Gemeente kweekplek kenniseconomie

Bouw overschotten op in de goede tijden: consumeer gedurende die jaren niet de gehele oogst, maar bewaar voldoende voor de zeven slechte jaren.
Het mooie van dit verhaal is dat het zo simpel is dat zelfs een kind dit kan begrijpen. Het angstaanjagende eraan is, dat het aangeeft hoezeer wij tegenwoordig zijn afgedwaald van de essentiële les die dit verhaal ons te bieden heeft.
De EU- regels voor de Euro schrijven voor, dat het begrotingstekort ten hoogste 3 procent van het BBP mag zijn, maar die regel veranderde in de praktijk al snel van ‘3 procent is het plafond, in 3 procent is o.k.’. Psychologisch gaan wij met de 3 procentnorm om alsof dit het begrotingsevenwicht zou zijn. Voor elk tekort kleiner dan die drie procent gaan de handen op elkaar.
Waar komt die mentaliteit vandaan? En waarom praten wij alleen maar over het terugdringen van begrotingstekorten, terwijl het gesprek eigenlijk hoort te gaan over het creëren van begrotingsoverschotten.
In de periode van 2001-2008 (inderdaad zeven jaar) hebben we onvoorstelbare rijkdommen vergaard, maar weinig of niets gespaard om oude schulden af te betalen of lucht te scheppen voor komende magere jaren. Daarna zaten we met de gebakken peren.
Een andere zaak die onze volle aandacht vereist, is dat door outsourcing, robotisering en ‘selfsourcing (de trend dat consumenten met behulp van intelligente software steeds meer handelingen verrichten die voorheen door serviceverleners werden gedaan) een hoog niveau van werkloosheid ontstaat. Een soortgelijke situatie deed zich voor in de jaren zeventig van de vorige eeuw door de golf van automatisering.
Uit politiek Den Haag kwam toen het voorstel om een automatiseringsbelasting in te voeren met als doel daarmee de ontstaande werkloosheid te financieren terwijl juist het niet introduceren van nieuwe technologie tot werkloosheid leidt! Kortom, gezien het structurele karakter van de werkloosheid, moet het beleid gericht zijn op het creëren van banen die aansluiten op de kansen en eisen van het ‘Kennis en Innovatietijdperk’.
Impasse
Omdat alles sinds 2008 gefocust is op het bestrijden van de door hebzucht en slecht toezicht ontstaande bankcrisis en de daaruit volgende crises, zijn de wezenlijke te nemen maatregelen, ten gevolge van de overgang van het Industriële - naar het Kennis en Innovatietijdperk, tot dusver uitgebleven. Dit is de dieperliggende oorzaak van het gegeven dat we nu nog steeds in een economische impasse zitten.
Veel politici denken dat zij na de kredietcrisis op de oude voet door kunnen gaan. Niets is echter minder waar. Een nieuwe mentaliteit en aanpak zijn noodzakelijke voorwaarden om als Nederland in het huidige Kennis en Innovatietijdperk te kunnen slagen.
Voor veel bestuurders is het probleem dat ze een groot deel van hun kennis (opgedaan in het Industriële Tijdperk) moeten afleren omdat die een blokkade blijkt te zijn om adequaat in het Kennis en Innovatietijdperk te kunnen functioneren.
Riens Meijer is econoom gespecialiseerd in kansen en bedreigingen voor Nederland in de 21ste eeuw. Zie ook: www.riens.aeyrand.com