Geen Drees, geen Den Uyl, gewoon Wim Kok
De dezer dagen overleden Wim Kok (80) heb ik vrij goed gekend. Eerst in Rotterdam als jong vakbondsbestuurder, later als politicus in de Tweede Kamer. En natuurlijk als premier van twee kabinetten. Dat waren paarse kabinetten. Een begrip dat nog maar weinig mensen weten te duiden.
Een kabinet zonder het CDA. Sinds de Tweede Wereldoorlog was de Nederlandse politiek gedomineerd door de christelijke partijen. De Katholieke KVP, de protestante ARP en de wat rekkelijker CHUérs.
De eerste keer dat ik de toen bijzonder jonge vakbondsbestuurder Wim Kok zag was in de eind jaren zestig in een zaaltje van het Rotterdamse Beursgebouw. Daar zaten zo'n kleine honderd wat oudere vakbondsleden van het Nederlands Verbond van Vakverenigen (NVV) te wachten op de wervende woorden van hun jonge voorman.
Kok voldeed aardig aan die eisen. De werkgevers in de Rotterdamse haven moesten ook eens leren sociaal te handelen. Af en toe klaterde een mooi applausje op wanneer Kok de havenbaronnen de oren waste.
Gratis vervoer
Een oudere havenarbeider vroeg Kok of hij ook niet vond dat 65plussers gratis met openbaar vervoer zouden mogen rijden. Kok vond dat ook wel, maar het mocht niet leiden tot grote tekorten bij de openbaar vervoerbdrijven.
Eenzelfde antwoord had ik een paar jaar eerder in Den Haag door de ook al gensioneerde Drees horen geven. De jonge Kok was aangenaam verrast toen ik hem na afloop op deze gelijkgezindheid wees.
Kok was natuurlijk de man van de gezamenlijke crisisaanpak waarmee hij ook goede resultaten wist te bereiken. Na zijn pensionering was er veel kritiek op zijn keuze voor een aantal commissariaten zoals bij Shell en ING.
Door personeel gevraagd
Hij verdedigde zich dat hij steeds door vertegenwoordigers van het personeel nadrukkelijk was gevraagd. Dus niet als knecht van het groot kapitaal. Uiteindelijk strandde hij omdat hij zich verantwoordelijk voelde voor het bloedbad bij Sebrenica.
Als vakbondsleider sprak hij ooit het befaamde ondernemerscongres in Davos toe. Hij deed dat indrukwekkend. In vele talen. Een headhunter vroeg aan mij of Kok niet voor het grote geld zou zwichten. Hij had wel een mooie baan in Zuid-Frankrijk. Ik antwoordde dat Kok dat zeker niet zou doen. De man moest even nadenken en toen zei hij:,, In dat geval is die man echt gevaarlijk.”.
.gif)
