Intussen rond Noord-Syrië
Erdogan moge bij zijn Turkse aanhangers scoren met zijn oorlog, in het buitenland en in de regio doet hij dat niet. Een militair assertief Turkije is geen fijne buurman. Probleempje hierbij is dat hij een vreemde mogendheid, Syrië, met trouwe bondgenoot Iran en een machtige vriend, Rusland, binnengevallen is. Nu Amerika voor Erdogan slechts zijdelings meetelt in de vergelijking, telt Rusland dubbel. Het is de grote machtige noorderbuurman van Turkije, nu bondgenoot, belangrijk wapenleverancier met de S400 en dankzij Syrië ook een beetje zuiderbuurman.
Nu liggen er Syrische troepen bij Manbij en patrouilleren Russische militairen tussen de Turkse en Syrische troepen om te voorkomen dat ze slaags raken. Het schijnt dat Rusland bemiddeld heeft tussen de Koerden in Noord Syrië en het regime in Damascus. Russische journalisten verkennen overhaast verlaten Amerikaanse kampen en Syrische troepen passeren Amerikaanse Special Forces op de terugweg. 'Peace Spring', de naam van de Turkse operatie laat ondanks de dubbele betekenis van het woord 'spring', weinig twijfel bestaan over de planning: in de komende lente van 2020 moet de herhuisvesting van Arabische vluchtelingen in het door het Turkse leger bezette gebied in gang zijn. Dan begint de gedwongen dubbele etnische volksverhuizing zoals die eerder bij het door Turkse troepen gecontroleerde Syrische Afrin plaats vond: Koerden weg, Arabieren erin.
Volkswagen even niet naar Izmir
Wat het overige buitenland betreft, Trump dreigt, kondigt sancties af en zegt nadat hij deze crisis zelf met ambivalente signalen getriggerd heeft, te willen bemiddelen. Het is wachten op een nieuwe normalere Amerikaanse president. NATO's Stoltenberg is -direct na de Turkse aanval op bezoek bij Erdogan- een beetje de eigentijdse Chamberlain geworden, zit met de handen in het haar. Stoltenberg maande een paar dagen daarna Turkije tot terughoudendheid. Maar toen de NATO-chef in Istanboel was, verweet Erdogan hem onvoldoende steun aan Turkije te geven. Interessante vraag voor de NATO, als een 'eigen' land ongeprovoceerd een buurland binnenvalt en dat buurland zich succesvol verdedigt, geldt dan artikel 5 uit het handvest? Turkije schermt van wel: ze vallen de Koerden aan zo voeren ze aan om hun land beter te kunnen verdedigen.
De Europese Unie en het Verenigd Koninkrijk schorten wapenexporten op en beseffen dat ze hun buitenlandpolitiek nu echt eens moeten gaan aanpakken, los van NATO en VS. Volkswagen legt schoorvoetend de voorbereidingen voor een grote autofabriek bij Izmir stil- en de Arabische Liga -daar regeren niet de weinige halve vrienden die Turkije nog heeft zoals Qatar- veroordeelt de operatie.
Lastige bondgenoten
Rusland's speciale afgezant voor Syrië, Alexander Lavrentyev zei dinsdag dat Moskou eventuele strijd tussen Syrische en Turkse militairen onacceptabel zou vinden en dat ook niet zou toestaan. Het Russische ministerie van defensie zei dus dat Russische troepen tussen de Turken en de Syriërs in stonden. Slimme hefboom van Rusland dat immers bij het verse bondgenootschap van Damascus en YPG betrokken is.
Vladimir Poetin heeft diezelfde dinsdag 15 oktober, Erdogan vriendelijk uitgenodigd om de komende dagen naar Moskou te komen voor een werkbezoek. Het gesprek aldaar zal zonder twijfel niet in de eerste plaats gaan over de vermaningen van Stoltenberg en Volkswagen, maar zal ongetwijfeld 'vriendelijk' over Syrië en een ook voor Rusland strategisch voordelige oplossing zonder al te veel geweld en gezichtsverlies voor onze, militair één na grootste, NATO-partner en steeds lastiger bondgenoot.
Ontsnappende IS-aanhangers, voorheen grossierend in oorlogsmisdaden van de ergste soort, zijn collaterale schade met toekomstbelofte, zowel voor het Midden Oosten als voor Sahara-Afrika en Europa. De Koerden zijn daarbij traditioneel kind van de gezamenlijke rekening.
05-Kou-cmp--Foto-RP-Glasbergen---S.jpg)
-20090804-S.JPG)
.gif)
