Waarom ik een oude lul word

23 juli 2022 door Han van der Horst

Volgende week zaterdag vindt eindelijk weer de straatparade plaats van het zomercarnaval. Dat is in al zijn onpolitieke vreugde een klinkend antwoord op de naargeestige sfeer in ons land, die wordt gesymboliseerd door alle omgekeerde vlaggen. Rotterdam steekt komende zaterdag een heel ander soort vaandels uit. Daar kan het land een voorbeeld aan nemen. Drie jaar hield corona ons tegen. Nu laten we ons niet stoppen.

Knalhard

Ik gebruik dezelfde camera waarmee ik in 2017 ongenadig op mijn plaat ging. Dat gebeurde op de Nieuwe Binnenweg vlak bij de Westersingel. De tramrails zijn daar iets verhoogd aangelegd en er is een heel laag stoepje naar de gewone rijweg waarop je heel makkelijk door een onvoorzichtige stap je evenwicht verliest. Ik had die camera in een knalharde  versterkte schoudertas gedaan. Nu was hij onbeschadigd. Anders was er niks van over gebleven. Het trottoir van de Koepaardbrug in Maassluis heeft net zo´n gevaarlijk randje. Mensen, pas toch op, je valt zo je kop in elkaar. Nou dat met die kop viel nog wel mee. Er zat wel een scheur in mijn broek.

Waar blijven Salsa en Merengue?

Dit was het eerste blijk van het feit dat ik geen twintig meer ben maar een oude lul begin te worden. Het tweede blijk daarvan is een ontwikkeling in het festival die mij minder bevalt. Vroeger reden er op die enorme vrachtwagens van Nedlloyd altijd grote salsa- en merengue bands mee. Die zijn in de loop der jaren steeds meer vervangen door disc jockeys. Reggaeton speelde een sterk groeiende rol evenals deunen, geïnspireerd door de Funk uit de Braziliaanse sloppenwijken en hiphop. Uitzonderingen daargelaten. Ik ga daar minder van uit mijn dak en ook dat geeft wellicht aan dat ik een oude lul aan het worden ben.

Neem Funk: 

of  Reggaeton: 

Maar dan Merengue! 

Of Salsa hier:

En Cumbia in  Sobre el Mar - Quantic Flowering Inferno: 

Voel je het verschil?