Rokers : echte junks
Ik werk met rokende collega’s. Ik ga met ze mee naar het café. Ik sta met ze buiten voor de deur. Ik blijf ze trouw als niet roker. Maar langzaam verandert mijn houding. Waarom? Omdat rokers ontrouw zijn, het zijn echte junks, die alleen aan zichzelf denken. Ze offeren vriendschappen op voor hun rokertje.
Een voorbeeld: In ons stamcafé mocht tot voor kort worden gerookt. Het is een typische kleine bruine kroeg, de eigenaresse is een middenstander, die de strijd tegen Klink lang heeft vol gehouden. Totdat de boete te hoog werd. Sinds twee weken is paffen verboden.
Mijn collega’s laten ons stamcafé nu links liggen. Ergens verderop mag het nog wel. En zo zwerven ze door Rotterdam, op zoek naar plekken waar je kan borrelen en roken tegelijk. Ik volg ze nog steeds. Het zijn nu eenmaal gezellige lui. Maar het wordt wel moeilijker omdat rokers nu samen klonten. De kroegen waar je nog wel mag paffen, worden echte rookholen. Vergaderplekken van uitgeweken junks.
Ik zie mijn collega’s hun strijd verliezen. Ik weet niet of ik daar nou zo droevig om moet zijn. Het beroemde bruine café Timmer aan de Oude Binnenweg is sinds twee weken clean. De boete van 4100 Euro was net iets te hoog. Zaterdagmiddag was het er gezellig. Een moeder met een dikke buik en een baby op haar arm zou twee weken geleden zijn weggerend zodra ze de deur had geopend. Nu was ze er.
Een vaste klant, een verwoed roker, wees ik erop dat voor het eerst een baby Timmer bezocht. Dat werkt vertederend.
De vaste klant was het daarmee niet eens. Hij noemde mij een NSB’er, die waarschijnlijk had geklikt naar de rookpolitie.
Laten we dat verbod op roken in openbare ruimten maar doorzetten. Ook de bruine kroegen zullen er leuker door worden. Niet alleen maar van die knorrige oude mannen.
En ook: als in geen enkele kroeg meer mag worden gerookt, is er weer eerlijke concurrentie en is er een kans dat onze stamkroeg niet failliet gaat.
.
.gif)
