De aanslag op Rushdie en wat Rotterdam moet doen
Op het moment dat ik dit schrijf, ligt Salman Rushdie aan de beademing. De aanslag op zijn leven – ook al vond die aan de andere kant van de wereld plaats – is ook voor Rotterdam van betekenis. Elk van de vijftien messteken die hem troffen, waren ook gericht tegen onze manier van leven hier. Rotterdam is een havenstad waar mensen van overal en nergens met hun eigen achtergrond en overtuigingen voorgoed verzeild raken. Dat zijn in onze eeuw het wezen, de bestaansreden en de kracht van de stad.
Dit mag niet onbeantwoord blijven
Daarom kunnen wij hier aan de Maas dit niet laten passeren. Ayatollah Khamenei, de opvolger van Khomeini, heeft al van zich laten horen. Hij verklaarde dat de fatwa tegen de auteur van de Satansverzen destijds “was afgeschoten als een kogel die niet rustte voor hij doel had getroffen”. Onmiddellijk kwamen berichten over feestelijkheden in Iran. De Nationale Verzetsraad van Iran publiceerde echter een strenge veroordeling
Dit mag niet onbeantwoord blijven. Khamenei en zijn aanhangers staan voor een gesloten maatschappij met een door de overheid afgedwongen absolute waarheid en een manier van leven aan wie iedereen zich dient te onderwerpen op straffe van zware sancties. Dat is niet zoals Rotterdam wil leven. Hier mag iedereen op een zelfgekozen manier zalig worden voorop gesteld dat anderen die hetzelfde willen, daarvan geen hinder ondervinden. Als wij de doden herdenken en het bombardement, vieren wij tevens dat wij met elkaar kiezen voor een libertijnse stad met diversiteit in levensstijlen, overtuigingen en afkomst. Alleen zo kunnen wij een wereldstad vormen.
Elk van de vijftien messteken die hem troffen, waren ook gericht tegen onze manier van leven hier
Nu er een demonstratieve aanslag is gepleegd op deze manier van leven, zwijgt Rotterdam niet. Als de vijand Salman Rushdie tot zwijgen wil brengen, geven wij hem juist het woord. Zo zichtbaar mogelijk.
Dat kan het best door op een of meer prominente muren in de stad treffende citaten uit het werk van Rushdie aan te brengen zoals dat om andere redenen al is gebeurd met bijvoorbeeld Lucebert en Jules Deelder. Er hoeft helemaal niks bij te staan over reden en achtergrond. Het citaat en de naam van de auteur zijn voldoende. Als het allemaal maar groot en duidelijk is. En uiteraard in de taal die Rushdie zelf gebruikt: Engels want die muren met die citaten moeten te zien zijn op de sociale media en de websites van de gemeente en andere instellingen of bedrijven die daarvoor kiezen.
Welke citaten dan? Je kunt ze - denk ik – het best laten selecteren door een klein comité van Rotterdamse schrijvers. Het hoeft ook niet morgen te gebeuren. Die citaten krijgen juist betekenis als iedereen de aanslag op Rushdie begint te vergeten.
Aanvulling: volgens een bericht, toegeschreven aan Agence France Presse op de Amerikaans Arabische nieuwssite Al-Monitor juichte het officieuze staatsdagblad Kayhan in Teheran de aanslag op Rusdie toe . “Laten we de hand kussen van degene die met een mes de nek van de godsvijand doorsneed”. Op de Engelstalige site van Kayhan was dit commentaar zaterdagochtend nog niet te vinden. Ook de Tehran Times liet op dat moment commentaar achterwege evenals het internationale nieuwskanaal Press TV . Dat gaat zeker anders worden zodat het de moeite waard blijft deze spreekbuizen van het Iraanse regime te volgen. |
Meer info: Veroordeling Nationale Verzetsraad Iran Fars Bericht van de steekpartij op site semi officiele persbureau IranNews
-W-de-Boek,-IMG_5938-S.jpg)
.gif)
