Vliegen vangen
Er vloog ineens een zee van vele honderden vliegen in mijn opgeruimde huisje.
Om gek van te worden. Je hebt geen leven meer. Zowel binnen als buiten. Vooral in de tuin tijdens het eten of het zonnebaden.
Wegvluchten is dan eigenlijk de enige remedie. Maar helaas vluchten past nu eenmaal niet in mijn profiel. Heldhaftig besloot ik de invasie met allerlei mogelijke wapens te lijf te gaan. Zoals met meer dan een dozijn ‘vliegenvangers’. Bij openstaande deuren, ramen en op mijn witte plafond. Met van die rolletjes die je uittrekt met zwaar klevend spul waar die ellendige strontvliegen niet meer vanaf komen.
Ze voeren nog wel minutenlang een doodstrijd. Maar eigen schuld dikke bult, nietwaar? Je laat toch immers niet zo maar je huis en haard in beslag nemen door ongenode legioenen. Na enkele uurtjes zagen de zelfklevers reeds zwart van de vliegen. En met een opgevouwen krant knalde ik er zeker honderd dood. Met overal bloedspetters tegen mijn tot dusver maagdelijke plafond.
In mijn bestrijdingsstrijd werd ik steeds feller en meer strategisch. Wachten bijvoorbeeld totdat er op mijn aanrecht vijf of tien tegelijkertijd zaten. Knal! Boem! Bij bosjes vielen ze. Dan vooral de lijken laten liggen! Even later namelijk kwamen daar weer tien vliegen bovenop zitten als ‘lijkenpikkers’. Wat is het bestuderen van de natuur toch een mooi vak, nietwaar? En wederom knal, boem. Mijn slachtveld breidde zich steeds verder uit. Triomfantelijk als een generaal.
Tevreden met mijn slachtpartij ging ik eindelijk naar bed. Om een uur later, midden in nacht, wakker te schrikken van veel gekrijs en geschreeuw. Wat bleek? Mijn vriendin was al ‘slaapwandelend’ tegen een van de laaghangende vliegenvangers aangelopen. Die zat nu als een klit in haar haardos. Haar vloeken zal ik hier niet herhalen.
Maar na lang trekken viel het kleefding op de grond en tot overmaat van ramp vloog mijn kat Lucky er nu op af. Denkend dat het een ‘spelendingetje’ was. Die kwam tussen haar poten terecht en ging er niet meer vanaf. Krijsend met die vliegenvanger er achteraan, vluchtte zij de tuin in. Als de bekende ‘kat die de bel was aangebonden.’ Afgrijselijk kermend. En met mijn vriendin er nog steeds gillend achteraan.
Mij totaal verward in de nacht achterlatend. In mijn zoveelste rol in een Fellini Film Live (5).
.gif)
