Stadsdichter kritisch over woonbeleid Rotterdam

15 januari 2020 door de redactie

Still uit Exodus

In zijn eerste stadsgedicht van dit jaar, Exodus, reageert Dean Bowen kritisch op het woonbeleid dat wordt gevoerd in Rotterdam. Van Exodus is een korte film gemaakt, die in première gaat op 24 januari tijdens de RTM-dag van het IFFR.

Rotterdam is hip en happening. De ene na de andere achterbuurt transformeert in een wijk met koopwoningen, koffiezaken, galeries en bio-winkels. In Exodus (uittocht) beschrijft Dean de uittocht van de minderbedeelde medemens en een gedachtegoed dat deze medemens is vergeten. Rotterdam is divers en juist deze diversiteit maakt onze stad eigen. Als we vergeten voor hen op te komen, verliezen we onze stad, aldus stadsdichter Dean Bowen.

Exodus
Exodus werpt een kritische blik op de Rotterdamwet, een wet die het sinds 2006 mogelijk maakt om in specifieke wijken bewoners onder een bepaald inkomens- of opleidingsniveau te weigeren. Deze gentrificatie – de sociologische term voor de economische opwaardering van buurten die tenslotte leidt tot verdringing van mensen met lagere inkomens – is zo ver gevorderd dat de stad langzamerhand onherkenbaar wordt. Hij verwijt daarin niet alleen Rotterdam die haar inwoners vergat, maar legt ook blaam bij hemzelf, de inwoners van de stad en de kijker.

Première tijdens IFFR
Van het gedicht is een korte film gemaakt die onderdeel is van de serie Tussen de zinnen in; een poëtische dramareeks waarin de stadsgedichten van de Rotterdamse stadsdichter Dean Bowen tot leven komen. Op 24 januari gaat de korte film Exodus op het IFFR in première tijdens de RTM-special: Rauwkost-Collective. Naast Exodus wordt ook 14.05 altijd een soort vooruit vertoond, de eerste korte film uit de serie. Tijdens beide filmvertoningen draagt Dean Bowen live voor. De toegang is gratis. Vanaf 25 januari is Exodus ook online en in de Centrale Bibliotheek te zien.

EXODUS

naar Loyce Gayo’s ‘How we forget’

we vergaten dat we stadse wezens waren

we vergaten jou, rotterdam

we vergaten wie zich hier thuis noemt

we vergaten dat thuis weinig meer is dan een plek

waarvan je verdreven kan worden

& als onwenselijk gebrandmerkt

we vergaten hoe wij marketingtaal werden

de aantrekkingskracht van de meerdere minderheid

we vergaten dat Babel ook een plek was waar we verschilden van elkaar

tot mindere goden ook deze veelvoud vreesden

maar dat haar verhalen nog altijd zingen

we vergaten wederopgebouwde gronden

we vergaten dat we gronden nog steeds wederopbouwen

we vergaten hoe cultuur een dynamisch organisme is

en dat ook het onze ooit zal kantelen

ik vergat mijn plek

of misschien interesseerde het me geen fuck

we vergaten dat sommige buren dromen

van weinig meer dan wat vierkante meters

in de stad, zonder dreigende exodus

we vergaten de exodus, de rotterdamwet

we vergaten hoe we zeiden dat er hier geen plek voor iedereen

we vergaten drie opties, wooncarrières & beleidsambities

ik vergat mijn schuld & het gewicht ervan op mijn hoofd

ik vergat mijn hoofd & hoe ook deze de stad verkoopt

als cultureel exportproduct

ik vergat mijn pen & mijn poëzie

ik vergat hoe ze een stem versterken

als ze je stadsdichter noemen, vragen te reageren op dit alles

& je achterlaten in het ongemak

omgevormd tot mooie zinnen voor wat waardering

je snapt het niet

je bent al vergeten met wie je was, vandaag in de stad

je vergat alle mensen die zich daar bewogen

wie er at, of lachte, zich haastte of uitrustte

of whatever

maar je herinnert je de overwaarde, toch?

& hoe enthousiast je daarmee?

je herinnert je hoe je op Kade alle producten kan vinden

van mensen waar je verder niets mee te maken wilt hebben

totdat je wilt tonen hoe divers we hier zijn

weet je nog, hoe grootstedelijk dat voelde?

ik vergat waarom ik dit schreef

ik vergat of ik enkel wat te zeuren had

of dat ook ik de mensen in de stad vergeten was

die er aten of lachten, zich haastten of uitrustten of whatever

maar ik herinner me hoe dit gaat

herinner me hoe grootstedelijk dit voelt

ik vergat dat ikzelf wederopgebouwde grond was

je bent al vergeten dat ik mijn hoofd vergat, weet je nog?

we vergaten dat sommige buren, elke dag bewegen

langs vierkante meters van een ingerichte stad

waarvan beleid bepaald heeft dat het nooit voor hen bedoeld was

we vergaten dat sommige buren blijven vechten

voor hun plekje in deze stad

we vergaten dat sommigen enkel aandacht hebben

voor drie opties, wooncarrières & beleidsambities

of misschien interesseert het ze geen fuck, weet je

soms vergeet ik hoe moeilijk het is

om te onthouden