Debat Harris - Trump: Deel 1
Aan de orde is het debat op dinsdagavond 10/11 in de VS tussen de tot nu toe nogal fletse democratische presidentskandidaat Kamala Harris en de flamboyante alle regels aan zijn laars lappende voormalige president en republikeinse presidentskandidaat Donald Trump. Het debat zal dat fletse en flamboyante omkeren.
Aan het eind van de anderhalf uur debat op de Amerikaanse nieuwzender zijn de rollen omgedraaid. Aan het eind is Kamala Harris levendige helder formulerende kandidaat die met enige relativering de zaak onder controle heeft. Aan het eind is Donald Trump een sombere, verongelijkte man die in de verdediging gedrongen zijn zaak vergeefs tot een behoorlijk eind probeerde te brengen.
Of zoals de bepaald niet linkse Amerikaanse beurswebsite Bloomberg het samenvatte: 'Aan het einde van het debat was Trump gereduceerd tot het uitkramen van boze complottheorieën en onzinnige uitspraken over onderwerpen variërend van abortus tot de economie en zelfs immigratie.' |
Teamwork
Team Harris had de zaak goed voorbereid. Team Trump vermoedelijk ook. Het probleem voor team Trump is dat de voormalige president voorbereidingen notoir systematisch aan zijn laars lapt als hij tegenover publiek, of in dit geval de camera staat. Zo hapte hij hij vanaf de opening van het anderhalf uur durend debat met open ogen in elke valstrik die team Harris voor hem gezet had.
Het begon over economie. Kamala Harris werd gevraagd of de mensen na bijna vier jaar Biden beter af waren dan ervoor. Harris begon met over zich zelf te praten haar middenklasse achtergrond en dan Harris: ‘en ik ben de enige persoon op dit podium die een plan heeft om het leven van de middenklasse en de werkende klasse van Amerika te verbeteren’.Het moet even indalen bij die andere persoon op het podium, maar het kwartje valt. Het 'ik ben de enige persoon op dit podium die een plan heeft,' zal een terugkerende gimmick zijn. Het werkt, Donald Trump wordt er lichtjes door uit evenwicht gebracht.
Kamala Harris vervolgt haar betoog inhoudelijk met uitleg van het economische deel van haar 19 punten plan. Ze sluit af met uit te leggen dat bij de Trump de lasten voor de middenklassen met 4000 dollar per jaar omhoog gaan – met ‘ a plan that I call the Trump sales tax’ - ten bate van belastingverlaging voor biljonairs.
In de verdediging
Donald Trump luistert. Krijgt het woord. Bestrijdt dat hij een ‘sales tax’ wil, gaat daarmee, door haar frasering over te nemen impliciet in de verdediging en blijft dat – mede dankzij ijzersterk optreden Kamala Harris (en haar team in de voorbereiding) het hele debat. Hij blijft tot zijn allerlaatste woorden reactief
In haar slotwoord zegt Kamala Harris: ‘Ik wil een president zijn voor alle Amerikanen en me richten op wat we de komende 10 tot 20 jaar kunnen doen om ons land weer op te bouwen. Dat doe ik door nu te investeren in jullie, het Amerikaanse volk.’Trump die het afsluitende slotwoord is daarin alleen maar reactief, vertelt niet wat hij zelf wil doen, maar vertelt alleen hoe slecht de ander is. Dat doet hij vaak , maar hier werkt het tegen hem. Hij staat tegenover iemand die terugpraat en hem de baas is.
Zelfs in zijn slotwoord is Trump in de verdediging. Hij reageert alleen maar, is negatief weet niet inhoudelijk te worden: ‘ze maken ons land kapot. De slechtste president, de slechtste vicepresident in de geschiedenis van ons land.’ Het zijn de laatste woorden van een bokser die groggy is. Die met open ogen in de ene na andere valstrik van het debat liep.
Zwakte Trump
Kamala Harris op ongeveer een derde van het debat. Ze spreekt tot de camera dus tot de kiezer: 'Ik nodig u uit om een van Donald Trumps bijeenkomsten bij te wonen, want het is echt interessant om te zien. Je zult zien dat hij tijdens zijn bijeenkomsten praat over fictieve personages zoals Hannibal Lecter. Hij zal het hebben over windmolens die kanker veroorzaken. En wat je ook zult zien, is dat mensen zijn bijeenkomsten al snel verlaten. Uit vermoeidheid en verveling. En u [de kiezer], zult de enige zijn waar je hem niet over zal horen praten.'
De opmerking dat mensen vermoeid of verveeld raken bij Trump's bijeenkomsten treft roos, raakt Trump in het hart van zijn ijdelheid, zijn trots en opschepperij over de aantallen mensen bij zijn publieke bijeenkomsten.
De opzet van team Harris is doorzichtig, maar slaagt. Ze legt de ijdelheid en pronkzucht van Trump bloot. Trump hapt volmondig: ‘Mensen verlaten mijn bijeenkomsten niet,' zegt hij. 'We hebben de grootste bijeenkomsten, de meest ongelooflijke bijeenkomsten in de geschiedenis van de politiek.’ Hij vervolgt even later in hetzelfde antwoord over migranten uit Haiti - het zal gevleugeld worden - ‘In Springfield eten ze de honden op, de mensen die binnenkwamen. Ze eten de katten op. Ze eten -- ze eten de huisdieren van de mensen die daar wonen. Dat is wat er gebeurd in ons land.’
Mensen verlaten mijn bijeenkomsten niet
Team Harris heeft uitstekend gedemonstreerd hoe je Trump zichzelf knock out kan laten slaan. De man die in het frame van Team Harris liefdesbrieven aan de leider van Noord Korea schreef en graag vrienden wil worden met de machtige dictators van de wereld. Die in het debat dweepte met Orban, die de oorlog in Oekraïne zo beëindigen gaat door Poetin zijn zin te geven. De man die zichzelf en zijn klasse voorop stelt en niet de arbeiders en middenklasse die de bulk van de samenleving uitmaakt.
Twee werelden debatteerden met elkaar: een democratisch gezind, goed formulerend mens en een enigszins in verval geraakte autocratische politicus, die doet denken aan de hoofdpersoon uit het toneelstuk van Arthur Miller De dood van een handelsreiziger. Voor de fervente aanhangers van Trump zal het niet veel uitmaken. Die blijven in hem geloven. En ook als Kamala Harris gekozen mocht worden gaat de zon niet opeens anders schijnen. Daar is de wereld op de grens naar het tweede kwart van deze eeuw te ingewikkeld en te gevaarlijk voor.
Democratie
De ernstige ondertoon van dit alles is dat een man die zo relatief makkelijk gemanipuleerd kan worden, volslagen ongeschikt is als president van Amerika, nog steeds het onmiskenbaar militair en economisch meest capabele land van de wereld. Bovendien zijn de VS, als het volk - the people- het wil, een democratie. Nog steeds.
Of er een vervolg debat komt is ongewis. Zo niet dan zijn verkiezingen van 5 november het uiteindelijke deel 2.
.gif)
