Slachthuis Europa is terug of Erasmus’ Klacht van de vrede
Onlangs vond de première van Slachthuis Vijf door Theater Rotterdam plaats. Dit toneelstuk is gebaseerd op de bekende anti-oorlogsroman van de Amerikaanse schrijver Kurt Vonnegut. In dit boek beschrijft soldaat Billy Pilgrim zijn traumatische ervaringen als krijgsgevangene tijdens het zinloze geallieerde tapijtbombardement op Dresden in 1945. Het gezegde “Zo gaat dat” wordt door Billy gebruikt als een teken van berusting. Berusting die we vaak merken bij verschrikkelijke gebeurtenissen die niet uit te leggen zijn.
Anno 2022 verkeert Europa in een barre, gewelddadige tijd, waarin we geconfronteerd worden met een afschuwelijke oorlogssituatie. Opnieuw is ook deze oorlog niet “zoet” zou Erasmus zeggen. Waar zou toch dat hoopgevende ‘vredesdividend gebleven zijn? Wat nou bevorderen van een “vredescultuur” en waarom demonstreren tegen wapenwedlopen. Zo gaat dat.
In zijn Dulce Bellum Inexpertis begint Erasmus met de vaststelling dat men oorlog zou moeten verfoeien en uitbannen. Daar er niets de mens onwaardigers bestaat dan oorlog. Zijn opvattingen over “oorlog en vrede” van 500 jaar geleden zouden nog steeds de uitgangspunten moeten zijn t.b.v. een vreedzame wereld, juist in deze turbulente tijden. Niets van dit alles dus. Zo gaat dat.
Daarom is het ook zo schrijnend dat na 500 jaar tegenover dat “zoet” nog steeds het “bitter” staat voor de mensen die dagelijks worden geconfronteerd met de vreselijke gevolgen van het oorlogsgeweld. Het “zoet” van de oorlog geldt vooral voor wapenfabrikanten en handelaren die daarmee puissant rijk worden, mede dankzij de steun van politieke leiders. Zo gaat dat.
Op een “Humanistische Vredesconferentie” in 1983 over Europese integratie, veiligheid en vrede was één van de conclusies over de wapenwedloop: niet alleen de bewapening kent zijn eigen dynamiek, ook het bewapeningsdenken voert ons van kwaad tot erger. Het einde kan alleen zijn: een absolute terugval van de menselijke beschaving tot het niveau waarop alles begon. Zo gaat dat.
EU - toponderhandelaar Pierre Vimont, die vanaf 2008 de onderhandelingen over een associatieverdrag met Oekraïne heeft geleid, bekende tijdens een Volkskrantinterview (1 april 2016), dat “voorstellen van Poetin en Medvedev voor samenwerking op het terrein van economie en veiligheid door ons werden genegeerd! We gingen toen onderhandelen zonder dat we de geopolitieke aspecten ervan goed begrepen”, aldus Vimont. Zo gaat dat.
Vimont voegde hier nog aan toe: ”Achteraf beschouwd was het naïef en misschien zelfs wel arrogant (sic!) om eerst de onderhandelingen met Oekraïne af te willen sluiten, voordat we de Russische bezwaren serieus namen.” Zo bleef het arrogante Westen Rusland vernederen, tegen alle afspraken in over gerechtvaardigde veiligheidswensen. Helaas zal het met Europese diplomaten, politici en denkers als Vimont nog lang onrustig blijven in Europa. Zo gaat dat.
In januari 2022 schreef het Amerikaanse Foreign Policy nog dat de grote tragedie in de gehele affaire met Oekraïne te vermijden zou zijn geweest. “Wanneer de VS en hun Europese bondgenoten niet waren vervallen in hoogmoed en wishful thinking, maar in plaats daarvan waren uitgegaan van een realistische geopolitieke visie. Dan had de huidige crisis niet plaats hoeven te vinden.” Zo gaat dat.
Onlangs verkondigde een Nederlands oud-politicus op TV parmantig dat veel andere volkeren zoals de Russen “ons waarden - systeem” niet begrijpen en weten te waarderen. Maar wat zijn die mooie waarden, waarmee Westerse politici hooghartig schermen, eigenlijk waard, wanneer wij de Europese geschiedenis van de barbaarse 20ste eeuw bekijken? Die geschiedenis spreekt daarover boekdelen. Maar lessen tot bescheidenheid blijken er helaas niet te zijn geleerd. Zo gaat dat.
-S.jpg)
.gif)
