Een goudmijn met pure soul
Elke dag komt er wel een nutteloos overzicht uit. Een jaaroverzicht van een jaar dat we we met z’n allen pas hebben meegemaakt, een overzicht van de afgelopen voetbalcompetitie of een overzicht van een carrière van een beroemde muzikant. Hoeveel CD-boxen zijn er niet uitgebracht over pakweg de Beatles of Marvin Gaye? Te veel en wat voegt het toe aan de oorspronkelijke platen? Overzichten zijn commercieel gebakken lucht.
Totdat ik deze week de pas verschenen box ‘Take me to the River’ in de bieb leende. Naar deze muziek -3 CD’s verpakt in een leerzaam historisch boekwerk van 72 pagina’s - was ik jarenlang nieuwsgierig. Veel is niet op CD uitgebracht of niet meer verkrijgbaar.
Leve het overzicht.
Wie Amerikaanse soul uit de jaren zestig zegt, die zegt Otis Redding, Sam and Dave, Aretha Franklin, Arthur Conley. Nog steeds de beste soul. Let wel, we hebben het hier niet over The Supremes of The Four Tops, dus niet over Tamla Motown. Ook prachtige muziek, maar zo veel anders dan de southern soul uitgebracht op kleine labels als Stax of Atlantic.. De Southern Soul is meer verwant met Blues, Gospel en Country. De nakomelingen van de slaven die niet naar het noorden vluchtten.
Die oude soulnummers duren gemiddeld drie minuten. Vol emotie. Wie heeft er ooit gehoord van: William Bell, Arthur Alexander, Jimmy Hughes, Joe Simon, O.V. Wright, Eddy Giles en zo kan ik met vijftig voor velen nietszeggende namen doorgaan, die op deze drieluik prachtig zingen/janken. . Er staan in totaal 75 songs op deze drie CD’s’, met een paar bekenden zoals Otis Redding en Aretha Franklin. Het overgrote deel is voor mij nieuw, terwijl de muziek al zo oud is. Alles is opgenomen tussen 1960 en 1977.
Voor wie ooit twijfelt over waar de muziek van vandaag zijn oorspring vindt, luister dan even.
Een aanrader
Take me to the river : A southern soul story 1961-1977 (3) is te leen bij de Centrale Discotheek in Rotterdam.
Catologus nummer: HDX 8619 (klik om naar de website van de Centrale Discotheek te gaan)
.gif)
