Nu op Publicatie RV&M online (23) Onze geschiedenis, armoede, een echte klap en krijgskunde
WERELD - Er is geen betere katalysator voor nationalisme dan oorlog. Dat zie je in Oekraïne. Daar kunnen alle leuterpraatjes van FvD en Trump niet tegenop. Een de beste promotor van die enthousiast Oekraïense vaderlandsliefde blijkt voormalig TV-ster, nu president, Zelensky. Hij voert midden in een - naar het zich laat aanzien van beide kanten wrede oorlog - een onvermoeibaar effectieve pr-campagne voor zijn land. Zo effectief dat sommige buitenlandse toehoorders eigen land zomaar in een wereldoorlog zouden willen storten voor Oekraïne.
Dezelfde 31e maart dat Zelenski de parlementen van Australië en België toesprak, hield de Oekraïense president dus ook een speech voor de Nederlandse Kamer. De president en zijn team hadden een passende tekst gemaakt. Met enige hulp van Wikipedia grapte Lubach in zijn avondshow. Het presidentiëel team kwam uit op 1 april 1572 uit toen een aantal schepen met circa 600 Nederlands ongeregeld, watergeuzen dus, voor Den Briel voor anker gingen en de overgave van het stadje afdwongen.
Merkwaardig maar onschuldig misverstand: 'Morgen viert jullie land de 450e verjaardag van de opstand tegen de tyrannie. Dat is de geschiedenis, dat is een erfenis,' aldus Zelensky op 31 maart. Je zou haast willen dat het waar was. Gezien de versplintering van het politieke landschap, de apathie bij de verkiezingen, lijkt dit land eerder bezig de democratie af te schaffen.
Intussen lijkt aan de tragische oorlog in het oosten van Europa geen eind te komen. Slachthuis Europa noemt Rein Heine het in zijn column vrij naar Kurt Vonnegut's Slaughterhouse 5.
Meer over de oorlog -maar niet over de moraal- legt KMA-hoogleraar krijgskunde Frans Osinga uit. Hij stelt dat Rusland bij de aanval op Oekraïne de eigen militaire doctrine niet volgt. 'Die bestaat uit een nauwe samenwerking tussen het land- en luchtoptreden.” Dat gebeurde in Oekraïne dus niet en is deel van de verklaring voor het gedeeltelijk uitblijven van Russisch 'succes'. Gedeeltelijk, want aan de onderhandelingstafel lijkt Rusland winst te kunnen gaan schrijven. Of dat opweegt tegen de economische verliezen door sancties is een ander verhaal. In de economische oorlog die tussen het westen en Rusland gaande is, is Rusland, gezien de grote inflatie in Nederland, niet de enige verliezer.
CULTUUR Gelukkig is het cultuurseisoen losgebarsten. We beginnen met film. De oscars werden in sommige media flink overschaduwd door de emotionale uitval van acteur Will Smith. De Nieuw Zeelandse Jane Campion kreeg terecht een Oscar voor beste regie, maar even verdiend ging de Oscar voor beste film naar CODA. Geproduceerd, geregisseerd en geschreven door Sian Heder. CODA gaat over Ruby, de enige horende in een gezin van haar verder dove familie van vissers. Twee vrouwen dus die de belangrijkste prijzen in de wacht slepen. Ook Will Smith kreeg een Oscar voor zijn rol in King Richard als vader van de succesrijke tenniszussen. Dat staat los van zijn privéleven, waar nu door een moment van controleverlies de spotlights op stonden.
Van andere orde en dichter bij huis zijn de belevenissen van dichter Ton Huizer in de tandartsstoel, prachtig verdicht.
ROTTERDAM 'De nieuwe gemeenteraad is geïnstalleerd. Burgemeester Aboutaleb waarschuwde de nieuwelingen tegen overwerktheid en het riool dat twitter heet,' schrijft Han van der Horst. Hij vreest dat de partij Leefbaar het Rotterdammers met een kleine beurs moeilijk gaat maken. Daar zijn aanwijzingen voor. Onder eerdere colleges Leefbaar, met name het eerste stegen de kosten van gemeentelijke heffingen voor iedereen aanzienlijk. Iedereen dezelfde lasten is een typisch rechtse maatregel want zo drukken dezelfde lasten het zwaarst op de zwakste schouders. Dat rekende onlangs het CPB ook al voor. Het zal het enthousiasme van Ronald Sørensen voor Leefbaar, de partij die hij mede opgericht heeft, niet verminderen. Leefbaar kwam voort uit - niet geheel ongefundeerden - woede tegen het regenteske establishment. Maar ook hij weet dat democratie in welke vorm ook, uiteindelijk samenwerken en luisteren naar de ander betekent. Dat is ook waar burgemeester Aboutaleb op doelde in diens rede voor de nieuwe gemeenteraad waarin hij benadrukte dat de raad er moet zitten voor alle Rotterdammers ook de meerderheid die niet gestemd heeft. Radicaal populaire politieke oplossingen klinken soms goed, maar leveren vaak ook rampen op. Feit is dat democratie ook inspanning kost. Ook van de kiezer. Dat begint bij de opvoeding.