Ex-burgemeester Verver en De Vraag
(Door Jan Booister)
Leuk hè, daar in Schiedam. Maar niet heus.Ja, je kan er om gniffelen. Een vrouwelijke Swiebertjes- burgemeester die al dat simpele volk in het stadhuis wijsneuzig voorhoudt hoe het echt andersmoet, en, en passant,wat persoonlijke zaken op een foute manier regelt, het is op een bepaalde manier komisch. En dat daar dan een stoer rapport overheen komt waarna alle trotse wethouders, lange tijd borst vooruit, de koffers moeten pakken (flink wat ambtenaren waren hen al voorgegaan uit ergernis over die egocentrische burgemeester Wilma Verver), het heeft een hoog Stadhuis-op-stelten-gehalte.
Maar misschien moeten we er toch serieuzer naar kijken.
Proces
Oké, een Bing-voorzitter die de opgestapte burgemeester een proces wegens smaad aandoet, dat is toch weer flink vermakelijk. En ook voor wie het rapport leest - ik heb dat maar gedaan - is het smullen.
En dat zo’n Wilma Verver dreigt te emigreren - echt schrikken, maar zal ze eerst die nota van die aannemer betalen! - en eerst nog even verwijst naar Bram Peper die met zijn bonnetjes al wat jaren geleden ook op Bing botste en haar voor die organisatie waarschuwde - vraagt nooit een kalkoen hoe hij kerst vond! - het heeft wel wat.
Wat in het rapport echt opvalt (want laten we serieus blijven)? Dat de burgemeester er in heel veel gevallen andere waarheden op nahoudt dan veel van haar ambtenaren en wethouders. En uiteraard dat ze de inhoud van haar computer niet ter beschikking wilde stellen voor het onderzoek naar haar functioneren.
Cultuur
Maar wat veel meer opvalt, is de cultuur waarin dit allemaal heeft kunnen gebeuren. Dat een Verver dus een persoonlijk conflict heeft met een aannemer en dat als burgemeester uitvecht door dat bedrijf ‘kalt’ te stellen. Dat ze ongeoorloofde vriendendiensten aan haar zoon toestaat. Dat ze haar buren ten onrechte tegen zich in het harnas jaagt, en wat dies meer zij.
Met die cultuur bedoel ik niet de angstcultuur op het stadhuis waar het Bing-rapport naar verwijst, nee, het is dat andere mechanisme dat het mogelijk heeft gemaakt dat in Schiedam kon gebeuren wat gebeurde. Die van het de andere kant uitkijken.
In Rotterdam zagen we dat eerder toen burgemeester Bram Peper met zijn bonnetjes op ‘Bing’ botste: dat heel veel mensen in het stadhuis van de hoed en de rand wisten en niets deden, dat zie je nu ook weer in Schiedam.
Conflict
Natuurlijk wisten wethouders en ambtenaren dat de burgemeester een betrouwbare aannemer buiten de deur hield omdat ze er een persoonlijk conflict mee had. Natuurlijk wisten ze dat een zoon van haar aan werk werd geholpen. Natuurlijk wisten ze dat de zoon van een vriendin van Verver werd geholpen aan werk dat er niet was. Ze wisten overval van. En de gemeenteraad ook.
Maar iedereen hield zijn waffel dicht. Net als eerder in Rotterdam. Niemand had het lef Verver op haar gedrag aan te spreken. Niemand die haar voorhield dat ze zich niet gedroeg. Niemand die op de rem trapte. Angsthazen, allemaal. Ze keken toe en hielden hun mond.
Waarom?
Sluipend
Hoe ontstaat zoiets? Sluipend? Zeker. Maar dan nog. Heeft het te maken met het gegeven dat leden van een college zich vaak niet met elkaars portefeuille bemoeien. Of is het de menselijke reactie dat niemand zijn handen wil branden? Of hebben al die wethouders gewoon geen kloten? Is het cultuur in Nederland?
Waarom is die burgemeester in Schiedam - en indertijd Peper in Rotterdam - nooit (voldoende) gecorrigeerd door mede-bestuurders? Angst? Kat uit de boom kijken?
Bing zal er niet het goede orgaan voor zijn, maar het is interessant om die vraag eens te onderzoeken. Mogelijk levert het heel veel wachtgeld op dat niet hoeft te worden uitgekeerd.
