Zestienhoven

Het raadslid Vonk van de ChristenUnie heeft het vliegveld Zestienhoven, dat we tegenwoordig Rotterdam The Hague Airport moeten noemen, vergeleken met het stoomtrammetje van de 2e Rosestraat naar de eilanden. Een dergelijke faciliteit op die plek is namelijk volledig uit de tijd.

Woongenot

De directie van het vliegveld wil graag uitbreiden maar wordt al decennia geplaagd door omwonenden die overlast ervaren van stijgende en landende vliegvelden. Als je min of meer in het verlengde van een startbaan woont, is dat inderdaad geen bijdrage aan het woongenot om het maar zachtjes te zeggen. De afgelopen week leidde een en ander dan ook weer eens tot heftige debatten in de Rotterdamse raad.

Meer vliegtuigen

Ik moest er wel om lachen. Dat gebeurde juist nu Zestienhoven – krijg het lazerus, ik noem het zo – een van de regionale vliegvelden is, die kunnen worden ingeschakeld om de druk op Schiphol te verminderen. In de praktijk zullen er niet minder maar juist meer vliegtuigen aankomen en vertrekken. Waarschijnlijk wordt deze zomer de bestaande capaciteit volledig benut.

Je mag het eigenlijk niet zeggen omdat het populistische demagogie is maar ik zou wel eens willen weten hoeveel boze omwonenden een vliegvakantie geboekt hebben en zich de komende weken op hoop van zegen in de kolkende massa storten die probeert op Schiphol de veiligheidscontrole te passeren.

Gezellig...

Ik vind Rotterdam The Hague Airport een heerlijk vliegveld. Je rijdt er eerst met je handbagage heen in de zeer frequente bus 33. Je betreedt een gezellige vertrekhal, waar je snel door de veiligheidscheck heen komt. Je neemt koffie en een broodje terwijl je de andere passagiers in ogenschouw neemt. In ons geval waren die vaak van Marokkaanse afkomst. Voor onze Transaviakist naar Malaga vertrok namelijk een vliegtuig naar El Hoceima. Je gaat te voet naar het toestel toe. Keer je naar Rotterdam terug, dan haalt een bus je beneden aan de trap op. Dorps. Gezellig. Er komen oude beelden voor de geest van Schiphol in 1939. Daar staat Plesman zelf. Daar verschijnt premier Colijn na een buitenlandse reis. Wij denken altijd dat die man zo reactionair was. Dat klopte ook maar tegelijkertijd was hij een enorm liefhebber van vliegen.

Mene mene tekel

Die discussie rond Schiphol en Zestienhoven roept nog meer oude gedachten op: over het kapitalisme dat aan zijn eigen tegenstellingen te gronde gaat. Aan zijn absurditeit want absurd is het allemaal: de chaos rond Schiphol en de vergelijking van Zestienhoven met het Moordenaartje van de 2e Rosestraat. Ik heb er eigenlijk wel lol over.

Maar dat is weer decadent. Dan betoon ik mij de zelfingenomen burger van een ondergaand rijk, die zich wentelt in ironie terwijl er overal tekenen aan de wand verschijnen. Wij zijn gasten op het feest van koning Belsazar. Als U op zondag niet onder de preekstoel pleegt te zitten, zoals het raadslid Vonk van de ChristenUnie, dan googelt U zelf maar.