Aart een kindervriend? Rot toch op!

01 mei 2009 door de redactie

Onder deze kop publiceerde de Volkskrant onlangs een behoorlijk vilein portret van de inmiddels 71-jarige acteur Aart Staartjes. Een goede kop wanneer je kijkt naar het aantal lezers. Maar het is een citaat van de mopperige meneer Aart uit de kinderserie Sesamstraat zelf, ooit uitgesproken in een tv- optreden bij Barend en Van Dorp.

Verder deugt van deze Aart Staartjes volgens dat verhaal maar weinig. Zo zou hij volgens zijn biograaf Sietse van der Hoek zijn hele leven onaangepast gedrag vertonen. Een ramp voor iedere boven hem gestelde chef. Het interesseert hem niet of hij door zijn omgeving als een fatsoenlijk man wordt beschouwd. Hij rookt nu bijvoorbeeld jointjes, omdat zijn spieren dan wat meer ontspannen. Het kan hem geen biet schelen,hij loopt de coffeeshop binnen :" Hallo ik ben meneer Aart, ik wil graag een rode Libanon".

Maar Aart Staartjes heeft met zijn boezemvriend Karel Eykman tegendraadse kinderprogramma's zoals de Stratenmakeropzeeshow, J.J.de Bom en Film van Ome Willem, Klokhuis en sinds begin jaren tachtig de Nederlandse versie van Sesamstraat bedacht.
Meneer Aart, het nog steeds de knorrige, ijdele en schijnheilige ambtenarentypetje dat steelt van kinderen en liegt wanneer hij wordt betrapt,  heeft zich achter de actie gesteld van drie boze moeders om het uitzendtijdstip van Sesamstraat weer terug te brengen naar de oorspronkelijke tijd van half zeven 's avonds.
Inmiddels zijn maar liefst 350.000 handtekeningen opgehaald op Hyves en de website sesamstraatnaarhalfzeven.nl .

Of dat helpt weet ik niet. Het aantal kijkers is nu teruggelopen naar een kleine 40.000. Soms veroudert een programma ook. Maar ik zou het zeker nog een keer proberen. Wat mij betreft mogen ook die andere programma's van Staartjes en Eykman,  en bijvoorbeeld de Fabeltjeskrant,  rond dat tijdstip worden herhaald. Een mooi moment voor al die oppas opa's en oma's om er samen met de kleinkinderen naar te kijken.

Toen ik in de begin jaren tachtig nog in Krimpen aan den IJssel woonde was de vader van een goede vriend aan een tweede worp huwelijk begonnen. Hij nam iedere avond  met  video op,  en speelde dat de volgende dag rond vijf uur 's middags af.
Wanneer meneer De Uil dan afsloot met "oogjes dicht, snaveltjes toeg", ging het meisje braaf naar bed. Dan was ze 's morgens weer fit om naar de Vrije School te gaan.