Volkert
Ook mijn argumenten dat hier ging om een – gelukkig in dit land zeldzame - politieke moord die vergelijkbaar was met de onthoofding van raadspensionaris Johan van Oldenbarnevelt, het lynchen van de gebroeders De Wit en het doodschieten van Willem (de Zwijger) van Oranje door Balthazar Gerards maakten weinig indruk.
In de talkshow van Catherine Keyl, live uitgezonden, vroeg ik mij af of de moordenaar van Willem van Oranje nu ook postuum Balthazar G. moest worden genoemd.
De redactie van dat programma had enkele jonge veroordeelde mannen verzameld die te kennen gaven ernstig bezwaar te maken tegen het publiceren van hun volledige naam.
Op mijn vraag wat ze dan deden in een live uitzending van de televisie waren ze met stomheid geslagen. Op die manier, zo werd gemompeld, hadden ze er nog niet naar gekeken.
Uit het programma Brandpunt-Reporter van KRO-NCRV, over hoe Volkert van der Graaf de voorwaarden gesteld bij zijn vrijlating regelmatig overtreedt, blijkt hoezeer de zogenaamde bescherming van de privacy in een aantal gevallen de verkeerden beschermt. Volkert heeft geprobeerd met een kort geding de uitzending van Brandpunt-Reporter te verbieden.
Zijn visie dat hij liever in de steun blijft omdat hij dan gratis kan procederen werpt een vreemd licht op dit kort geding.
Het, eventueel via zijn advocaat, verkopen van foto's aan de Telegraaf werpt de vraag op welk bedrag onze wakkere ochtendkrant daarvoor heeft betaald. En of hij de sociale dienst van deze neveninkomsten op de hoogte heeft gesteld.
Indien dit allemaal klopt, en justitie zal dat moeten onderzoeken, dan kan onze Volkert gewoon nog voor zes jaar achter de tralies.
En voor de schuldige hoeft hij alleen maar in de spiegel te kijken.
.gif)
