Brexitdeal mogelijk in zicht
Een Brexit deal is mogelijk nabij. De formuleringen van woordvoerders zijn redelijk optimistisch en deadlines blijken heel flexibel. Die van woensdagochtend nul uur nul wordt door een volgende woordvoerder zo weer vervanger door eentje van 24 uur later. Die eerste deadline lag er om een voorstel aan de regeringsdelegaties van de 27 te kunnen presenteren. Dat lijkt niet gaan lukken. Belangrijk element in dat concept: een douanegrens door de Ierse Zee tussen Noord Ierland en de rest van Groot-Brittannië. Een concessie van jewelste van de kant van Johnson.
Maar ook al haalt het voorstel het tussen de onderhandelaars van GB en de EU, het zal nog naar de regeringen moeten, het zal nog door het Britse parlement moeten. Arlene Foster de leider van de Noord Ierse protestante Democratic Unionist Party (DUP) die altijd tegen die oplossing was, was niet enthousiast zo meldde de nieuwssite van Bloomberg over het ontwerp, maar wilde geen koud water over de onderhandelingen gooien. Minder scrupules daarover hadden de conservatieve Brexiteers Duncan Smith en Owen Paterson. 'Welk land zou deel van zijn grondgebied opgeven in ruil voor handelsbesprekingen?' vroeg Paterson zich polemisch af. Dat voorspelt weinig goeds voor de stemming in het Lagerhuis. Te meer omdat Johnson beschikt over een meerderheid van minus 45 zetels. En binnen die negatieve minderheid bevindt zich ook nog eens de aartsorthodoxe groep van de Brexit tories die zich European Research Group noemen. Die minderheid en zijn dissidenten maken in alle gevallen steun van de oppositie noodzakelijk.
Of die, althans voor een deel, het voorstel willen steunen, hangt niet alleen van dat voorstel zelf af, maar ook van de politieke consequenties van hun stem in eigen land. Een Brexitdeal nu, is voor Boris Johnson goud waard, ook al raakt GB, een deel van zijn fiscale zeggingsschap over Noord Ierland kwijt. Johnson zal dan bij de eerstvolgende verkiezingen als de man die Brexit 'geleverd' heeft een klinkende overwinning boeken.
De oppositie, betaalt dan de prijs van het feit dat Jeremy Corbyn voor veel links gestemde Britten de laatste jaren geen reëel alternatief heeft geboden. Tegenstemmen is bij een behoorlijk Brexitplan even moeilijk, je laat daarmee je land in limbo zitten. Zeker als een deal nabij was. Ook dat levert een verkiezingsnederlaag op.
Maar bij de perikelen rond Brexit spreekt, zo weten we inmiddels niets voor zichzelf, ook de schijnbare onverzettelijkheid van de protagonist Boris Johnson niet. Die onverzettelijkheid komt in die zin overeen met zijn Angelsaksische counterpart aan gene zijde van de Oceaan, die alles wat hij aan zijn kiezers kan verkopen, ook al moet hij zijn ziel telkens opnieuw aan de duivel verkopen, alles wat hem electorale winst oplevert, goed is. Dat geldt ook voor Boris Johnson. Na Brexit wordt Groot-Brittannië het paradijs op aarde, zo zei Johnson eerder. London het Singapore aan de Thames. Maar Groot-Brittannië is Singapore niet, het is sterker dan aan deze kant van de Noordzee een klassenmaatschappij. De twee grote partijen Labour en Conservative weerspiegelen daar vestig je hopelijk voor de Britten niet zomaar een illiberale democratie, ook al zou Johnson daar graag leiding aan geven.
De Ierse premier Varadkar was dinsdag gematigd optimistisch over een deal en zei dat het mogelijk was dat als er donderdag of vrijdag een concept lag, misschien zelfs een verlenging tot na 31 oktober niet nodig is. Hoe het ook afloopt vroeg of laat volgt ook in het Verenigd Koninkrijk wisseling van de wacht. En ook al zullen de voorstanders van Brexit het resultaat van 'hun referendum' het liefst in steen laten beitelen, met een behoorlijke deal blijft de UK een veel stabielere bondgenoot en handelspartner.
Foto's: wiki commons
.gif)
