De Mooiste Vrouw

Ik zit al een half uur achter de computer en nog steeds is er geen idee tevoorschijn gekomen. Ik moet iets actueels bedenken. Dat scoort.
Ik dwing mezelf te tikken wat in me opkomt. En dan komen deze woorden:
De Mooiste Vrouw.
Wat moet ik er in godsnaam verder mee?
De Mooiste Vrouw.
Is het een geheim verlangen? Dacht het niet. Ik heb het geluk gehad de mooiste vrouw die ik ooit zag te begeren.
De Mooiste Vrouw?
Is het misschien omdat ik dagelijks over de West Kruiskade loop?
Nee kan ook niet, niets vergeleken met Afrika, waar ik jarenlang woonde.
De Mooiste Vrouw?
Die geliefde die ik nooit had moeten laten slippen? Nee kan ook niet. Nog steeds spijt van, maar mooi was ze niet.
De Mooiste Vrouw?
Mijn schoolliefde Anja met wie ik duizenden keren heb geneukt, zonder haar ooit aan te raken? Lijkt me sterk. Te lang geleden.
Waarom dan toch die drie woorden, De Mooiste Vrouw?
Plotseling weet ik het.
De Mooiste Vrouw?
Wie anders? Vanmorgen bekeek ik oude foto’s. Van mijn moeder. In de jaren vijftig bovenop een oude Plymouth bij de Niagara Watervallen.
De Mooiste Vrouw.