Eeuwige vriendschap (De wonderbaarlijke reis, deel 4)
En dus geschiedde het dat ik achter Toulouse hoger en hoger de bergen in steeg in gezelschap van radioverslagggeefster Caroline Dijk. Caroline was afgestudeerd op een scriptie over Pierre Bayle en had de opdracht een documentaire te maken voor Stadsradio Rotterdam van onze wonderbaarlijke reis. En plots, begr¬eep ik, dat het om mèèr ging dan om Mururo¬a. ik was in het voormalig land der Katharen beland – de zuiveren in de leer van Christus, de parfaits – ik was beland in de Languedoc.
En niet om het een of ander, maar op Schiphol was het spiritueel al gelijk raak. Daar zag ik plots een heer met een keppeltje op, die zozeer op Opperrabbijn Soetendorp leek, toen welbekend van TV, dat ik mij gedrongen voelde hem aan te spre¬ken en bij wijze van spreken 'de zegen over over onze reis te vragen.'
Ik citeer hier Caroline Dijk's (niet al te duidelijke) bandopname: Rabbijn Soetendorp: " Ik ben net de hele nacht doorgereisd vanuit Los Angeles, en daar heb ik aan een conferentie deelgenomen van mensenm, die kind zijn geweest in de Tweede Wereldoorlog. En als je overlevende bent, dan ben je nog mèèr overtuigd dan wie ook van de noodzaak om alles te doen opdat de wereld overleeft. En als er al èèn bedreiging is die de mensheid op dit ogenblik heeft, dan is het de dreiging van een atoomexplosie. Er hoeft er maar èèn te zijn, en dan...Ik hoop daarom dat het initiatief van uw stad succes heeft, en ….dat men eindelijk zal luisteren, dat men zich niet afsluit in een soort arrogantie, die de laatste tijd zo sterk heerst in Frankrijk en niet alleen in Frankrijk... want als deze proeven blijven doorgaan, dan is er natuurlijk grote kans dat andere landen zullen volgen. En daarom is nu uiterst belangrijk dat men zich niet moedeloos laat maken door het feit dat er tot nu toe niet naar ons protest is geluisterd.
Bij ons zijn net de ...feestdagen te einde.. en het thema van die feestdagen is Inkeer en Terugkeer...dus het is een bewijs van kracht, wanneer je terug komt van een besluit, dat blijkt nièt een goed besluit te zijn geweest.. dus het is niet een bewijs van zwakte om toe te geven in dit geval, maar het is
juist een kwestie van kracht !"
Gesterkt door rabbijn Soetendorps woorden gingen wij het vliegtuig in. Om zeven uur stipt die avond landden wij in Toulouse , waarvan het zogenaamd nog een uur (per huurauto) de bergen in was. We kwamen heel wat later aan, vooral ook, omdat niemand, werke¬lijk niemand, daar in dat stukje achteraf-Frank¬rijk, in het schemerduister van die oktoberavond, van het bestaan van Le Carla-Bayle gehoord scheen te hebben...
Maar de pré-Pyreneën waren ons genadig. Plots bij eens scherpe bocht bevonden wij ons oog in oog met een reus¬achtig neonverlicht bord langs de weg:
LE CARLA BAYLE
Titulaire d'un Pacte d'Amitié Eternelle
avec Rotterdam, Pays-Bas
We waren er!
Het dorp zelf lag inmiddels al in diepe rust. Met de Galli¬sche Haan op stok. Niemand was nog op, behalve de burgemeester dan, Jean-Luc Couret. Een dertiger, van beroep fysiotherapeut. 's Ochtends verzorgde hij de knoken van de oudjes van Le Carla Bayle en 's middags voerde hij zijn taken als burgemeester uit. Of andersom. Dat ben ik even kwijt.
Hij bracht ons na enige gul geschonken glazen wijn naar onze slaap¬plaats, 15 kilometer verder¬op. Want Le Carla- Bayle was zo toentertijd zo piepklein dat het zelfs geen eigen hotel(letje) had. *(Dat is veranderd. Burgemeester Jean Luc Couret, heeft met hulp van 80 jonge asielzoekers succesvol toerisme naar het dorp weten te halen. Car0line Dijk maakte daar een film over)
Vierde deel van 'De wonderbaarlijke reis naar Le Carla Bayle' Het eerste deel verscheen hier op 8 jan. Zondag 6 februari volgt het 5e deel