Is provocateur Wilders wel strafbaar?

23 maart 2014 door Manuel Kneepkens

Wilders provocatieve roep om ‘minder Marokkanen’ heeft tot grote publieke verontwaardiging geleid. In een mate zoals vorige provocaties van de PPV-leider nooit hebben opgeleverd.
Denk aan de keer dat onze ‘Buuteredner’ (carnavalsredenaar) uit Venlo aankwam met de ‘kopvoddentax’ . Een diabolische taalomzetting van ‘nonnenvod’, Limburgs favoriete carnavalsgebak... maar weten wij in Holland veel!
In de Randstad heeft men nu eenmaal geen idee van wat er zoal aan folklore leeft in onze provincies.

Provocatie
Maar met Geert Wilders recente provocatie gaat het ditmaal anders dan anders .
Tijdens de Tweede Wereldoorlog verscheen op een Amsterdamse muur de tekst: ‘Rotmoffen, blijf met je rotpoten van onze rotjoden af’.
Dat is klaarblijkelijk ook zo’n beetje de publieke sfeer thans in Nederland: ‘RotWilders, blijf met je rotpoten van onze rotmarokkanen af.’
Deze plotselinge publieke morele verontwaardiging over Wilders heeft inmiddels tot honderden aangiften bij het O.M. (Openbaar Ministerie) geleid. Het betreft dan het strafbaar feit ‘discriminatie’.
Het is zeer de vraag of daar iets uitkomt. Het Nederlands publiek heeft door de bank genomen een nogal overspannen verwachting van het strafrecht.

Wet
Allereerst is ons strafrecht gebonden aan de wet. Handelingen kunnen nog zo moreel laakbaar zijn, als er niet bij wet straf op is gesteld, kan het O.M. niet in actie komen.
Een voorbeeld. Zeer ‘moreel laakbaar’ is het gedrag van onze bankiers ‘de bonusgraaiers’.
Aan hun onverantwoordelijke gedrag (‘Greed is good’) hebben wij de financieel-economische crisis te danken die ons land nu al sinds 2008 gegijzeld houdt.
Dat er grotesk bezuinigd gaat worden op ouderenzorg, gehandicaptenzorg, etc. heeft alles met die crisis te maken.
Men is dan ook terecht verontwaardigd over het gedrag van de bankiers.
Het bonus graaien gaat niettemin, een enkel uitzondering daar gelaten, doodgewoon door. Justitie staat met lege handen. Bonus graaien is niet strafbaar.
Tweedens: Strafrecht is ‘juristenland’. De juridische werkelijkheid heeft met de ‘werkelijke’ werkelijkheid eigenlijk enkel een ‘stippellijnrelatie.
Wat veel mensen bijvoorbeeld beledigend vinden, hoeft dat in juridische ogen helemaal niet te zijn.

Meningsuiting
Maar ‘belediging’ is toch bij wet strafbaar gesteld? Inderdaad.
Maar in de democratische rechtstaat Nederland hechten wij echter ook zeer aan de vrijheid van meningsuiting. En vooral in het publieke debat, wordt daarom belediging niet te snel als strafbaar aangenomen. Dat is vaste jurisprudentie.
Een tegenstander in het publieke debat moet dan ook wel zeer over de schreef gaan wil men hem succesvol voor belediging voor de rechter kunnen slepen. En zo is het ook met het verwijt van discriminatie.

Wilders is zo slim geweest het ‘minder Marokkanen’ snel te nuanceren ‘in minder ‘criminele’ Marokkanen’. Ja, daar kan natuurlijk niemand tegen zijn. Een beetje advocaat sleept hem dan ook zo door een eventueel strafproces heen.
Derdens is er het geheel eigen karakter van het strafrecht’systeem’. Een burger kan een andere burger of de staat direct voor de ‘civiele’ rechter slepen, maar in het strafrechtsysteem kan de burger zijn zaak slechts indirect aan de orden stellen, namelijk enkel via het O.M..

Zelfstandig O.M.
Het is het O.M. dat zelfstandig beslist of het al dan niet tot vervolging overgaat. Dat heet het ‘opportuniteitsbeginsel’.
In de vorige rechtszaak jegens Wilders, was het O.M. niet van plan te vervolgen. Het O.M. begreep zeer goed dat die strafzaak aan Geert Wilders óf het aureool van martelaar zou geven, indien hij veroordeeld werd… óf het aureool van triomfator, als hij zou worden vrijgesproken. De opportuniteit van het aanspannen van die strafzaak werd dan ook als niet aanwezig beschouwd.
Maar Wilders tegenstanders lieten het er niet bij zitten. Via de procedure ‘12 Sv.’ deden zij hun beklag over het niet-vervolgen van Wilders bij het gerechtshof. Het gerechtshof besliste toen, dat het O.M. móest vervolgen.
Gevolg: het beschamend mediaspektakel, geheten ‘Het proces Wilders’.
Maar eigenlijk was dat proces ‘Het proces Bram Moszkowicz’. Deze show-advocaat haalde alles uit de kast. Wraking van de rechters, en wat al niet. Wekenlange media-aandacht viel hem en zijn cliënt ten deel.
Uitkomst van het proces: Wilders triomfeerde. Wilders werd vrijgesproken.
Dat debacle, zo is mijn inschatting, wil het O.M. niet nog eens meemaken. Er komt geen tweede proces Wilders.

De media
Mag de zaak in juristenland voor Wilders met een sisser aflopen, in onze media- samenleving ligt dat anders.
Daar geldt de ijzeren wet: ‘Hij, die opkomt door de media, gaat vroeg of laat ook ten onder door de media!’
Want de media zijn in onze samenleving een soort van primitief strafrechtsysteem. De media zijn immers rechter en uitvoerder van de straf tegelijk. Zij zijn een vorm van openbare executie. En zij, de media, ruiken bloed. Want Wilders is vanaf heden aangeschoten Wild(ers).
Het volgende getuigt daarvan. De ‘blonde bestie’ van PowNews, verslaggever Rutger Castricum, die tot op heden op het Binnenhof niets anders heeft gedaan dan stelselmatig politici schofferen met uitzondering van Geert Wilders, schoffeerde ditmaal, en dat voor het eerst… Geert Wilders!
Wat zegt dit? Het is niet links dat rechts ombrengt, daar is links, zeker in ons land, veel te machteloos voor. Rechts brengt zichzelf om!
Nauwkeuriger gezegd: het is de ene soort schofferend rechts die de andere soort schofferend rechts ombrengt. En…? Moeten we daar rouwig om zijn?