Spierballentaal over de oorlog in Oekraïne
Er zit een knoop in mijn maag. Er is geen ontkennen meer mogelijk. Ik droom over zwarte scenario´s waarbij nucleaire wapens, die in enkele tellen een einde kunnen maken aan ons aller bestaan, ons om de oren vliegen. Misschien ben ik een zwartdenker en loopt het allemaal niet zo´n vaart. De mensen in Oekraïne dachten ook dat het allemaal wel met een sisser zou aflopen. Die zaten een goede week geleden, net als ik nu, achter hun computer een mailtje te versturen, een verhaaltje te typen of een spelletje te spelen. Nu dwalen ze ontheemd door Europa. Dat wil zeggen de vrouwen en kinderen. De mannen wacht een onzeker lot dat, gezien de onderlinge machtsverhouding tussen agressor en belaagde, waarschijnlijk niet positief zal uitvallen.
Intussen spreekt Europa gespierde taal en probeert via financiële sancties de portemonnee van Rusland te draineren. Militair is Europa, net als Oekraïne, vrees ik uiteindelijk geen partij voor een mensenlevens minachtende president met een niets ontziende oorlogsmachine. Hoe groot is de kans dat een dergelijk besef pas zal landen als Poetin Europa onbewoonbaar heeft gemaakt?
Ik moet nog wennen aan het idee dat het vandaag, niet alleen in theorie maar ook praktisch, mogelijk lijkt dat alles en iedereen inclusief ikzelf na een druk op de knop zijn weggevaagd. Bommetje op de Botlek, dat knalt lekker. Bommetje op Den Haag, geen internationaal strafhof meer of MH17-verhalen, bommetje op Brussel en weg Europees parlement. Van de 4400 nucleaire wapens heeft hij er dan nog 4397 over om dood en verderf te zaaien. Oh, de NATO slaat dan terug, hoor ik mensen zeggen. Fijn, maar veel onheil is dan al geschied. Ons overgeven dan maar? Nee, dat lijkt me geen aantrekkelijk gedachte.
Poetin is een heilloze weg in geslagen. Dat lijken zelfs de Russische oligarch Mikhail Fridman en Oleg Deripaska te suggereren in hun oproep de oorlog te stoppen. Dat maakt het ernstiger, want dan wordt hij mogelijk de kat in het nauw en van die katten is bekend dat ze raar kunnen springen.
Misschien is het verstandig te stoppen met spierballenpraat. Niet om te gedogen wat Poetin doet, maar om een onderhandeling te starten waarin hij een ook voor hem te verkopen terugweg kan bewandelen. Principieel is dat misschien niet, want je laat de schurk deels winnen. Met zijn scrupuleloze optreden vrees ik echter dat hij kost wat het kost wil winnen ook al betekent het dat miljoenen doden en een wegens nucleaire inslagen onleefbaar West-Europa.
Met het bieden van een uitweg aan Poetin sparen we wellicht ontelbare levens en kopen we tijd om ons te herenigen in Europa zodat we een echte tegenmacht vormen nu de USA wel eens niet enthousiast te hulp zou kunnen gaan schieten. Als Poetin er intrapt natuurlijk, want dat is ook maar de vraag. Dat hangt waarschijnlijk nauw samen met hoe sterk hij zijn eigen positie inschat.
Intussen ben ik wel benieuwd of de overheid ons nog gaat informeren over wat we moeten doen in het geval er een nucleaire aanval komt. Waar blijven we dan in Rotterdam? Of moeten we, omdat er toch geen kruid tegen gewassen is, maar gewoon op onze plek blijven, ons flink bezatten in gezelschap van onze geliefden, en de klap afwachten?
