Ome Cor en het verzet
Samen met enkele van mijn maten, allen ‘babyboomers’, zitten wij op het terras van Melief Bender de oorlogsjarenverhalen door te nemen. Ooit verteld door onze ouders. Vooral over de meidagen. Zo zegt mijn goede vriend Hans: ,,Vertel mij nou niks over dat heldhaftige verzet in die tijd. Ja, eind 1944, toen de moffen de oorlog hadden verloren, zat plotseling iedereen in het verzet!’’
Onwillekeurig moest ik daarbij denken aan ‘Ome Cor’ die de afgelopen 40 jaar trouw zijn borreltjes kwam drinken in café Melief. De allerbeste klant met gemiddeld twee á drie jenevertjes per dag. Een rekensom leerde ons al snel dat hij in al die tijd zo’n 25.000 borreltjes in dit café had genuttigd…
Van hem was verder bekend dat hij jarenlang in de ‘Knokploeg van Rotterdam-Zuid’ had gezeten, destijds een notoire verzetshaard.
Op een dag komt er een man van in de zeventig aan de bar zitten in de stamkroeg van ome Cor. De man zegt tussen neus en lippen door: ,,Ik heb in het verzet gezeten, zwaar in het verzet!’’
Als door een slang gebeten kijkt de kleine Cor met priemende ogen zijn leeftijdgenoot aan en zegt venijnig: ,,Zo, meneer heeft dus in het verzet gezeten. En nog wel zwáár in het verzet… Kan meneer dan vertellen wat hij zo al in dat zware verzet heeft gedaan?!’’
De man zet zijn bierglas op de bar, loopt rood aan en begint te stamelen: ,,Nou, op de fiets hè,… Ja, rijdend over de Maasbruggen…, ja, boodschappen overbrengen.’’
Hij kijkt daarbij met een schuin oog naar Cor om te zien of zijn ‘zware verzet’ in goede aarde was gevallen. Maar de ware verzetsman beloont hem met hoongelach en puur cynisme.
Cor nog nahikkend: ,,Meneer van het zware verzet heeft boodschappen overgebracht! Zeker van de kruidenier, hè. Ha,ha!’’
De man schrompelt ineen, veegt het zweet van zijn voorhoofd, betaalt zijn biertje en loopt met hangende schouders de zaak uit.
Bij Melief is hij nooit meer teruggezien.
--en-Ceder-(CU)-in-debat--S.jpg)
.gif)
