Verwijtbaar beleidsmodel als modus operandi overheid
Een democratisch ingesteld mens verwachtte misschien dat na ruim 12 jaar neoliberaal overheidsbeleid de burger in Nederland centraal zou komen te staan. Droom verder, nu we weten dat de PVV voorman in zijn eentje duidelijk maakt dat zijn koelkast met toegevingen vol zit. Aldus blijven de zogenaamde collega politieke partijen BBP, VVD en NSC ongegeneerd door met moedwillig vertragende onderhandelen. Niet tot nauwelijks reageren op de roep tot de noodzakelijke actie is tenslotte een beproefd beleidsmodel op nationaal, regionaal en lokaal niveau.
Af en toe blijkt het demissionair kabinet ineens tot een soort dadendrang te komen die verder reikt dan de ‘lopende zaken afhandelen’. Denk aan de demissionaire minister van justitie Dilan Yeşilgöz-Zegerius. Zij lanceerde een nieuwe wet die een hardere aanpak van zedenmisdrijven en seksuele intimidatie mogelijk moet maken.
Is dit een gevalletje prijzenswaardige dadendrang of een manier om de VVD een blijvende partner in een nieuw kabinet te maken? Het staat tenminste vast dat een andere plotselinge dadendrang zelfs haar achterban onaangenaam verraste. Dan maar liever op veilig gespeeld door zaken uit te stellen of regelgeving minder stringent te maken. Dat gebeurde tenminste met het oprekken van de eisen voor de zorg van dierenwelzijn.
Afschuiven van overheidsbemoeienis
Demissionair minister Conny Helder wilde zeker een doeniet erfenis achterlaten aan een nieuw kabinet, zo dat er binnen afzienbare tijd komt. Eendachtig haar eerder gedane uitspraak over de ouderenzorg zoals ‘de ouderen laten het erop aankomen’ heeft ze een leuke ‘afschuiven van overheidsbemoeienis’ campagne in gang laten zetten. Ga maar naar www.praatvandaagovermorgen.nl om te zien dat de burger maar moet rekenen dat de overheid weinig tot niets zal doen aan passende zorg en aangepast wonen. De burger moet maar fit blijven!
Wie door gebrek aan hulpverleners in de naaste omgeving een beroep moet doen op een (lokale) overheidsinstantie moet erop rekenen dat hij/zij van het spreekwoordelijke kastje naar de muur wordt gestuurd. Het is slecht tussen de oren van de beleidsmakers en politici te krijgen dat dat de mens centraal hoort te staan in het geval dat er overheidshulp moet worden geboden. Dat leert het contract dat de gemeente Rotterdam met de gecombineerde passagiers vervoerder Trevvel wel. Deze vervoerder levert geen garantie dat kinderen veilig bij hun ouders worden gebracht en ook niet dat volwassenen precies op tijd bij hun huisarts, specialist of ziekenhuis kunnen zijn. Deze moeten maar een tijdmarge van een uur nemen om er zelf voor te zorgen op tijd op een consult te zijn.
Verwijtbaar
Deze vormen van verwijtbare gebrekkige hulp- en zorgverlening kunnen ongestraft doorgaan. Beleidsadviseurs en politici komen in voorkomende gevallen weg met geflatteerde cijfers over resultaten van dienstverlening, terwijl de werkelijkheid een veel treuriger beeld geeft.
Overigens is deze columnist van mening dat inertie van de overheden – en meer bepaald van de gemeente Rotterdam – beëindigd moet worden. (naar Cato de Oudere).
jannykok@vandaagenmorgen.nl
-S.jpg)
.gif)
