100 miljoen mensen op de vlucht

20 juni 2022 door incidentele auteur
100 miljoen mensen op de vlucht

(door Filippo Grandi, de Hoge Commissaris van de VN voor vluchtelingen)   Wereldvluchtelingendag is bedoeld als een viering van de menselijke geest en van de standvastigheid van de miljoenen mensen die, ondanks dat ze ontheemd en onteigend zijn, er onophoudelijk naar streven om hun leven en dat van hun families en gemeenschappen te verbeteren.

Toch worden we dit jaar opnieuw herinnerd aan het werk dat voor ons ligt, aangezien wereldleiders niet in staat of niet bereid zijn om conflicten op te lossen. Wij van UNHCR hebben onlangs het schijnbaar onvoorstelbare aangekondigd: 100 miljoen mensen zijn nu gedwongen hun huis te ontvluchten. De oorlog in Oekraïne, evenals nieuwe of aanhoudende noodsituaties in plaatsen zoals Ethiopië, Burkina Faso, Myanmar, Nigeria, Afghanistan en de Democratische Republiek Congo, hebben allemaal bijgedragen aan dit duizelingwekkende cijfer.

Naarmate meer mensen vluchten dan dat er naar huis kunnen terugkeren of zich kunnen herhuisvesten in een derde land en volledig kunnen integreren blijft het tekort groeien. Met andere woorden, gedwongen verplaatsing overtreft oplossingen voor degenen die op de vlucht zijn. Maar dat hoeft niet zo te zijn.

Leiders kunnen samenwerken om vrede te sluiten en situatie van ontheemden op lossen met duurzame en humane oplossingen.

Ivoorkust, bijvoorbeeld, waar ik momenteel Wereldvluchtelingendag vier, is voortgekomen uit een hard conflict dat honderdduizenden heeft gedwongen het land te ontvluchten. Meer dan 310.000 Ivoriaanse vluchtelingen – of 96 procent van de ontheemden – zijn de afgelopen tien jaar vrijwillig naar huis teruggekeerd. En door samen te werken, hebben de landen van de regio het op zich genomen om degenen die ervoor kiezen om te blijven te integreren en hun verblijf in hun nieuwe huizen en gemeenschappen regulier te maken.

Terugkeer of permanentr vestiging in hun nieuwe huis, geeft een fundamenteel gevoel van veiligheid voor degenen die ooit alles moesten verlaten. Elodie keerde in 2020 met haar zussen terug uit Liberia naar hun dorp, Bably Vaya. Met een subsidie van UNHCR openden ze een salon, die ze Sehatizi noemden. Ze legde uit dat de naam van hun salon betekent 'de tijd van lijden is voorbij', wat wijst op het einde van de ballingschap en de wederopbouw van hun leven thuis.

Het verhaal van Elodie – en dat van honderdduizenden anderen – illustreert welke oplossingen mogelijk zijn voor vluchtelingen en andere gedwongen ontheemden wanneer vrede wordt bereikt en landen samenwerken. Tragisch genoeg is het ook een zeldzaam voorbeeld.

Daarom roep ik vandaag, op Wereldvluchtelingendag, staten op om naar landen als Ivoorkust te kijken, die erkennen dat het stoppen van oorlog en conflict het beste – en enige – tegengif is tegen gedwongen ontheemding. De wereld heeft een keuze: ofwel samenkomen om de trend van vervolging, geweld en oorlog te keren, ofwel accepteren dat de erfenis van de 21e eeuw er een is van voortdurende gedwongen ontheemding. We weten allemaal wat het juiste – en het verstandige – is om te doen.

Meer over:
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.