Deense Oscarfilm wekt verwachtingen

07 april 2011 door Ronald Glasbergen
Deense Oscarfilm wekt verwachtingen

Susanne Bier (1960) heeft meer dan tien speelfilms op haar naam staan. Ze won prijzen en nominaties op grote festivals. Haar film After the wedding (2006) kreeg een Oscarnominatie.

Dit jaar wint In a Better World (2010) niet alleen een Golden Globe Award maar krijgt ook de Oscar voor beste niet-Engelstalige film.

Voor wie de andere genomineerde films gezien heeft, waaronder Biutiful (Iñárritu) en Incendies (Villeneuve), wekt dat verwachtingen.

 

Vluchtelingen

De Deen Anton (Mikael Persbrandt) is arts en werkt in een tentenkamp in Oost Afrika. Hij verzorgd vluchtelingen, vrouwen en kinderen die gevlucht zijn voor krijgsbenden. In Groot Brittannië leest schooljongen Christian (William Jøhnk Nielsen) een verhaal voor bij de rouwdienst voor zijn moeder. Zijn vader Claus (Ulrich Thomsen) een Deen die in het buitenland gedetacheerd is, hoort toe. Claus besluit met Christian voorgoed terug te keren naar Denemarken.

 

Echtscheiding

Anton komt op verlof naar Denemarken. Hij is in een echtscheiding verwikkeld en heeft samen met Marianne (Trine Dyrholm) twee zoons. De oudste Elias (Markus Rygaard) is even oud als Christian. Elias is een zachtmoedige jongen een gemakkelijk mikpunt voor de pesterijen van grotere schooljongens.

Volwassen met gebroken relaties, kinderen die het moeilijk hebben met pacifisme, Oost Afrikaanse vluchtelingenkampen en versus materieel zorgeloos Denemarken, ziedaar de ingrediënten die Susanne Bier en haar coscenarist Anders Thomas Jensen gebruikten voor Hævnen. Dat is de Deense titel van In a Better World. Het heeft een heel andere betekenis. Het betekent zoveel als `wreking’ of `wraak’.

 

Tegenpolen

Christian komt in zijn nieuwe thuisland in dezelfde schoolklas naast Elias te zitten. De jongens zijn elkaars tegenpolen. Christiaan is wereldwijs, hij sluit met het verdriet over zijn moeder ook zijn omgeving buiten. Net als Elias wordt hij even mikpunt van het schoolgeweld van oudere jongens die aangevoerd worden door Sofus (Simon Maagaard Holm). Elias lijdt, Christian is stoïcijns. Als zich een gelegenheid voordoet neemt Christian gewelddadig wraak op Sofus. De politie stelt een onderzoek in. De kinderen worden verhoord. Elias en Christian vertellen een consistent verhaal dat afwijkt van dat van Sofus. De affaire loopt met een sisser af. Sofus en diens bullies zijn getemd.

 

Tikken

Christian en Elias trekken nu met elkaar op. Op stap met de vader van Elias gebeurt iets wat beide jongens schokt. Als Anton een kinderruzie van zijn jongste zoon met een onbekend kind wil sussen, komt de vader van dat kind tussenbeide en geeft Anton een paar tikken. Anton wendt zich af en doet niets terug. De jongens zijn verontwaardigd over het gewelddadige gedrag van de onbekende vader. Anton vertelt ze dat het de moeite allemaal niet waard is en tegengeweld alleen maar tot meer geweld leidt.

Christian weet door toeval het adres van de gewelddadige vader te achterhalen. De jongens halen Anton over om de man te confronteren met zijn gedrag. De uitslag van de confrontatie voelt ongemakkelijk aan en verrast niet alleen Christian en Elias maar ook de toeschouwer.

 

Kindewereld

`Compassion porn’ ventileert Ella Taylor in The Village Voice over de film. Dat oordeel is te hard. In a Better World is niet zonder kwaliteiten zoals ook de acteursregie laat zien. Daarin wordt effectief de kinderwereld tegenover die van volwassenen gezet. De filmvertelling mengt dat met Afrika en getroebleerde maar voortdurend liefhebbende ouders. Die laatste elementen maken het verhaal sentimenteel en het oordeel van Taylor niet onbegrijpelijk. Bovendien is het juist wat regisseur Susanne Bier wil vermijden.

 

Oordeel

In een interview met Christiaan Monggaard zegt ze: `voor mij impliceert melodrama iets onechts’ en `ik denk dat mijn films oprecht en authentiek zijn’. Wie een dergelijk oordeel over melodrama heeft, moet nog eens naar Händler der vier Jahreszeiten (1972) van Rainer Werner Fassbinder kijken of naar Written in the wind (1956) van de door Fassbinder bewonderde Douglas Sirk. Zij maakten films die laten zien dat authenticiteit en melodrama heel goed kunnen samengaan.

Het idee dat die zaken elkaar uitsluiten is een puristisch, misschien typisch protestant, misverstand. De film Hævnen/In a Better World voldoet niet aan Susanne Bier’s eigen maatstaven. Niet omdat het een melodrama is, dat is het niet, maar omdat het noch tragedie noch melodrama wil zijn.

 

In a Better World draait vanaf donderdag 7 april 2011 in de Nederlandse bioscopen.

 

 

 

 

Cookies

Deze website gebruikt noodzakelijke cookies voor een correcte werking en analytische cookies (geanonimiseerd) om de statistieken van de website bij te houden. Marketing cookies zijn nodig voor laden van externe content, zoals YouTube-video's of widgets van Sociale Media. Zie ons cookiebeleid voor meer informatie, of om je instellingen later aan te passen.