Moeder tot kind: 'Doe dat mondkapje af!'

Het was ergens in november. De regels waren inmiddels weer aangescherpt. Het was opnieuw verplicht om met een mondkapje te winkelen en anderhalve meter afstand te houden. Ik liep in een supermarkt met een winkelmandje rond en hoorde ineens in het gangpad naast mij een vrouw krijsen: ‘Ben je gek geworden?! Doe dat mondkapje af!’
Ik keek op en zag een jonge vrouw zonder mondkapje, die een jongetje van ongeveer een jaar of tien berispte. Het jongetje, waarschijnlijk haar zoontje, keek nogal bedremmeld en schoof zijn mondkapje snel naar beneden. Vervolgens liep hij achter zijn moeder aan richting de kassa’s. Dit was de omgekeerde wereld. Een jongetje houdt zich keurig aan de restricties en wordt vervolgens door zijn eigen moeder neergesabeld.
Maar het was veel meer dan dat. Het was ook een uiting van frustratie en onbegrip betreffende het gevoerde corona beleid in een notendop. Het was de toon waarop demonstranten en complotdenkers zich verzetten tegen het beleid. En het was ook een belichaming van het korte lontje, dat inmiddels bij veel mensen is ontstaan.
Wie is er nu gek geworden? Is het de vrouw die haar zoontje verbiedt zich aan de maatregelen te houden? Is het de minister die glashard beweert, dat een cultureel uitje best vervangen kan worden door thuis even een dvd’tje op te zetten? Of is het onze overheid, die met zijn aanpak inwoners naar de andere kant van het land stuurt om een vaccinatie te halen?
Volgens mij draaien we allemaal een beetje door.