Leve Peter van Heemst!

28 januari 2011 door Jan Booister

Peter van Heemst wordt bedankt. Eind vorig jaar diende hij een motie in om de stadswachten meer politietaken te geven. Ze moesten ook eenvoudige overtredingen kunnen aanpakken. Vond hij.

Dat mag dus. Want: zero-tolerance moet! Always! Anywhere!

Met drie andere mensen sta ik te wachten bij de stoplichten om richting Tiendplein te gaan. Ik wil daar met de tram verder reizen. Het is laat. Het miezert. Een koude wind maakt het er niet aangenamer op. Mijn hoofd is tussen mijn schouders gezakt. Mijn omstanders hebben ook de handen diep in de zakken gestoken. Wanneer wordt het weer zomer?

De laatste auto is gepasseerd, maar het voetgangerslicht staat nog op rood. In de verste verte komt er geen auto aan. We zien een groot gapend gat van alleen maar lege rijstroken. Gezamenlijk steken we over. Zoals er elke minuut op elke plek in Rotterdam door rood wordt gelopen. Niets bijzonders.

Maarrrrrr.... taterataaaa, daar zijn de stadswachten. Twee in totaal. Zij zijn van de zero-tolerance van Peter van Heemst. Want met zijn vieren hebben we klaarblijkelijk de stad onveilig gemaakt, durven onschuldige burgers niet meer naar buiten omdat wij door rood lopen. Tja, we zien er natuurlijk gevaarlijk uit, zo bibberend in de regen.

,,Rotterdammers zijn blij met de stadswachten,’’ heeft Van Heemst al meteen geconstateerd.

Zou het?

Enige tijd geleden had Hugo Borst een column in het AD gevuld met de belevenissen van een oudere vrouw die ‘s-avonds een hond uit liet. En die hond liep zo maar rond, helemaal niet netjes aan de lijn. Levensgevaarlijk natuurlijk. Ook daar moest door stadswachten zero-tolerance worden toegepast.

Het eindigde er mee dat de dame in een politiebusje moest worden afgevoerd omdat de echte agenten, die door de stadswachten waren opgeroepen, ze niet voor gek konden zetten. Maar ze geneerden zich wel voor de situatie, meldde Borst.

Bij mij kwamen er geen politiemensen aan te pas. Wij werden met ons vieren staande gehouden en we krijgen op een arrogante toon wijze lessen. Zo van: ,,Lopen wij hier door rood?’’ En: ,,Hebt u dat rode licht niet gezien?’’

Dat is goed, dit soort verhalen. Daar leren wij van. Want dat wisten wij natuurlijk niet. Jeetje, rood? Betekent dat stoppen? Echt waar? Nooit van gehoord. Echt niet!

Dachten we, maar we zeiden het niet. Althans, op één man uit ons clubje na. Die vroeg de stadswachten waar ze mee bezig waren. Dat was dom. Want natuurlijk volgde prompt de welbekende nieuwe vraag: Hebt u een ID bij U?

Ooit is de wet veranderd om makkelijker op straat illegalen te kunnen aanhouden. In de Tweede Kamer is toen nog beloofd dat natuurlijk niet Jan en alleman te pas en te onpas om een ID zou worden gevraagd. Maar ja, dat kwam niet in die wet.

De stadswachten meldden prompt die ene man dat hij een bekeuring zou krijgen. Wat heet, meerdere! Eentje voor fout oversteken en eentje voor het niet kunnen tonen van een identiteitsbewijs en ergens anders nog eentje voor. Ik hoorde een bedrag van 190 euro genoemd worden. Wij werden gesommeerd door te lopen. Want jullie luisteren tenminste, was de verklaring.

Ik vond het fantastisch. Fijn, zo werd de stad veilig gemaakt. Eindelijk. Nergens meer door rood lopen, dat was nou de perfecte aanpak. Daar hebben we met zijn allen jaren op gewacht. Want daar ging het om bij de onveiligheid in de stad.

Even verderop zag ik dealers staan. In donkere portieken. Ze stonden te wachten op handel. Dat weet ik natuurlijk niet zeker, maar ik ben er wel zeker van. Begrijpt U? Maar ja, daar hadden die stadswachten geen tijd voor. Ik begrijp dat best. De mensen hebben het gewoon veel te druk.

Leve Peter van Heemst! Zou hij nou nooit hebben gedacht dat ook hier weer verkeerd gebruik zou worden gemaakt van bevoegdheden? Weet die man niet hoe het werkt in het gewone leven?