Over Queena en haar zoon, burgers van Rotterdam

28 januari 2023 door Han van der Horst

Op de vierde verdieping zonder lift Foto Uitsnede P de Boeck px

Deze week publiceerde het AD een portret van een vierentwintigjarige vrouw, dat het falen van de instanties in ons land en onze stad op treffende wijze illustreert. Queena Nicholson heeft een zwaar gehandicapt zoontje van vijf jaar. Hij is halfzijdig verlamd en dan ook afhankelijk van een rolstoel. Alleenstaande moeder en kind zijn ondergebracht in een begeleid wonen project op de vierde verdieping zonder lift. Steeds moet Queenie haar kind – inmiddels 20 kilogram zwaar – al die trappen op naar boven sjouwen. Dat is geen doen maar er gebeurt niks. Tot overmaat van ramp moet ze over een half jaar deze woning verlaten. Zij heeft wel een urgentie maar daar koop je dezer dagen weinig voor.

Opnieuw moest ik denken aan Arjen van Veelen en zijn aanbevelenswaardige boek Rotterdam, Ode aan de Inefficiëntie, waarin hij haarfijn uitlegt hoe het establishment op het stadhuis burgers als Queena en haar zoon links laat liggen. Deze week publiceerde hij op de site van de NRC een groot stuk over de parkbankjes in Rotterdam. Die zijn op uiteenlopende manieren zo ontworpen dat je er niet op kunt liggen. Dat is om daklozen het leven zuur te maken. Daarvoor heeft men dus wel aandacht. Daarop laat men wel de creativiteit los . Niet op manieren om Queena en haar zoon te helpen, zodat zij zich gewapend met een bij haar passende opleiding zelfstandig kan maken en die zoon ook. Ondanks zijn zware handicap.

In een behoorlijk bestuurde stad was Queena nooit in een begeleid wonen project  op de vierde verdieping zonder lift terecht gekomen. Daar had iemand een mouw aan weten te passen. ´t Kon er ongetwijfeld niet van komen wegens de regeltjes en de automatisering en weet ik wat nog meer en misschien wel de mate van Queena´s zelfredzaamheid. Een overheid die een tamelijk weerloos iemand als Queena Nicholson zo vast laat lopen, moet zeer kritisch naar zichzelf kijken in plaats van de zelfvoldaanheid ten toon spreiden die nu uit het stadhuis naar buiten walmt.