Salam Aleikum, Barendrecht
Bij Leefbaar Rotterdam hebben ze allemaal een hartverzakking gekregen. Althans ze lopen lijkbleek over straat en als ze de rechterarm strekken, dan beeft die. Dit wordt allemaal veroorzaakt door Faouzi Achbar, namens DENK wethouder op de Coolsingel. Eerst heeft hij het bestaan in de burgerzaal van het Stadhuis een iftar te organiseren. Dat is in strijd – althans dat beweren zijn tegenstanders – met de scheiding tussen kerk en staat.
Verledenweek maandag betrad ik met mijn geliefde her restaurant Riadh op het Tiendplein. ¨We hebben alleen maar het ramadan-menu, meneer¨, zei een jongen van de bediening. We besloten ons dat goed te laten smaken en we kregen dadels, een heftige, uiterst voedzame soep, een hoofdgerecht en een dessert, alles bij elkaar genoeg voor twee dagen. Er zat geen enkel religieus aspect aan deze maaltijd. Overigens beschikt het stadhuis over een groot orgel, gebouwd door de Schiedamse firma Standaart, en daar wordt vast ook wel eens muziek opgespeeld met een religieuze connotatie. Niks aan de hand dus, storm in een glas water. Ware het niet dat wethouder Achbar in het AD de volgende uitspraak deed: ¨“We hebben al heel lang het begrip scheiding van kerk en staat. Maar de definitie daarvan is niet meer van deze tijd, ook als je kijkt naar wat voor rol religieuze instellingen hebben in onze samenleving. Die moet je juist koesteren en als stad aan je binden. Dat is wat we hier doen.”
Leefbaar vond dit onvoorstelbaar. Fractievoorzitter Simon Ceulemans stelde samen met Ellen Verkoelen raadsvragen over de achtergrond van deze uitspraak. En of het College maar binnen een week antwoord wilde geven. Het voldeed aan dit verzoek van de beide intellectuele lichtgewichten met een lesje staatsrecht:
¨De scheiding van kerk en staat in Nederland is er om zowel a) de vrijheid van religie, als b)de onafhankelijkheid van de overheid te waarborgen. Dus waarbij de staat geen invloed uitoefent op religieuze zaken en, omgekeerd, religie geen invloed heeft op politieke besluitvorming. Ons collegestaat onverminderd achter het principe van scheiding van kerk en staat. Wij herkennen dat Rotterdammers het belangrijk vinden dat iedereen zich welkom moet voelen op het stadhuis. Wij wilden ruimtegeven aan deze gevoelens. Wij wilden een bijeenkomst in het teken van verbinding organiseren met deze maatschappelijke iftar. Dit is onzes inziens mogelijk zonder dat de staat daarmee vrijheid van religie inperkt en zonder dat religie de politieke besluitvorming beïnvloedt. Wethouder Samenleven heeft deze uitspraak gedaan als reflectie op de samenwerking met verschillende levensbeschouwelijke organisaties (zoals SKIN, stichting Mara, Samen010, SPIOR, LJG, NIG,ISN et cetera) en hun sociale functie en maatschappelijke impact in Rotterdam. Zie daarvoor het rapport “Omvang en karakter van de maatschappelijke activiteiten van levensbeschouwelijke organisaties in Rotterdam” (Verwey-Jonkerinstituut 2020).¨
En voor de rest niks. Het College voegde er nog aan toe de scheiding tussen kerk en staat van wezenlijke betekenis te achten.
Toen deed Achbar opnieuw een duit in het zakje. Zijn geloofsnoten willen in de buurgemeente Barendrecht graag een moskee bouwen. Op hun facebookpagina verscheen een filmpje met de wethouder. Hij sprak:
“SalamAleikum beste broeders en zusters. Wat een prachtig initiatief is erop dit moment gaande hier in Barendrecht. Een moskee voor de gemeenschap. Het is een langgekoesterde wens van de gemeenschap hierin Barendrecht om een moskee te realiseren en dat staat nu te gebeuren. De eerste stap die gezet moet worden is een bedrag van750.000 euro binnen te halen en inshallah, met Allah’s wil, gaat dat lukken. En daarna is natuurlijk de tweede stap nodig en dit is een totaalbedrag van 2,3 miljoen. Maar ik heb er volle vertrouwen in dat die kracht die er in de gemeenschap is, dat dat gaat lukken.”
Opnieuw staat Leefbaar Rotterdam op zijn strot. Het beknopte lesje staatsrecht door het college is blijkbaar niet tot de botte koppen van deze rapaljepartij doorgedrongen.
Wij kennen in Nederland vrijheid van meningsuiting. Christelijke politiek is al bijna twee eeuwen een vast gegeven in ´s-lands vergaderzaal. Niettemin heeft Barendrecht, gesteund door de kannengieters van Leefbaar Rotterdam, aanstoot genomen aan het feit dat ook andersgelovigen wel eens van hun rechten gebruik willen maken. Het sterft in de forensengemeente van de kerken maar nu er een moskee dreigt te komen is het (gods)huis te klein. Er is zelfs al een petitie gestart tegen de moskee. De crowdfunding om de eerste zevenhonderdvijftigduizend euro bij elkaar te krijgen waar wethouder Achbar naar verwees, was in een paar dagen al voltekend. Dit moet tot nog meer angst en schrik hebben geleid.
Het rechtzinnige Barendrecht heeft ongetwijfeld Willem van Oranje en zijn strijd voor de gewetensvrijheid hoog zitten maar de bekende op menige medaille geschreven leuze van de watergeuzen 'Liever Turx dan Paaps' is men er blijkbaar vergeten.
De moslims willen hun moskee graag bouwen op een industrieterrein –dus ver van de bewoonde wereld en gezien de Barendrechtse mentaliteit is dat heel voorstelbaar – maar daardoor juist dreigen zij hun Waterloo te vinden. Een religieuze instelling past niet in het omgevingsplan dat uitsluitend bedrijvigheid toestaat. Ook hebben de bouwlustige moslims nog geen enkel contact tot stand gebracht met de gemeente Barendrecht.
De stemming is er nu van: ha ha, dat gaat lekker niet door. Nu zijn erin de gemeente vast andere plekken waar wel ruimte is voorreligieuze bouw. Ergens in een woonwijk of zo. De strijd is derhalve nog niet gestreden.
Maar daar gaat het niet om. Het gaat om de benepen mentaliteit van zoveel Barendrechters die de moslims hun godshuis niet gunnen terwijl ze tegelijk het christelijk karakter van hun gemeenschap benadrukken. De opstellers van de nu al veel ondertekende petitie schrijven: 'Barendrecht is een christelijk dorp en moet dat blijven. De bouw van een moskee zou niet alleen compleet ingaan tegen de christelijke normen en waarden van de gemeenschap, maar zou ook ongewenste elementen aantrekken die niet passen binnen de dorpscultuur. We zien in andere steden hoe islamitische centra vaak leiden tot parallelle samenlevingen en spanningen met de oorspronkelijke bevolking. Daarnaast brengt het overlast met zich mee, van parkeerproblemen tot een verandering in de sociale structuur van het dorp, terwijl er in Rotterdam al meer dan genoeg moskeeën zijn. Barendrecht moet zijn eigenheid en veiligheid bewaken en zich niet laten veranderen door invloeden die hier niet thuishoren.'
Bld. AI geïnstrueerd door de auteur
hanvanderhorst@vandaagenmorgen.nl
