Bob en Mario

17 november 2008 door de Redactie

Ik zou het mooi vinden als Bob Janse een eigen plekje krijgt op Woudestein. De oud-trainer van met name Excelsior is voor mij de vader van alle Rotterdamse voetbaltrainers. Volgens Dick van den Polder, die afgelopen dinsdag op de crematie van de 88-jarige mooie woorden sprak over zijn voormalige coach, was Janse op tactisch gebied de voetbalwereld jaren vooruit. Bovendien inspireerde hij bij Xerxes met zijn traptechniek keeper Eddy Treijtel tot grote hoogte. Bovenal was Janse een sociaal vaardige man die met humor zijn spelers daar wist te krijgen waar hij ze wilde hebben. De kwinkslag was zijn belangrijkste wapen.

Deze column is te klein om het levensverhaal van Bob Janse te vertellen. Daarom moet die blijvende herinnering er wat mij betreft komen op de plek die hij het meest lief had: Kralingen, Excelsior, de club waarmee Janse tweemaal naar de eredivisie promoveerde en waaraan hij over drie periodes tien jaar lang zijn hart en ziel gaf.
Rob Jacobs is een Bob Janse-adept en eigenlijk is Mario Been van de nieuwste generatie Rotterdamse trainers dat ook. Mannen die voetbal eten en drinken. Mannen die allen geschiedenis schreven als trainer van Excelsior en mannen in wiens ogen de pret twinkelt. Altijd en voor eeuwig. De enige serieuze tip die grootvader Bob nog aan zijn kleinkind Mario zou hebben meegegeven, is: kijk uit, kleine, dat je geen kapsones krijgt met al die aandacht.

Het zou fijn zijn als de erfenis van Bob Janse tastbaar blijft. Een beeld, een plaquette, wat dan ook. Als de lach, de Rotterdamse R en de onvoorwaardelijke liefde voor het voetbal maar bewaard blijven. Erevoorzitter van Excelsior Jaap Bontenbal en sponsor Rob Albers vinden een eerbetoon een goed idee. En uiteraard heeft Aad Veerman, die al jarenlang een andere Rotterdamse legende, bokser Bep van Klaveren, in leven houdt, zijn steun toegezegd.
Ikzelf stel de gage van deze column ter beschikking.
Bob Janse verdient het.