Leefbaar Holland (Deel 3 van de kopstoot van Fontuyn)
Wel deelt Fontuyn met het fascisme iets anders, namelijk een rabiate afkeer van links, van ‘socialisten’, van Bolsjewieken, van “linksmensen”, zoals dat vandaag de dag heet.
In F,’s geval: hartgrondige afkeer van de PvdA. 'De Partij van de Aardappelmoeheid'. Die Partij had in zijn ogen naar haar natuurlijke achterban toe gefaald. Zij had de gewone mensen in de steek gelaten. De vloedgolf aan vreemdelingen die op de oude wijken van de grote steden was losgelaten, had daar de sociale orde grondig verwoest.
Ik herinner mij de oprichtingsvergadering van Leefbaar Holland in Hilversum met VARA-figuur Jan Spijkerkop en Hendrik Pikbroek, de fractievoorzitter van de Utrechtse lokale partij Laat Utrecht Leven (L.U.L.), tevens gevoelig vertolker van het Utrechtse levenslied. Fontuyn was toen nog in het geheel niet in het vizier. Als de PvdA goed functioneerde, zei Pikbroek toen, dan zaten we hier niet. De aanwezigen, net als ik, allen vertegenwoordigers van lokale en provinciale partijen, knikten instemmend.
Een verder kenmerk van het fascisme is een straffe, militair aandoende organisatie van partij en staat. Een kenmerk van zowel Nazi-Duitsland als Fascistisch Italië. De LWV, de Lijst Wim Fontuyn echter, blijkt vandaag de dag een zootje ongeregeld. Het is een bundeling van Foute Mannen, die elkaar ongegeneerd publiekelijk de Tweede Kamer uitvechten. Als dat de Nieuwe Politiek moet voorstellen, dan ga je haast als vanzelf snakken naar de Oude!
Ik zweeg even en nam een slok koffie.
“Nationaalsocialisme is op zijn beurt de meest virulente vorm van fascisme. Het voegt aan het oorspronkelijke fascisme, dat van Mussolini, een zeer demonisch element toe, de systematische uitroeiing van het Joodse volk, het drama Holocaust, de Shoah.
Het is vooral het Nazisme dat in West-Europa na de Tweede Wereldoorlog de mensen lange tijd afkerig heeft gemaakt van het rechtspopulisme! Van alle rechtspopulisme!
Zo lang als het duurt, blijkbaar…
De Tweede Wereldoorlog is immers vandaag de dag nauwelijks nog moreel ijkpunt. Gevolg: het rechtspopulisme is weer helemaal terug van weggeweest. Klaarblijkelijk heeft het zich voor grote groepen kiezers in Europa succesvol weten te ontdoen doen van zijn imago van ‘fascisme light’.
Fontuyn is daar een goed voorbeeld van. Hem lukte in ons land, luttele jaren na centrumdemocraat Janmaat, wat er voor die ressentimentsfiguur niet inzat. Want in tegenstelling tot onze centrumdemocraat, had Fontuyn charisma! Net als bij het fascisme was hier een ‘Leider’ met een mystieke band met het volk! Geen wonder, hij was een poëetpoliticus, zij het een valse. Want hij, uitgerekend hij, heeft het concept ‘poëetpoliticus’ adequaat om zeep weten te helpen door het af te snijden van het ideaal van ‘voortschrijdende humaniteit’ en het geheel en al te verknopen met… virulent anti-islamisme. Daar ben ik verbitterd over. Ik ben immers de uitvinder van het concept ’ poëetpoliticus’. En nu is het verziekt. .
Mijn poging Rotterdam te poëtiseren is onder andere daardoor op niets uitgelopen. Zelfs de mooie gewoonte op instigatie van mijn partij , de Partij van de Poëzie, om raadsvergaderingen met een gedicht te beginnen, is afgeschaft!
Wat poëtisering? Niks poëtisering!
Was dat niet te verwachten? Geloof me, meneer en mevrouw Janssen, die vraag heb ik mezelf vaak genoeg gesteld. Al in de Oudheid wilde immers Plato alle dichters verbannen uit ’zijn‘ republiek. En in onze tijd stelde de filosoof Adorno, dat er met geen mogelijkheid nog poëzie geschreven kon worden na Auschwitz.
Ik denk daar dus anders over. Volgens mij moèt er na Auschwitz, juìst na Auschwitz, poëzie geschreven! Meer dan ooit! We kunnen ons doen en laten niet laten bepalen door die Mörder unter uns! Geloof me, ik heb reden verbitterd te zijn.
Lees hier het voorgaande deel
-S.jpg)
.gif)
