Succes in Valparaiso (slot)

In de pauze kwamen talloze Chilenen op mij af om mij te bedanken voor de buitengewone wijze waarop ik hun strijd voor democratie in Chili tegen Pinochet en zijn gehate generaalsregime had weergeven. Dat een buitenlander zich zo in hun ellende had weten te verdiepen … ik moest wel een echte dichter zijn!

Later, terug in Nederland, heb ik die zogenaamde ‘vertaling’ eens laten lezen aan iemand die het Spaans machtig is. Niet alleen bleek mijn kikker in een pad veranderd, maar zowat elk woord bleek veranderd, meestal zelfs in het tegendeel. Zo bleek het woord ‘vrede’ aangescherpt tot ‘klassenstrijd’… enz. enz. Ja, dan krijgt inderdaad een vreedzaam gedicht iets dat lijkt op de Slag bij Waterloo…

Vrijdag daarop moest ik naar Nederland terug. Net toen ik mij gedoucht had, als gewoonlijk in de doodkalme aanwezigheid van Pinochet, ging de telefoon.
Het was Juan! Hij stond met een taxi voor het hotel. Of ik op wilde schieten. Hij had zich vergist in de vertrektijd van mijn vliegtuig. Dat ging een uur eerder dan hij mij gemeld had. Dus...

Vlug kleedde ik mij aan, propte mijn spullen in mijn koffer en haastte mij het hotel uit. Het vliegtuig heb ik op het nippertje gehaald.

Thuis kwam ik diep in de nacht aan. De koffer liet ik onuitgepakt in de huiskamer staan.
Moe kroop ik naast mijn al slapende geliefde in bed.
’s-Ochtends werd ik wakker van een ijselijke schreeuw.
,,Help, Servaas, kom gauw!” De stem van mijn echtvriendin. Ze had mijn koffer geopend om de was eruit te halen. En daar, triomfantelijk tussen mijn onderbroeken prijkte…de pad Pinochet!
Blijkbaar had hij in de koffer weten te kruipen toen ik met Juan aan de telefoon bezig was en had ik hem niet opgemerkt toen ik er even later de rest van mijn eigendommen in had gepropt in de haast om uit het hotel weg te komen.
Ook had hij de lange vlucht in het vliegtuig, in de onverwarmde bagageruimte waar het hoog in de lucht langdurig ver onder nul is, weten te overleven. Een pad heeft negen levens…oh, nee, dat is een kat. Maar toch!

We hebben Pinochet naar Diergaarde Blijdorp gebracht, waar ze hem graag wilde hebben. Al was er nog enige commotie over het feit, dat ik, zij het ongeweten, de (zeer strenge) Nederlandse wetgeving inzake de Invoer van Exotische Dieren had overtreden.
Want een dier uit de Tropen invoeren zonder de daartoe strekkende vergunning, is zwaar verboden. Er staat een hoge boete op, ja… zelfs gevangenisstraf.

Pinochet was pure contrabande, maar gelukkig had niemand op Schiphol het gemerkt.