Het bloedbad, de media en de verbijstering
Yvonne de Horde, de vrouw die op vrijdagmiddag 18 mei 2007 in Diergaarde Blijdorp levensgevaarlijk werd verwond door de ontsnapte zilverruggorilla Bokito nam pas na enkele weken, nog in het ziekenhuis, met verbijstering kennis wat in de meeste binnenlandse en buitenlandse media werd gesuggereerd over haar “verhouding”met de aap.
Ze verbaasde zich over de sensationele toonzetting en alles wat men erbij had gehaald. En het bleef maar doorgaan. Een hype. Yvonne: “Neem nou dat zinspelen in sommige artikelen op seksuele gevoelens die er eventueel tussen een mensenvrouw en een gorilla zouden kunnen zijn- belachelijk! Een gorilla is mooi en groot- maar geen vrouw kan zo'n beest toch als man, als mogelijke partner, zien?”
Dit citaat is afkomstig uit het recent verschenen boek Bokito! Dat is geschreven door de journalist Aad Wagenaar. Hij reconstrueerde de gebeurtenissen van die 18 mei 2007 door -zoals hij ook in eerdere boeken deed- met zoveel mogelijk betrokkenen en getuigen te spreken. Het resultaat leest als een thriller. Wist u bijvoorbeeld dat het geen haar heeft gescheeld of de permanente schietploeg die Diergaarde Blijdorp voor dit soort noodgevallen paraat heeft, had de ontsnapte gorilla doodgeschoten. Gelukkig trof de laatste verdovingscapsule die dierenarts Marian Mensink afvuurde wel doel en raakte de machtige aap bewusteloos en kon worden afgevoerd.
Eerst in het ziekenhuis Dijkzigt van het Erasmus MC bleek hoe zwaar gewond de vrouw was. Zij had bijna honderd grote en kleine bijt- en schaafwonden en bloeduitstortingen aan de oppervlakte van haar lichaam. Er waren twee ribben gebroken. Haar linkerpols en linkervoet waren gebroken. Er waren vier vingers gebroken en deels verbrijzeld en de andere vingers waren hevig gekneusd. Ze had letsel aan haar linkeroog en een afhangend ooglid. Later manifesteerde zich nog een longperforatie, waardoor drie liter vocht moest worden weggenomen.
Slachthuis
Het medisch team was zeven uur bezig met het stelpen van de bloedingen en verdere behandelingen De journalist Aad Wagenaar mocht de foto's zien:” Wat ik zie lijkt wel een reportage uit het slachthuis, met al dat bloed en die stukken rood vlees die opduiken, de botten en spieren die bloot liggen, de tientallen bijtgaten in huid en vlees, sommige keurig rond en nog groter dan een twee-euromunt.”
Bijna zes weken verbleef zij in de Dijkzigtlocatie van het Erasmus MC. In die periode is zij door het plastische en reconstructieve team chirurgie zes keer geopereerd .Ook daarna is zij nog geopereerd aan haar handen en moet zij nog behandelingen ondergaan om haar handen weer te laten functioneren. Psychiatrische hulp heeft ze resoluut afgewezen. Yvonne:”Ik heb alle beleving en mijn doodsangst op dat vreselijke moment waarschijnlijk in een doosje gestopt en vervolgens stevig op slot gedaan. Wie weet of dat doosje nog eens openklapt. Ik denk het niet. Ik heb niet gauw met mezelf te doen.”
Echtgenoot
Dat gold niet voor haar echtgenoot Gerrit. Hij had gezien hoe Bokito op vier poten rennend op Yvonne afging. Ze zat nog steeds op haar hurken bij de glazen koepel en had de waarschuwingskreten van haar man niet gehoord. Als verlamd zag hij hoe de gorilla zijn tanden in zijn vrouw zette. Zijn eerste instinctieve reflex was wegrennen en om hulp schreeuwen. “Die aap heeft mijn vrouw, help haar! “ Zeker kort na het drama kampte hij met een sterk schuldgevoel. Hij was op de loop gegaan in plaats van zijn vrouw te helpen. Hij is wel in therapie gegaan. Het gaat nu beter, want hem is duidelijk gemaakt dat hij de enige juiste beslissing had genomen. “Als jij op Bokito was afgegaan, was het je dood geworden. Jij was niet zoals Yvonne een vrouwtje dat een afstraffing kreeg. Nee, jij was voor Bokito een man, een rivaal. En die hoor je dus te vermoorden.”
Eind december 2007 gingen Gerrit en Yvonne hand in hand terug naar het Apenhuis. Het glas was nu bedekt met eenzijdig doorzichtig folie: de bezoekers konden de apen zien, maar andersom niet.
Bokito lag op zijn zij. Yvonne voelde geen wrok. “Ik dacht: het is een ongeluk geweest, waar jij Bokito, niets aan kon doen. Hoe kan ik dan boos op je zijn?”
Een boek als een spannende film.
.gif)
