Democratie & De Zeven Hoodies

11 december 2022 • 00:40 door Manuel Kneepkens
Democratie & De Zeven Hoodies
Op het Rotterdams Stadhuis prijkte de tekst : Groots en meeslepend - wil ik kleinschalig zijn Foto F Eveleens

Er gaat 's nachts een onbekende dichter door de straten van Rotterdam en hij brengt daar hier en daar kleine teksten aan. Zijn (straat)poëzie zag ik voor het eerst op het plein voor de  Alma Mater Rotjeknor

-       de Erasmusuniversiteit.

Hier onder die tekst, ondertekend met Hoody.  Die naam doet denken aan Banksy,  de geheimzinnige beeldende kunstenaar, die in Londen op dezelfde wijze te werk gaat, maar dan picturaal:

                                De Boerinnenboezempartij

                                is straks veruit de Grootste!

Die anonymus blijkt dus sterk politiek georiënteerd. Dat blijkt nog duidelijker uit de volgende 'hoody', die ik aan mocht treffen op het Rietveldgebouw, het Wiedergutmachungsgebouw aan de Maasboulevard, ons door het naoorlogse Duitsland geschonken:   

                              Mag je Wilders met Hitler vergelijkem?

                              Nee, Hitler blondeerde zijn haar niet!

Nogal een harde!

Hoe dan ook, ik werd almaar nieuwsgieriger naar die Hoody... Ik voelde sterk de behoefte om met hem (of haar ?) in contact te komen. Was ik tenslotte niet zelf de dichtkunst toegedaan? Had ik niet ooit de PvdA verlaten om een creatief linkse (lokale) partij te stichten, die ik de Partij van de Poëzie had willen noemen. Maar ...mijn medeoprichters vonden dat al te Jaren Zestig! Stadspartij is het toen geworden

Maar ik was toentertijd niet uit de PvdA vertrokken zonder mijn oude  partij … een afscheidscadeau te geven. Want als mensen uit elkaar gaan, zeker als dat uit elkaar gaan pijnlijk onvermijdelijk is, dan moet je dat proberen te doen... als vrienden. Aldus Gandhi. Ik schonk de PvdA toen geheel en al gratis de volgende slogan. Het was in de dagen van Wim Kok.

                              Ik ben lid van de Partij van de Aardbei!

                                      Kok, ik wil slagroom!

De PvdA heeft er toentertijd niets meegedaan. Inmiddels is die partij, toen nog met dik veertig zetels, geschrompeld tot een met nu negen... Hadden ze mijn slogan maar moeten gebruiken!  Ook (voormalig) kameraad Jan Nagel van de Ouderenpartij, heb ik ook ooit een verkiezingsslogan geschonken.

                   Op 17 maart worden alle oudjes Krols!

(17 Maart was toen de verkiezingsdatum en Henk Krol de lijstaanvoerder... )  En alweer voor nop! Jan Nagel deed er niets mee. Gevolg de Ouderenpartij is op sterven na dood. Maar hoe met die Hoody in contact de komen, die mysterieuze nachtelijk dichter?  Ik kreeg een idee. Vroeg of laat zou die persoon vast en zeker een gedicht gaan aanbrengen op het Stadhuis aan de Coolsingel!  

En inderdaad, een week geleden, om drie uur 's  nachts , ik had mij verdekt opgesteld , … daar kwam plots een handvol kleine duistere lieden aangedribbeld … Hoody bleek een collectief. Zeven dwergen! Zes klommen bij elkaar op de schouders en vormden zo een ' Smurfenladder' en de bovenste begon lustig op het Stadhuis een tekst te kalken. De zevende was blijkbaar de opperhoody. Want hij stond er bij en hij keek erna.

Wie zou het zijn? Ik kwam tevoorschijn en trok zijn capuchon omlaag. En... ik had het kunnen weten, Rotterdam is een filmstad, tenslotte … het was Hoody Allen!  Hoody, zei ik met enkel spotzucht komen we niet. Kun je ook niet positieve teksten aanbrengen? Teksten, die onze stagnerende democratie weer op kunnen vijzelen tot een creatieve? Een democratie zoals een democratie hoort te zijn!

Dat wil ik best, zei Hoody , maar dan moet jij de Partij van de Poëzie nu eindelijk eens durven oprichten.  Een partij, die zorg draagt dat het parlement weer het bruidsbed van de democratie wordt. Waarin men met elkaar communiceert via de schoonheid van het (welluidend) gesproken woord!  En nou opgehoepeld! Wij moeten aan het werk! Kom morgenochtend maar terug.

En dat heb ik gedaan. En … Hoody Allen had woord gehouden! Vlak onder de werkkamer van de muntheedrinkende dichter Ahmed Aboutaleb prijkte de volgende 'hoodie”op de voorgevel van het Stadhuis:

                            Groots en meeslepend

                            wil ik kleinschalig zijn

                            Ware politiek is poëzie!

Dus nu kan ik niet achterblijven!  Bij dezen is dan ook de Partij van de Poëzie gesticht!  Wordt lid! Elk nieuw lid wordt verwelkomd met een spiksplinternieuwe haiku!

Naschrift:

Eerst stond hier geschreven:

Bij dezen is dan ook de Partij van de Poëzie gesticht!

Nu nog een eenmanspartij, maar... vergis je niet, binnenkort de grootse partij van Nederland! En ondergetekende minister-president! Wen er maar aan!

Deze regels heb ik geschrapt. Waarom? Hoogmoed, zelfs die van de ironische soort,  komt altijd ten val.

Over de columnist

Manuel Kneepkens

M.M.M. (Manuel) Kneepkens (Heerlen, 26 februari 1942) is een Nederlands dichter, publicist, politicus en jurist-criminoloog. 

Na het gymnasium op het Bernardinuscollege ging hij in Leiden rechten en criminologie studeren. In 1971 vertrok hij naar de Erasmusuniversiteit in Rotterdam. Daar was hij 23 jaar docent strafrecht en criminologie.

Stappen ze ooit over hun schaduw heen?
22 mrt
Stappen ze ooit over hun schaduw heen?
Haarza(a)kje
09 mrt
Haarza(a)kje
'Ouder uit wie het kind geboren is,' wat is dat?
06 mrt
'Ouder uit wie het kind geboren is,' wat is dat?
Roodkapje voor komende generaties
04 mrt
Roodkapje voor komende generaties
De “maareh-methode” van Den Haag
02 mrt
De “maareh-methode” van Den Haag
Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.