Mozes en zijn Geboden
God de Almachtige riep Mozes op het matje.
Natuurlijk niet op die platvloerse aarde zo
ergens midden in de dorre woestijn.
Maar op de hoogste trede van Mount Sinaï
Mozes sloft er op zijn verouderde sandalen
slofje, na slofje naar toe. Een hele klim.
Intussen bleef zijn volk in diepe nieuwsgierigheid
achter bij de voet van de hoge berg. Jammerend
en lamenterend aan alle kanten
Pas na enkele uren komt Mozes op zijn ‘gemakkie’
naar beneden gesloft.
Het volk begint hem al toe te juichen.
‘En Mozes?, wat zei Hij? ‘Wat heeft Hij aan jou
verteld, wat wij met zijn allen nog niet weten?’
En vlak voordat Mozes weer helemaal beneden
was, sprak hij vanaf een slechts twintig meter
hoge richel boven de woestijn alsof hij
als een rockstar op het podium stond.
Met alle ogen als schijnwerpers op hem gericht.
Mozes kuchte nog even, bleef doelbewust zo’n
minuut in stilte de verdere nieuwsgierigheid
van zijn volk aanwakkeren en sprak toen
handenwrijvend alsof je een speld kon horen vallen:
‘Hij begon met 17!’ Maar ik heb het afgemaakt op 10!’.
Jim Postma
