hebben was het: "Wil je pinnen?" Wat ik bevestigend beantwoordde. Toen ik gepind had zei ik : "Fijne avond verder! En sterkte!" Wat beantwoord werd met een nóg grotere zucht...
Kijk, ze hoeven van mij echt niet in snikken uit te barsten als ik mijn boodschappen af kom rekenen, maar een béétje beleefd zijn, is dat te veel gevraagd? Mijn moeder zou ongetwijfeld héél liefjes gevraagd hebben: "Och, knul, heb je 't zo zwaar?" en haar wijze hoofd geschud hebben.
Wat een verschil is er dan in kassamedewerkers!
Moet je bij de Appie komen: altijd even vriendelijk, heel beleefd, als het rustig is even een praatje, als je iets vraagt gelijk helpen. Zo ook bij de Dirk alhier. Daar ga ik altijd door heen met de zelfscan momenteel: kan niet al te lang staan. En aangezien er maar één bemande kassa is, is zelfscan een uitkomst. Maar ook de dames daar altijd heel beleefd, gedag zeggen, en soms even een praatje. Je nog een fijne dag wensen. Dan kun je zeggen: "Is dat zo belangrijk dan?" Ja! Heel belangrijk! Dat weet ik ook vanuit mijn 'eigen' winkel. En vooral ten tijde van Corona. Hoe veel, vooral oudere klanten kwamen soms vier of vijf keer in de week toen. Soms alleen maar voor een doosje paracetamol. Maar je kon gewoon merken dat ze eventjes een praatje wilden. Even een luisterend oor.
Nu ben ik op een leeftijd gekomen waarop ik me wel eens afvraag hoe zulke gastjes zoals die bij Aldi hun ouders aanspreken. Of hun grootouders. Nu hoeven ze van mij niet acuut in de houding te schieten als ik met mijn kar bij de kassa kom, maar hebben die spruiten nooit geleerd om gewoon beleefd te zijn? Gewoon: "Goedemiddag" zeggen? Gewoon "U" zeggen tegen iemand die hun oma had kunnen zijn? En al zouden ze maar doen alsof ze enigszins geïnteresseerd waren: ik kom tenslotte ook indirect een stukje van hun loon brengen.
Maar ja: dit 'ouwe wijf' is hoogstwaarschijnlijk niet meer van deze tijd met haar ouderwetse opvoeding.
Jammer, hoor!
Enige beleefdheid naar een (oudere) klant toe is mijns inziens tóch een stukje vanzelfsprekend. Of ben ik nu écht een ouwe zeur aan het worden?
corrygryn@vandaagenmorgen.nl
