Herinneringen van Ed Versteeg aan het Kralingse Pop Festival 1970
Het Kralingse Popfestival - officieel Holland Pop Festival geheten - vond plaats op 26, 27 en 28 juni 1970. Vandaag publiceert V&M de herinneringen van Ed Versteeg aan dit legendarische popfestival. Ed was 17 toen het festival plaatsvond en bevangen door slechts één gedachte: er is iets groots aan de gang en daar wil ik bij zijn.
Vrijdag 26 juni
Stralend mooi weer. Ik zat op de HAVO in de Mecklenburglaan, was 17 jaar en ging naar de vierde. We hadden al vakantie maar moesten om de één of andere reden op school zijn. De Mecklenburglaan is op een steenworpafstand van het Kralingse Bos en vandaag begint het Kralingen Popfestival.
Met een klasgenoot, Annemieke van Kesteren, naar het festivalterrein gelopen en de hele middag geprobeerd om gratis naar binnen te glippen (een kaartje was dan ook ƒ40.) Hekken in sloten en greppels, en veel festivalmedewerkers die alle mogelijke illegale toegangen in de gaten hielden. Dus vergeefse moeite.
’s Avonds kon ik op mijn zolderkamer in de Pijperstraat (Crooswijk) bij het open raam flarden van de muziek horen: Santana en Canned Heat. Dit versterkte de drang om het morgen nog eens te proberen. Gedachte: er is iets groots aan de gang en daar wil ik bij zijn.
Zaterdag 27 juni
De zon scheen nog steeds. In de ochtend weer naar het Kralingse Bos. Rechts van de ingang stond een lange rij lege marktkramen die tevens zorgde voor de afscherming van het terrein. Ik hoorde: “Ed, Ed!” Het was mijn neef Jan Pauw en zijn kameraad Joop Noorlander. Zij hadden een kaartje en waren er al sinds gister. Jan kroop onder de planken van een kraam naar buiten en dan er weer onderdoor naar binnen en zei me: “Dat moet je zó doen!”
Nou ik er ook onderdoor en binnen. Zo simpel was het dus. Wat een massa volk!
Ik kwam al snel wat vrienden tegen. We kennen elkaar uit de wijk of van het uitgaan. We waren met een mannetje of 8, tussen de 15 en 18 jaar o.a. mijn neef Ted Albers, Peter de Rover, Sylvana Budding, Bob van de Torre (beter bekend als Bobby Dankers), Louis (?) uit de Pootstraat. Peter had zijn tent onder de bomen aan de zijkant van het hoofdveld opgezet. Ver van het podium. Dit werd ons afspraakpunt, schuil- en slaapplaats. We hebben zo met ons groepje in het randgebeuren verkeerd. De meesten hadden een kaartje.
Ik heb die dag alleen het optreden van The Byrds vanaf het veld gezien. En heb daar totaal geen herinnering aan. Persoonlijk was ik er niet primair voor de muziek, maar voor het hele gebeuren: de meiden die met ontblote borsten in de ‘vijver’ links van het podium poedelden, het openlijk blowen en de verkoop van hasj onder de ogen van de politie o.a. door Ben Dronkers en ene “Pipo”.
Misschien was “Kralingen” wel het begin van het Nederlandse gedoogbeleid. De sfeer was uitermate vrolijk, vriendelijk en vredig. Al die blowers maakten een ontspannen sfeer. Wij rookten natuurlijk ook menig jointje. Er werd volgens mij ook geen alcohol verkocht.
Dan regen. Veel regen. Schuilen in ‘onze’ tent of in één van de grote tenten die op het terrein stonden. Beetje hangen, zitten, blowen. Of ik steeds in dezelfde tent ben geweest weet ik niet meer, maar in ieder geval staat me bij dat er steeds Soft Machine gedraaid werd. Daar was ik niet zo dol op.
Zondag 28 juni
Regen. Hetzelfde repertoire als gister: kletsen, kijken, blowen, luisteren naar de muziek op afstand, slenteren, schuilen (en weer Soft Machine).
Deze dag alleen op het veld geweest voor het optreden van Mungo Jerry. En het was zowaar droog. Bij het nummer “In the Summertime” vlogen honderden eetbordjes de lucht in. Wat een sfeer! Wat muziek betreft is dit mijn enige levende herinnering op het netvlies aan “Kralingen”. Ook nooit meer iets van Mungo Jerry gehoord.
De nacht hebben we nog in ‘onze’ tent verbleven en zijn pas maandag tegen de middag naar huis gegaan. We woonden allen in de buurt van het Kralingse Bos.
Het veld was bezaaid met afval, rommel, plastic, karton etc. en hier en daar doolde nog een festivalganger rond. Desolaat!
Zijn er dingen blijven hangen van “Kralingen”? Ja zeker. Mag nog graag een joint roken. Vertoon in de verte nog wat hippiegedrag (die hippiecultuur die op “Kralingen” hing is me uitermate goed bevallen. Totaal geen agressie). De herinnering – ben toch onderdeel geweest van deze historische gebeurtenis – vervult me nog steeds met vreugde. Mijn haar laten groeien tot aanzienlijke lengte. Tot 1977 erg lang haar gehad.
05-Kou-cmp--Foto-RP-Glasbergen---S.jpg)
-20090804-S.JPG)
.gif)
