Rechtstaat geschaad door halve waarheden
Je zult maar op de PVV hebben gestemd en bij nader inzien het niet eens zijn met een aantal punten in het PVV-programma. Zeker niet als het gaat om zaken die in strijd zijn met hetgeen de rechtstaat voorstaat. Dat roept de vraag op of Nederland wel een rechtstaat is, waarin je niet bang hoeft te zijn voor ongelijke berechtiging en willekeurig beleid. De Toeslagenaffaire, de manier waarop er met schadeclaims vanwege gaswinning in Groningen wordt omgegaan en andersoortige rechtsongelijkheden leren anders.
Inez Weski vat het in haar boek Het Geluid van de Stilte: aldus samen: De hedendaagse wereld snakt kennelijk naar leven op de prairie van zelfredzaamheid. Het liefst met een sterk despotische leider met of zonder gezichtsbeharing, die zich niet bekommert om lastige wetten, grondrechten of smeltend ijs, en niet rouwt om het verdwijnen van de laatste nachtegaal of honingbij.”
De schaduw van de al dan niet despotische leider is in feite altijd zichtbaar. Denk maar terug aan de kabinetten Rutte en de nieuwkomers die het allemaal beter en anders zullen gaan doen.
Voorlopig zijn de partijen nog met zichzelf bezig en blijft het ambtenarenkorps de aansturende macht.
In Rotterdam zagen we daarvan onlangs een zichtbaar voorbeeld in de gemeenteraad. Leefbaar Rotterdam stemde als enige partij tegen de moties die de gecombineerde vervoerder Trevvel zou moeten aansporen tot fors te verbeteren dienstverlening aan mensen met een beperking. Dat moet in het kader van de Wet Maatschappelijke Ondersteuning (Wmo) gebeuren. Er kan geen sprake zijn van splitsing van vervoer van een specifieke doelgroep aan een tweede partij. En dus blijf de vervoershulpvrager verstoken van op precies op tijdaangepast vervoer naar artsen en ziekenhuizen
Te begrotelijk
Een Leefbaar Rotterdam fractiemedewerker mocht uitleggen dat onderzoek voor splitsing in de vraag naar bijvoorbeeld medisch vervoer te begrotelijk zou zijn. “De kosten voor de (Wmo) zorg in Rotterdam lopen de komende jaren enorm op”, zo heet het met de toevoeging dat de Leefbaren zich verantwoordelijk voelen om de zorg voor iedereen mogelijk te maken die dat nodig heeft.
De Wmo beleidsadviseur richt zich ook op het kostenaspect. Het kan dus wel een onsje minder in de zorg ‘voor iedereen’. Trevvel wil communicatief vooral uitstralen dat ze goede dienstverlening voorstaat: ”Natuurlijk worden klachten serieus genomen”. Oh ja, joh? Wie het durft om aan te dringen op inhoudelijke beantwoording van kritische vragen, wordt afgepoeierd. E-mails van deze columnistzijn sinds kort door de Trevvel directeur en diens communicatiespecialist geblokkeerd.
Het argument ‘te hoge kosten’ geldt kennelijk niet voor een uit te voeren tevredenheidonderzoek naar de prestaties van Trevvel De stem van de Wmo beleidsadviseur is in deze Wmo zaak zeker belangrijk. Hij schreef zelfs de brief voor het College van B & W, waarin werd onderkent dat de Trevvel-diensten onder de maat kunnen zijn, maar dat het om kosten efficiënte reden het beter is om de dienstverlening aan een bedrijf uit te besteden. Dat moet gebeuren als het al tot juni 2025 lopende contract met Trevvel zal zijn afgelopen.
De Autoriteit Consument en Markt kan in dit soort Wmo zaken niet wijzen op blokkade van mededinging. Wijzen naar Den Haag ‘die de kraan voor subsidie terugdraait’, en op bestaande wet- en regelgeving blijkt het meest voor de hand liggende reactie van de tegenstemmende Leefbaar Rotterdam fractie en diens wethouder. Deze reageert niet op direct aan hem gerichte e-mails.
Blijven zwijgen
Liever houden politici en de aansturende beleidsambtenaren het op kosten efficiëntie en doen er bij voorkeur verder het zwijgen toe. De hulpvrager krijgt van de betrokken gemeentelijke beleidsambtenaar op zijn best pas na ruim twee maanden antwoorden. Deze zijn bij voorkeur vaag of nietszeggend.
Dat ervaart in feite iedereen die het te leveren ‘pratende product’ is in een contract tussen opdrachtgever en opdrachtnemer.
Voor wie denkt dat dit ingevoerde mensen in het vastgeroeste systeem niet overkomt, zijn er genoeg voorbeelden te noemen van het tegendeel. Oud-gemeentevoorlichter Fred Marree bewijst dat in zijn boek ‘Sorry, U Bent Dood.Inez Weski doet dat in haar boek, waarin ze de bepalende rol van het Openbaar Ministerie in haar zaak uit de doeken doet en de manier waarop ze haar detentie moest ondergaan.
Daarin zijn zeker drie kenmerken in het totale systeem van de Nederlandse rechtstaat te herkennen: het onthouden van de nodige informatie, absurde maatregelen en machtsmisbruik.
Wie oplet kan zien dat deze zaken zich blijvend voordoen in politieke, ambtelijke en gerechtelijke gremia in de kennelijk volprezen Nederlandse rechtstaat.
jannykok [at]vandaagenmorgen[dot] nl
.gif)
