Jubilerend café de Bel: ‘één grote familiereünie’
Alleen oude kroegtijgers weten na jarenlange ervaringen dat je nooit en te nimmer je eigen stamkroeg moet gaan aanbevelen bij buitenstaanders. Zoals dus café de Bel in de Pijnackerstraat waar in de late avond van zaterdag tot in de kleine uurtjes van zondagnacht, uitbundig het 10-jarig bestaan werd gevierd. De tent puilde uit met feestgangers.
Zij stonden daar haast letterlijk als haringen in een ton. Bij de bartoog zelf in metersdikke rijen. Hierdoor ontstond een soort van ‘gehandicaptensport’ om een biertje of een wijntje te bemachtigen. Binnen op het podium spetterende live-muziek van ‘The Legendary Orchestra of Love’.
De receptie voor het vieren van het jubileum was gepland vanaf 21.00 uur die avond. De staf van het populaire café in het Oude Noorden was gekleed in zwarte t-shirts met het witte logo van de Bel, onder aanvoering van eigenaresse Tiek (met lange blonde haren). Bij mijn aankomst als reeds bekend Rotterdams kroegtijger voor minstens de afgelopen halve eeuw, was reeds om 21.15 uur de zaak totaal afgeladen. Doorkomen ging alleen nog via ellebogen en schouderduwen. Als vaste stamgast hield ik het meteen voor gezien en kon nog net in het oor fluisteren van fotograaf Wim de Boek: ‘Zie je zo meteen in het rustige café Centraal!’(Zwartjanstraat).
Foto hierboven: Als haringen in een ton, de Bel was geheel afgeladen. (Foto: Wim de Boek)
Het zal wel aan mijn ouderdom liggen dat ik totaal niet meer tegen die drukte kan van lallende feestvierders. Bij mijn snelle vlucht tref ik buiten in de regen aan met sigaretje in de mond een andere bekende stamgast, namelijk Peet, ‘de beste haringsnijder van Rotterdam.’ Hij moppert: ‘Ik ken niet een van al die vreemde receptielopers. Ik ga naar huis!’
Foto hierboven: Twee veteranen onder de stamgasten, (links) bijgenaamd ‘de generaal’ en (rechts) ‘de kolonel’. (Foto: Wim de Boek)
Het geheim
Café de Bel is om vele redenen mateloos populair in de stad. Het geheim van de kroeg is de grote variëteit van kroeggangers. Van artsen tot buitenlandse studenten en van timmerlieden tot loodgieters. Het jubilerende café staat vooral bekend als verzamelplaats van ambachtslieden en klussers. Als je er een nodig hebt buiten alle circuits om dan is een bezoekje aan de Bel een garantie om je klus te doen slagen. Recent staat de Bel ook nog bekend als schaakcafé bij uitstek.
Tijdens de zomermaanden is het altijd vrolijk toeven op het gigantische terras, zo’n vijftig meter verwijderd van het Pijnackerplein. Hier vinden in die tijd ook veel markten plaats en live-optredens van muziekorkesten. Met vele honderden bezoekers. Die lopen dan meestal over naar café de Bel om onder het genot van een versnapering en rijke warme zonnestralen te genieten van de buitengewone sfeer. Zonder al te veel autoverkeer. Vaak tot zonsondergang tegen zo’n acht of negen uur ’s avonds. Werkelijk dus ‘een gouden plekje’ onder de zon.
Foto hierboven: De staf van café de Bel met als tweede van links gastvrouw en uitbater Tiek. (Foto: Wim de Boek)
Een van de redenen waarom ik er zelf graag kom als ‘senior kroegtijger’ is dat je er altijd wel iemand kan vinden voor een goed, soms diepgaand gesprek. Met vogels van allerlei kleurrijke pluimage, zowel jong als oud. Ook vaak goed voor het oude hart gezien het wulpse jongere en rijpere vrouwenvolk. Daarnaast, zeker op het vermaarde terras, een toevlucht voor yuppen met dartelende kinderen en baby’s in kinderwagens. Alleen al een waar genot om naar zoveel familievreugde te kijken. Met soms sfeervolle achtergrondmuziek. Of een optredende live-muzikant.
Familiereünie
Binnen is café de Bel een typische bruine kroeg met zeer redelijke prijzen voor een biertje of een wijntje. Qua sfeer is het vaak net of je in een familiereünie bent terecht gekomen, hoewel het qua oppervlakte niet groter is dan een ‘pijpenlade’. Met daarin gelukkig een rookruimte boven via een smalle trap. Die is zoals gebruikelijk in haast alle bruine cafés vaak eerder met stamgasten gevuld dan bij de bar zelf.
Foto hierboven: Bedrijfsleider Lex, hier ook als muzikant. Links: Johan, alias ‘de kolonel.’ (Foto: Wim de Boek)
Zijn er dan helemaal geen minpunten te noemen over dit bijzondere café? Ja, zeker! Zoals het al jarenlange geklaag over de glazen toegangsdeur tot de rookruimte die aan alle kanten knelt. Als je de trap op loopt met in iedere hand een glas sta je ervoor als een gevangene. Je bent dan afhankelijk van iemand aan de binnenzijde die zo vriendelijk wil zijn de zware deur voor je te openen. Zelfs met een glas in de hand moet je haast gewichtheffer zijn om ‘Sesam open U’ te openen. De afgelopen jaren is al van alles geprobeerd om dit grote euvel te verhelpen. Tot nu toe tevergeefs!
Naast al dit voortdurende geklaag zijn er ook vele protesten over het bordje: ‘Geen terrasbediening!’ Waar haast overal op de terrassen door vaak charmante dames wordt bediend moet je in de Bel altijd naar de bar lopen om een consumptie te bemachtigen. Wanneer het er niet echt druk is, is dit niet een al te moeilijke opgave. Maar bij ware drukte hoor je niet zelden een binnensmonds gevloek. Ook de wc’s geven soms reden tot geklaag, omdat er voor de zoveelste keer geen wc-papier voorradig blijkt te zijn.
Foto hierboven: ‘All in the family’. (Foto: Wim de Boek)
Pluspunten
Zo die minpunten zijn er dan ook weer even uit. Pluspunten dus meer dan genoeg. Zowel gastvrouw en eigenaresse Tiek als de voortreffelijke obers van de vaste staf, Lex, Kim, Duncan en Louisa geven je het prettige gevoel ‘thuis te zijn.’
De laatste tijd, rondom het borreluur, worden er lekkere hapjes geserveerd die je even doen vergeten om puur van de honger werkelijk naar huis te gaan. En met goed terrassenweer is het dan helemaal feest. Uit de omgeving vandaan bij de visboer of de plaatselijke Chinees worden door de stamgasten zelf niet zelden lekkere maaltijden gehaald, die dan aan de ‘familietafel’ onderling smakelijk worden verdeeld onder de gulzige terrasgangers.
Foto hierboven: Tiek (links) en barlady Kim, ‘een paar apart.’ (Foto: Wim de Boek)
Straks in het voorjaar en met de zomerzon tegemoet heb je tijdens een dagbezoek aan de Bel geen enkele behoefte meer om met vakantie te gaan. Lekker goedkoop en altijd gezellig. Een beter pluspunt bestaat er niet!
Foto hierboven: Het muzikale live-trio: ‘The Legendary Orchestra of Love’. (Foto: Wim de Boek)
En o ja gezien het slechte weer in begin februari waardoor zelfs de beknelde vast stamgasten binnen in de verdrukking niet voldoende aan hun trekken konden komen, verdient het aanbeveling in de zomer nogmaals het jubileum in volle teugen te vieren. Zodat de ware stamgasten weer in de meerderheid het glas kunnen heffen zowel binnen als buiten de Bel. Met het juiste Staatslot in de hand trakteert deze ‘oude kroegtijger’ dan graag!
Foto hierboven: Stamgast Salima Belhaj, ook bekend als Rotterdams vertegenwoordiger in de Tweede Kamer van D’66. (Foto: Wim de Boek)
Foto's: Wim de Boek
.gif)
