Vogelnestje

09 november 2008 door de Redactie

Ik zit in het stadhuis, schuin achter een ‘vogelnestje’. Een dame met een raar hoedje op, constant keuvelend, gesticulerend. Haar veren draaien van links naar rechts. Zij praat met een hete aardappel in haar keel, een echte Haagse kakmadam. Door haar vogelnestje zie ik amper de spreker achter de katheder in de Burgerzaal. Zij irriteert mij mateloos.

Plotseling loopt een stadhuisbode met een champagnekoeler langs het gangpad. De kakmadam begint er opmerkingen over te maken. Inmiddels sta ik op ontploffen. Ik wil haar vogelnestje van haar kop afrukken, maar krijg een beter idee. Veel gemener.
Ik grijp in mijn rechterzak en omklem een aansteker. Met die aansteker in gebalde vuist buig ik naar voren en doe net of ik moet hoesten. Niemand heeft mij in de gaten als ik een klein vlammetje bij een van haart veertjes hou. Een minuscuul vuurtje kruipt naar boven. De aansteker laat ik verdwijnen in het colbertzakje van mijn buurman die vlak achter haar zit. Het wettig bewijs is verdwenen. Zo gek ben ik ook weer niet.
Het vlammetje is bij een pauwenveer aangekomen en begint zachtjes te knetteren. Een kleine rookpluim stijgt naar boven. Achter mij begint een vrouw te gillen ‘brand!’. Een steekvlam in het vogelnestje, en de kakmadam springt zelf ook krijsend op.

Een scène uit een Fellinifilm ontwikkelt zich. Dan begint een man op de vlammen van het vogelnestje te slaan. Hij verbrand daarbij zijn hand en het geschreeuw en getier breekt aan alle kanten uit. Als de chaos haast compleet is, komt een koene stadhuisbode met de champagnekoeler aangerend. Hij gooit het ijswater met ijsklonten over de kakmadam heen. Het vuur is gedoofd, het vogelnestje ligt zwart geblakerd in een plas op de stadhuisvloer. De Haagse tante wordt schreeuwend en hoog gillend naar de uitgang begeleid. De pechvogel is voor goed gevlogen met vogelnest en al…
Mijn buurman geeft mij een rake por in mijn zijde. Ik schrik wakker. Met een onderdrukte geeuw vraag ik: ‘Heb ik wat gemist?’