Iñárritu’s debuutfilm: 'Amores Perros'
De debuutfilm van Alejandro González Iñárritu slaat na zijn uitkomen in 2000 al aan bij een internationaal publiek. De film krijgt de prijs van de kritiek in Cannes, wordt in dertig landen uitgebracht en krijgt in 2001 een Oscarnominatie. 'Amores Perros' (2000) is in veel opzichten een voorafspiegeling van zijn enthousiast onthaalde recente films, ‘Birdman’ (2014) en ‘The Revenant' (2015).
Het begon dus met 'Amores Perros' (2000). De titel betekent zoveel als ‘Hondse Liefdes’ en die liefdes zijn in de film knap en enerverend uitgewerkt in drie parallel in tijd lopende verhalen die door toeval bij elkaar komen. Verhalen die aangeduid zijn met hoofdstukaanduidingen a la ‘Pulpfiction’.
Schoonzus
In het eerste deel ‘Octavio en Susanne’ is Octavio (Gael Garcia Bernal) verliefd op zijn schoonzusje Susanna (Vanessa Bauche) die net moeder geworden is.
Octavio ontdekt dat Cofi, de rottweiler van het verarmde middenklasse gezin, een goeie vechthond is waarmee geld te verdienen valt. Hij duikt in een vechthondencircuit van kleine gangsters en illegale weddenschappen.
Dit eerste deel is snel gemonteerd met korte shots en Mexicaanse hip-hop passend bij de actie.
Het tweede deel Daniel en Valeria over de buitenechtelijke liefde van reclameman Daniel (Alvaro Guerrero) voor fotomodel Valeria (Goya Toledo) is in bedachtzamer tempo gecomponeerd. Valeria heeft een showhondje dat in moeilijkheden komt.
Huurmoordenaar
Het derde verhaal gaat over ‘El Chivo’ (Emilio Echevarria) die na een lange gevangenisstraf wegens het plegen van terreuraanslagen, nu huurmoordenaar is.
Hij heeft een dochter Maru die hem niet kent en die onbereikbaar voor hem is, maar die samen met de straathonden waar hij voor zorgt, het enige is waar hij van houdt.
In dit deel ligt het tempo weer hoger het heeft opgenomen met vooral telelenzen de trekken van een docudrama.
Het is een film die doordrenkt is van, enerzijds de stad waar de film gemaakt is, Mexico City, als anderzijds van de liefde in al haar niets ontziendheid.
Noodlot
De aard van de grote stad komt terug in het filmverhaal van scenarist Guillermo Arriaga en de beelden van cinematograaf Rodrigo Prieto – ze verdienen genoemd te worden. Daarin kruisen van het begin af aan, de liefdes en teleurstellingen van de drie protagonisten elkaar, zonder dat zij elkaar ooit zullen kennen.
Wat ze behalve het leven in de stad en een zeker noodlot gemeen hebben, is hun band met honden. Dat en de stijl en muziek maakt dat ondanks de driedeling alles het grotere geheel van de film dient.
Het is het soort film zoals veel mozaïekfilms dat ook hebben, denk aan Robert Altman’s ‘Short Cuts’ (1993) of Paul Thomas Anderson’s ‘Magnolia’ (1999) of Iñárritu’s eigen ‘Babel’ van zes jaar later, waarin de kijker die dat wil uit relatief kleine brokjes informatie zelf de verhalen af kan leiden.
Kijkplezier
Maar evengoed kan de toeschouwer de stroom van actie, goed geregisseerde en spelende acteurs en goed gecomponeerde beelden, gewoon ondergaan. Of je kiest voor intuïtief of voor analytisch kijken, maakt voor het kijkplezier minder uit. En dat plezier is groot in 'Amores Perros'.
Je kunt de filmtitel ook lezen als ‘Amor es Perros’ – oftewel ‘Liefde is Ellende’ en dat is waar de film voor een belangrijk deel over gaat.
Van zijn eerste drie films – de andere twee zijn ‘21 Grams’ (2003) en ‘Babel’- met hun vervlochten vertellingen, is deze de spannendste en de rauwste.
‘Amores Perros ’ draait op zaterdag 16 april eenmalig in de Centrale Bibliotheek. De film wordt om 14.00 uur ingeleid door Ronald Glasbergen.
.gif)
