Libanon: Hezbollah en bondgenoten verliezen parlementaire meerderheid. Extreme versplintering
Hezbollah en haar bondgenoten hebben bij de verkiezingen van zondag 15 mei hun meerderheid in het Libanese parlement verloren. Het door Iran gesteunde sjiitische Hezbollah hield haar 13 zetels in het 128 leden tellende parlement. Haar bondgenoot De Christelijke Vrije Patriotische Beweging van president Michel Aoun verloor 9 zetels en ook andere bondgenoten verloren. Het door Hezbollah geleide blok had bij de verkiezing van 2018 nog 71 zetels en gaat nu naar ongeveer 62 zetels ofwel verliest de helft + 1.
Nieuwkomers zijn vooral de FL (Forces Libanais). Die komt uit niets naar 15 zetels en heeft zijn wortels heeft in de burgeroorlog welke van 1975 tot 1990 het land verscheurde. Ander nieuwkomers zijn vooral de onafhankelijk leden afkomstig uit de protestbeweging tegen de door wanbeleid getekende overheid en regering.
Stasis en meer dan 32 partijen in het parlement
Het parlement is nu opgesplitst in verschillende kampen, die in tegenstelling tot de situatie voor de verkiezingen, geen van allen een meerderheid hebben. Dat zal leiden tot lange onderhandelingen en misschien wel langdurige stilstand iets wat het land anno 2022 absoluut niet kan gebruiken. Het nieuwe parlement moet een premier voordragen om een kabinet te vormen. Uitstel van de vorming van een regering staat de aanpak van de meervoudige crisis en broodnodige steun van het IMF in de weg. Toch dreigt die regeringsvorming langdurig te gaan worden. Wie intussen dacht dat Nederland een schoolvoorbeeld van versplintering in het parlement is, kan ter relativering naar Libanon kijken. Daar werden 32+ partijen en 20 onafhankelijken in het 128 leden tellende parlement gekozen
Achtergrond
Libanon staat anno 2022 voor stapeling van crisissen. Dat lijkt niets bijzonders. Voor Libanon niet, maar tegenwoordig voor ons ook niet. Heeft het keurige West-Europa die niet evengoed inflatie, stijgende energieprijzen, oorlog bij de buren, migratie, covid en alle gepolitiseerde discussies daaromheen, ongenoegen over democratie. Al die crisissen heeft Libanon ook. Maar dan, zo mag je rustig stellen, in het kwadraat, met nog een paar zeer ernstige en zeer structurele crises erbovenop, een disfunctioneel bestuur, dito economie, zoals gezegd inflatie in het kwadraat (voedselprijzen vertienvoudigd), zeer veel Syrische vluchtelingen, nutsdiensten die met veel lapwerken het wel of niet doen. Voorbeeldje: de explosie in de haven van twee jaar gelden richtte onnoemelijk veel schade aan maar is, voor zover dat al gebeurd is, alleen met private middelen hersteld. Intussen hoort Libanon wel bij het handje vol democratieën in het MENA (Midden-Oosten en Noord Afrika). Dit ondanks een koloniaal verleden, heftige burgeroorlogen. politieke moorden, multi-etniciteit en twee krijgshaftige buurlanden.
.gif)
