‘Service gemeente dichter bij burger'
Onder aanvoering van de PvdA heeft de gemeenteraad van Rotterdam besloten tóch een vorm van bestuurlijke deelgemeenten in stand te houden.
Of deze regeling, van gehonoreerde politici in de stadsdelen, het uiteindelijk gaat redden hangt in het midden.
Want op 29 januari zal de Eerste Kamer zich in een voltallige vergadering nog buigen over een wetswijziging die feitelijk bestuurlijke stadsdelen en deelgemeenteraden in Rotterdam en Amsterdam onmogelijk maakt.
Het gaat erom of Rotterdam een nader uit te werken vorm weet te vinden, die aan de al door de Tweede Kamer goedgekeurde veranderingen van het bestel van deelgemeenten tegemoet komt.
Kostbaar en overbodig
Eerder hebben we op deze plaats al onze suggestie uitgesproken dat democratisering van de burgers tot in het oneindige – door uiteindelijk politici – erg kostbaar is en veel overbodige besluitvorming te weeg brengt. Laten bestuurders (van politici) in Rotterdam zich meer centraliseren en laat de bevolking hen eenmaal in de vier jaar afrekenen op hun prestaties. De gemeenteraad van Rotterdam is daarvoor het geëigende politieke orgaan. Dat laat onverlet dat In de wijken steunpunten voor allerlei burgerhandelingen nodig zijn. De politiek hoeft niet dichter bij de burger te komen maar de gemeentelijke service.
Het is echter de gemeenteraad in Rotterdam zelf die in meerderheid (PvdA, VVD, Groen Links en CDA) heeft besloten dat er toch vanaf 2014 ‘gebiedsbesturen’ moeten ontstaan die grotendeels overeen komen met de huidige deelgemeenten. Als de raad zijn zin krijgt komen in ieder gebied weer (beloonde) politici die zich ongetwijfeld zullen richten op hún democratiseringsprocessen.
Wangedrocht
Met onze opvattingen tegen een dergelijk wangedrocht, die in onze ogen weer voor een extra en zeker niet efficiënte bestuurslaag zorgt, staan we trouwens niet alleen. De minderheid die tégen de nieuwe bestuursstructuur in Rotterdam is, bestaat uit Leefbaar Rotterdam, D66, SP en Christen Unie/SGP. Vóór 24 zetels, tégen 21 zetels.
Opvallend bij de voorstemmers is coalitiepartner VVD. Vooral omdat deze partij landelijk voorstander is van het terugbrengen van bestuurslagen en besparingen op het openbaar bestuur.
Opvallend aan de kant van de tégenstemmers is de positie van D66 die zich juist in het verleden heel sterk heeft gemaakt voor verdergaande vormen van democratisering. Ze zullen ongetwijfeld hun motieven hebben om vóór of tégen te zijn. We bieden ze allen hier plaats om hun opvallende stemgedrag nader uit te leggen.
Trucs
Bestuursdeskundige Kirsten Verdel, inwoonster van Rotterdam, spreekt van een ‘veelkoppig monster’ dat de overheid is. ,,Ze groeit meteen weer aan als je erin snijdt. Politici in Rotterdam en Amsterdam proberen met allerlei trucs toch nog een apparaat op te tuigen dat verdacht veel lijkt op het in stand houden van deelgemeenten of stadsdelen,’’ schrijft zij in haar opinie in NRC Handelsblad.
In hetzelfde verhaal voert zij voorzitter Lucas de Boer van de deelgemeente Kralingen-Crooswijk op die een van de weinige politici in de deelgemeenten is die voor afschaffing van deze extra bestuurslaag is. Verdel vindt – analoog aan onze eerdere visie – dat de gemeenteraad beter zelf de verbindingen met de wijken kan zoeken.
Dat vergt volgens haar wel dat de gemeentepolitici fulltime hun werkzaamheden gaan doen. Dat betekent dus een hogere kostenpost voor de gemeente Rotterdam maar daar staan weer flinke bezuinigingen op het bestuur in de deelgemeenten tegenover.
Deeltijd/voltijd
Een gemeenteraadslid doet zijn werk officieel in deeltijd. Bij grote gemeenten als Rotterdam gaat men uit van een minimale tijdsbesteding aan het raadswerk van 20 uur per week. Daar staat een maximale vergoeding (afhankelijk van het aantal uren raadswerk) tegenover van omstreeks 2200 euro per maand bruto (plus ruime onkostenvergoeding).
Laat dat in een voltijdsbaan tweemaal zoveel worden, dan is dat toch niet slecht gehonoreerd? Van politici mag je zeker in deze tijd verlangen dat zij hun werk uit betrokkenheid bij de samenleving doen. De een zal misschien 60 uur per week aan het werk besteden (met alle bijkomende franje en lasten) de ander misschien niet meer dan 20 uur. Dat hangt toch van de individuele passie af. Productiviteit daarin valt nauwelijks te meten.
Maar misschien nog belangrijker is hoe de inwoners – dus niet de betreffende politici – over het nieuwe bestuursmodel denken. Daarover is niet zoveel bekend. De gemeente Rotterdam heeft weliswaar een peiling gehouden onder zijn inwoners maar die kan nauwelijks een basis vormen. Slechts 5 procent reageerde waarvan een kleine meerderheid het wel eens was met een gebiedsbestuur.
.gif)
